ΑΠΟΨΕΙΣ Η «πράσινη» στροφή των Βρυξελλών
Με πρωτόγνωρη ταχύτητα οι Ευρωπαίοι ηγέτες έθεσαν πολιτικά τις βάσεις για τη νέα βιομηχανική επανάσταση, που είναι η αλλαγή του οικονομικού μοντέλου ανάπτυξης, το οποίο θα καταστήσει την Ευρώπη κλιματικά ουδέτερη το 2050.
Ο στόχος μηδενικών εκπομπών άνθρακα σταδιακά μέσα στα επόμενα 30 χρόνια όχι μόνο εγκρίθηκε από τα κράτη μέλη, αλλά ήδη έγινε και το πρώτο βήμα με την ταξινόμηση των καθαρών μορφών ενέργειας.
Η Ε.Ε. στην 60χρονη και πλέον ιστορία της γνώρισε τις καλύτερες στιγμές όταν είχε μπροστά της όραμα και στόχους. Από την πρώτη διεύρυνση το 1973, μέχρι την ενιαία αγορά και το ενιαίο νόμισμα, όταν έβαζε στόχο πάντα τον υπερκάλυπτε. Τα τελευταία 20 χρόνια η Ευρώπη ζούσε με τις… αναμνήσεις, με αποτέλεσμα να πλησιάσει τον δρόμο χωρίς επιστροφή που είναι η αποσύνθεση.
Είναι προφανές, λοιπόν, ότι η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, όπως ονομάστηκε, πέρα από την αντιμετώπιση του κλίματος που φυσικά είναι και το ζητούμενο, μπορεί να βοηθήσει την Ε.Ε. να ξαναβρεί τον εαυτό της.
Επί της ουσίας του εγχειρήματος, τα επόμενα 30 χρόνια θα αλλάξουν πολλά, στην καθημερινότητά μας, στη λειτουργία των επιχειρήσεων, στην εθνική οικονομία. Κάποιοι κλάδοι ρυπογόνοι θα αφανιστούν ή στην καλύτερη περίπτωση θα δυσκολευτούν πολύ, κάποιοι ελλείψει υποκατάστατου θα λειτουργήσουν μεταβατικά μέχρι να βρεθεί κάτι πιο «πράσινο» και κάποιοι άλλοι, κυρίως η καθαρή ενέργεια θα απογειωθούν. Οι πολίτες εκ των πραγμάτων θα μάθουν να ρυπαίνουν λιγότερο, άλλωστε θα έχουν και κίνητρο να το κάνουν, αφού παντού θα ευνοούνται υπηρεσίες και προϊόντα μηδενικών εκπομπών άνθρακα.
Οι χρηματοδοτήσεις από την Ε.Ε., οι κρατικές ενισχύσεις και επιδοτήσεις ή ακόμη και τα δάνεια που χορηγούν οι τράπεζες στον ιδιωτικό τομέα θα πρέπει να έχουν οικολογικό στίγμα, το οποίο θα παρουσιάζει ο ενδιαφερόμενος, διαφορετικά θα αποκλείεται.
Με αφορμή τη μεγάλη στροφή της οικονομίας θα ξεκινήσει τον επόμενο μήνα και μία μεγάλη πολιτική συζήτηση στην Ευρωζώνη για το μέλλον της δημοσιονομικής πειθαρχίας με σοβαρές πιθανότητες να χαλαρώσει το περιβόητο «δόγμα Σόιμπλε» και να αποκτήσουν μεγαλύτερα περιθώρια ελιγμών οι κυβερνήσεις.
naftemporiki.gr
