δικαίωμα να κρίνουμε εκ των προτέρων την [πολιτικο-ηθική]
αξία των προσώπων.
Παραταύτα και δεδομένου ότι ‘η ουδετερότητα δεν είναι ποτέ
ουδέτερη’[Ivan Jablonka] έχω την αίσθηση ότι για να πατάς
γερά στο σανίδι της Πολιτικής θα πρέπει να έχεις το ένα πόδι
έξω από αυτήν.Ορισμένοι το ονομάζουν
αντισυμβατικότητα,άλλοι αυτοαμφισβήτηση, αλλά, όπως και
να’ναι, συνήθως δεν συνοδεύεται από επαγγελματισμό ή
ναρκισσισμό
Δεν αρκεί όμως μόνον ηκαλή πρόθεση ή η εκμετάλλευση της
ευκαιρίας.Πρέπει ν’απο-δειχθούν οι γνώσεις,η συνέπεια,η
εντιμότητα στη διαχείριση των κοινών,το ιδεολογικό
πρόσημο,το βασικό σχέδιο,οι υποστηρικτές[όχι οι
‘παρακοιμώμενοι’]
Χρειάζεται επίσης ιδιαίτερη προσοχή ώστε οι επικαλούμενοι
τον ηθικό νόμο να μην παραβιάζουν με τις πράξεις τους και το
νόμο και την ηθική,καθώς είναι γνωστόν ότι ο δημόσιος χώρος
δεν συνιστά Κήπο με διακλαδωτά μονοπάτια,όπου μπορείς να
πάρεις ΟΛΟΥΣ τους δρόμους.Εναν θα επιλέξεις και ΜΟΝΟΝ σε
αυτόν θα βαδίσεις
Ο λαός μας έχει πάθος με τη διάπραξη λαθών [εκτίμησης και
επιλογής ηγετών],όμως,πάντοτε με καθ-υστέρηση φάσης,απο-
μυθοποιεί τα [πρώην ή νυν]ινδάλματά του
