Βανδαλίζοντας τον Νίτσε….
Υπήρξε μια εποχή που όποιος ήθελε να εντυπωσιάσει, έβαζε τη βιβλιογραφία του Νίτσε μεταξύ των βασικών στοιχείων της βιβλιοθήκης που είχε στο σπίτι του. Και αυτό θα ήταν πολύ λογικό, αν από την άλλη, υπήρχε η δυνατότητα από την πλευρά του, όχι να κατανοήσει το νόημα των γραπτών, αλλά να τα διαβάσει έστω. Στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό δεν ήταν δυνατό και μια ματιά στον σχολικό έλεγχο προόδου θα ήταν αρκετή. Γιατί ναι, ο Νίτσε ήταν μόδα και στα γυμνασιακά χρόνια!
Ύστερα ήρθε το internet και η εξέλιξή του έφερε το facebook. Και εκεί που κάθεσαι χαλαρά στην πολυθρόνα σου, ή ξαπλώνεις ανέμελα στο κρεβάτι χαζεύοντας τη ζωή που οι άλλοι προβάλουν, περνάει μπροστά από την οθόνη σου ένα «Ό, τι δεν με σκοτώνει, με κάνει πιο δυνατό». Και από κάτω, πόλεμος, θριαμβολογίες που προσθέτουν ίσα με 50 πόντους στο ύψος αυτού που πρόλαβε να το ποστάρει πρώτος. Τον Νίτσε, τον παίζουμε στα δάχτυλα. Και ας μην υπάρχει πουθενά το «Λυκόφως των ειδώλων». Και ας είναι άγνωστες οι «Ρήσεις και Αιχμές».
Ο Φρειδερίκος Νίτσε παρουσιάζεται σαν μηδενιστής και μισάνθρωπος. Ένας, απέναντι σε όλους. Εχθρός της ζωής, πολέμιος του πολιτισμού. Και όμως, μια πιο προσεκτική ματιά στο έργο του θα είχε πολύ διαφορετικά πράγματα να πει. Είναι πιο εύκολο όμως να κρατήσεις μια «πονηρή» ατάκα, από το να βουτήξεις στους προβληματισμούς ενός από τους μεγαλύτερους στοχαστές του Δυτικού πολιτισμού. Ακόμα όμως και η ίδια του η αδερφή αυτό δεν έκανε; Επιλέγοντας από το έργο του μόνο τα σημεία που η ίδια θα ήθελε να υπάρχουν, έδωσε στο ναζιστικό κίνημα μια έτοιμη βάση για να χτίσει δήθεν τεκμηριωμένα την άθλια ιδεολογία του.
