Αλλαγές στα ασφαλιστικά συστήματα -Ανατροπές λόγω γήρανσης του πληθυσμού

Ως και 18% απώλειες στις καταβαλλόμενες κύριες συντάξεις το 2018 λόγω «κουρέματος» των προσωπικών διαφορών, ως και 30% μικρότερες συντάξεις για όσους αποχωρούν από την αγορά εργασίας με το νέο σύστημα, «κούρεμα» στις επικουρικές, «κούρεμα» και στα εφάπαξ.

Είναι άραγε αυτές οι τελευταίες ανατροπές στο Ασφαλιστικό; Σύμφωνα με την Έκθεση του ΟΟΣΑ για τη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών συστημάτων, μάλλον όχι.

Η αύξηση της ανεργίας και η μείωση της απασχόλησης στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με τις στρεβλώσεις του Ασφαλιστικού, οδήγησαν τα τελευταία χρόνια σε βίαιες αλλαγές, με στόχο το συνταξιοδοτικό σύστημα να καταστεί βιώσιμο σε βάθος χρόνου. Αυτή, άλλωστε, ήταν η αιτία που το ΔΝΤ, με τις πλάτες των Ευρωπαίων, επέβαλε και τις τελευταίες περικοπές, που θα αρχίσουν να ξεδιπλώνονται από την επόμενη χρονιά και θα συνοδεύσουν τους σημερινούς εργαζόμενους. Το πρόβλημα είναι ότι ο ΟΟΣΑ αναλύοντας τις παραμέτρους της υπογεννητικότητας, της αύξησης του προσδόκιμου ζωής, τη μειωμένης απασχόλησης στις ηλικίες άνω των 65, προαναγγέλλει επί της ουσίας και νέες ανατροπές, από τις οποίες είναι προφανές ότι η Ελλάδα δεν θα αποτελέσει την εξαίρεση, ειδικά από τη στιγμή που ο Οργανισμός εξακολουθεί να εντοπίζει παθογένειες.

Πρώτο συμπέρασμα της Έκθεσης Pensions at a Glance, είναι παρά την αύξηση της απασχόλησης μετά τα 55, που καταγράφεται από το 2000, τα ποσοστά απασχόλησης «βουτάνε» μετά από τα 60. Μόλις οι μισές χώρες- μέλη του ΟΟΣΑ έχουν ποσοστά απασχόλησης κοντά στο 50% στις ηλικίες 60- 64 ετών και μόνο η Ισλανδία έχει τέτοια ποσοστά στις ηλικίες 65- 69 ετών, ενώ η Ελλάδα και η Τουρκία αποτελούν εξαίρεση στα ποσοστά απασχόλησης 50% στις ηλικίες 55- 59 ετών. Με δεδομένο ότι τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης ανεβαίνουν, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ πρέπει να ακολουθήσουν και τα ποσοστά απασχόλησης κι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αποτελέσει βασική προτεραιότητα των πολιτικών, η επέκταση του εργασιακού βίου.