Ρίτα Χέιγουορθ (1918 – 1987)

Η Ρίτα Χέιγουορθ υπήρξε ένα από τα πιο λαμπρά αστέρια που ανέδειξε το Χόλιγουντ. Εκτυφλωτικής ομορφιάς, μεσουράνησε στη μεγάλη οθόνη τη δεκαετία του 1940 και μέσα σε 20 χρόνια (1937-1958) πρόλαβε να παντρευτεί πέντε φορές. Η «Θεά του Έρωτα», όπως την αποκαλούσαν, ήταν το αναμφισβήτητο «πιν-απ γκερλ» της εποχής της και η «ντάρλινγκ» των αμερικανών στρατιωτών, που πολεμούσαν στα μέτωπα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Κόρη του ισπανού χορευτή Εντουάρντο Κανσίνο, γεννήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 1918 στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Η Μαργαρίτα Κάρμεν Κανσίνο, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, ακολούθησε τα βήματα του πατέρα της και ως χορεύτρια εμφανίστηκε σε αρκετές ταινίες, αρχίζοντας από το 1934.

Με τη συμβουλή όμως του πρώτου της συζύγου, του Έντουαρντ Τζάντσον, που ήταν και ο μάνατζέρ της, άλλαξε το όνομά της (υιοθέτησε το επίθετο της μητέρας της), έβαψε τα μαλλιά της πυρόξανθα και φιλοτέχνησε μια εξεζητημένη, όσο και εκρηκτική εικόνα, στις ταινίες «Μόνο οι άγγελοι έχουν φτερά» («Only Angels Have Wings», 1939), «Ο πειρασμός» («Strawberry Blonde», 1941) και «Αίμα και άμμος» (Blood and Sand, 1941).

Τα μιούζικαλ «Ποτέ δεν θα πλουτίσεις» («You’ll Never Get Rich», 1941), «Στον ίλιγγο του χορού» («You W ere Never Lovelier», 1942), και τα δύο με παρτενέρ τον Φρεντ Αστέρ, και ιδίως το «Σαν τα παραμύθια» («Cover Girl», 1944) με τον παρτενέρ τον Τζιν Κέλι, εκτόξευσαν τη φήμη της Ρίτα Χέιγουορθ και την ανέδειξαν σε πραγματική σταρ. Έγινε ο κρυφός πόθος των ανδρών και το πρότυπο ομορφιάς για τις γυναίκες.

Ο ερωτισμός της έφθασε στο απόγειό του με την «Τζίλντα» («Gilda», 1946), ένα από τα κορυφαία φιλμ-νουάρ, σε σκηνοθεσία του Τσαρλς Βίντορ. Η ταινία οφείλει τη διαχρονική φήμη της στην παρουσία της Χέιγουορθ, που υποδύεται μια «μοιραία γυναίκα» που παίζει με τα συναισθήματα δύο φίλων: του συζύγου της και του πρώην εραστή της. Κλασική έχει μείνει η σκηνή όπου η Χέιγουορθ τραγουδά (με τη φωνή της Ανίτα Έλις) τα «Amado Mio» και «Put the Blame on Mame» και η οποία αντιμετώπισε προβλήματα με τη λογοκρισία.

Μετά την «Τζίλντα» η καριέρα της Ρίτα Χέιγουορθ δεν θα είναι η ίδια, όπως πριν. To 1948 θα πρωταγωνιστήσει στην ταινία «Η κυρία από τη Σαγκάη» («The Lady from Shanghai, 1948). Τη σκηνοθέτησε ο δεύτερος άντρας της, ο διάσημος Όρσον Γουέλς, ο οποίος τη μεταμόρφωσε κυριολεκτικά και ίσως εκεί να οφείλεται η παταγώδης αποτυχία της ταινίας. Έντονες προσωπικότητες και οι δύο, γρήγορα θα χωρίσουν τους δρόμους τους, έχοντας αποκτήσει ένα κορίτσι.

Τη δεκαετία του 1950 θα παντρευτεί τρεις ακόμα φορές: με τον πρίγκηπα Αλί Χαν (θα αποκτήσει ένα κορίτσι), με τον ηθοποιό Ντικ Χέιμς και τον κινηματογραφικό παραγωγό Τζέιμς Χιλ. Την ίδια περίοδο, η καλλιτεχνική της πορεία συνέχισε να είναι καθοδική. Η Columbia, με την οποία βρισκόταν στα μαχαίρια, είχε ανακαλύψει και προωθούσε μια νέα σταρ, την ξανθιά Κιμ Νόβακ. Κάποιοι κριτικοί απέδωσαν την πτώση της στην έλλειψη υποκριτικού ταλέντου. Μόνο η εκτυφλωτική ομορφιά και το σεξ-απίλ δεν φθάνουν, υποστήριζαν.

Πάντως, από τις ταινίες της αυτής της περιόδου ξεχωρίζουν: «Μια νύχτα στο Τρινιντάντ» (Affair in Trinidad, 1952), «Σαλώμη » («Salome», 1953), «Η βροχή» («Miss Sadie Thompson», 1953) και «Ο φιλαράκος μου »(«Pal Joey», 1957). Το 1972 έκανε την τελευταία της κινηματογραφική εμφάνισή στην ταινία «Η οργή του Θεού» («The Wrath of God»).

Το 1980 η Ρίτα Χέιγουορθ προσβλήθηκε από τη νόσο Αλτσχάιμερ, τα σημάδια της οποίας είχαν φανεί χρόνια νωρίτερα. Στις 14 Μαΐου 1987, η ντίβα της μεγάλης οθόνης θα αναχωρήσει για το αιώνιο ταξίδι, σε ηλικία 68 ετών. Η αποκάλυψη της πάθησής της και η δημόσια συζήτηση που ακολούθησε, βοήθησαν στην ενημέρωση της κοινής γνώμης και στην αύξηση της χρηματοδότησης για την έρευνα της νόσου.