Τα ποτάμια της Γης και του Άρη έχουν κοινά χαρακτηριστικά και πέφτουν θύματα της κλιματικής αλλαγής
Ενδιαφέρουσα μελέτη για τις κλιματικές επιπτώσεις στους δύο πλανήτες.
Οι ποταμοί στη Γη μπορούν να χωριστούν σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς που διατηρούν το γενικό τους σχήμα και σε αυτούς που αλλάζουν καθώς περνούν στο έδαφος. Το ίδιο, σύμφωνα με μια νέα μελέτη, μπορούν και ποτάμια στον Άρη.
Αυτή η μελέτη βοηθά κυρίως τους ερευνητές να κατανοήσουν πώς το μεταβαλλόμενο κλίμα θα επηρεάσει τα ποτάμια στη Γη. Αλλά οι ερευνητές με επικεφαλής επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο Tulane στις ΗΠΑ πιστεύουν ότι αυτά τα ευρήματα ανοίγουν την πόρτα επίσης για τη μελέτη του αρχαίου κλίματος του Άρη.
Για παράδειγμα, θα μπορούσε να βοηθήσει να απαντηθούν ερωτήματα όπως εάν οι περιβαλλοντικές συνθήκες στον Άρη ήταν κάποτε κατάλληλες για ζωή.
Στη μελέτη οι ερευνητές εξέτασαν μια ιδιότητα που ονομάζεται ελικοειδότητα, η ικανότητα ενός αντικειμένου ή δομής να καμπυλώνει ή να κάμπτεται. Όσο χαμηλότερη είναι η ελικοειδότητα ενός ποταμού τόσο περισσότερο μοιάζει με ευθεία γραμμή. Όσο υψηλότερη είναι η ελικοειδότηταενός ποταμού, τόσο περισσότερο… λυγίζει και στρίβει. Συγκεκριμένα, η ομάδα ήθελε να μάθει πώς αλλάζει η ελικοειδότητα ενός ποταμού ανάλογα με τις
περιβαλλοντικές πιέσεις που του ασκούνται.
Οι ερευνητές μελέτησαν μια συλλογή δεδομένων για 21 από ποταμούς της Γης.
Αυτό περιελάμβανε ιστορικά δεδομένα από τον πέμπτο αιώνα μ.Χ. σε συνδυασμό με σύγχρονες εικόνες που χρονολογούνται από το 1939. Φυσικά, λίγα σημεία δεδομένων ήταν διαθέσιμα από τον Άρη, έτσι οι ερευνητές επανεξέτασαν την πορεία της κοίτης έξι ποταμών που υπήρχαν στο μακρινό παρελθόν στον Κόκκινο Πλανήτη, ποταμών η ύπαρξη των οποίων έχει επιβεβαιωθεί χωρίς αμφιβολία.
Προηγουμένως, οι επιστήμονες πίστευαν ότι η ελικοειδότητα ενός ποταμού μειώνεται καθώς το νερό ρέει αλλά τα αποτελέσματα της νέας μελέτης αντικρούει αυτή την εκδοχή.
Τόσο στη Γη όσο και στον Άρη, βρήκαν ότι κάθε ποτάμι που μελετήθηκε ταιριάζει σε ένα από τα δύο μοτίβα. Η μία ομάδα ποταμών διατήρησε σχετικά σταθερή ελικοειδότητα, ενώ τα άλλα ποτάμια είχαν αυξημένη ελικοειδότητα καθώς ελίσσονταν προς τον ωκεανό.
Στη Γη, αυτή η γνώση θα μπορούσε να βοηθήσει στην κατανόηση του πώς συμπεριφέρονται τα ποτάμια, βοηθώντας τους ανθρώπους να σχεδιάσουν μελλοντικά έργα υποδομής αλλά να μελετήσουν και μελλοντικές φυσικές καταστροφές.
Στον Άρη, θα μπορούσε να βοηθήσει τους πλανητικούς επιστήμονες να αποκτήσουν μια εικόνα του πώς έμοιαζε ο πλανήτης την περίοδο της ύπαρξης του όπου υπήρχε νερό στην επιφάνεια του γεγονός που μπορεί να συμβάλει ανάμεσα στα άλλα και στο εκτιμηθεί καλύτερα η πιθανότητα να είχε αναπτυχθεί εκείνη την χρονική περίοδο ζωή στον Άρη και που θα μπορούσε αυτό να έχει συμβεί για να επικεντρωθούν εκεί οι έρευνες που διεξάγονται από ρομποτικούς εξερευνητές και στο κοντινό μέλλον από τις επανδρωμένες αποστολές που θα ταξιδέψουν στον Κόκκινο Πλανήτη.
naftemporiki.gr
