Ο Καθηγητής Γιάννης Πανούσης : Aβελτίωτοι;
Aβελτίωτοι;
Η ζωή μας από κύκνος έγινε κοράκι
…αυτοί οι καινούργιοι
παλιοί μου φαίνονται
Σπ.Ζαχαράτος,Φύλακας φυλαχτών
Παρά την έλλειψη φυσικής εγγύτητας λόγω των επιδημιολογικών περιορισμών,το ‘ανυπότακτο’[;]πνεύμα ορισμένων βρίσκει τρόπους να επι-δείξει και την ψυχική τους αδιαφορία ως προς τις κοινωνικές συνέπειες της αποκλίνουσας συμπεριφοράς τους.Σε μία λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην ανομική δια-ταραχή[ίσως λόγω ανορθολογικής πίστης] και τη [μη-]ηθική της ευθύνης κινούνται άναρχα και σπασμωδικά στο χώρο της γενικής άρνησης.
Τόσους κοινωνιοπαθείς διαθέτει η χώρα,τόσους φέροντες συναισθηματικά τραύματα και διαψεύσεις,τόσους απορρίπτοντες βασικές έννοιες αμυντικής αλληλεγγύης κι ενσυναίσθησης κι εντέλει τόσους αφελείς ώστε ν’ακολουθούν τις προ[σ]κλήσεις κάποιων ιδεοληπτικών ,οι οποίοι θέλουν να κάνουν πολιτικό παιχνίδι πάνω σε φόβους και θανάτους;
Δεν πρόκειται για εξέγερση,για αναζήτηση μεγάλης περιπέτειας ή έντονων συγκινήσεων ,αλλά περισσότερο μοιάζει με την άρνηση ορίων και κανόνων στο όνομα των απόλυτων δικαιωμάτων τους.Το ατομικό μοντέλο αυτο-επιδειξισμού συγκρούεται με το κοινωνικό/υγειονομικό δέον χωρίς ίχνος αισθήματος ενοχής.Το ανεξέλεγκτο και αυτοκαταστροφικό Εγώ κατισχύει όλων των αναστολών,αφού έχει ήδη απογυμνωθεί από κάθε σύστημα κοινών αξιών.
Όσοι λαμβάνουν ‘ρίσκο υγείας’[health risk],είτε λόγω life-style,είτε εξ ιδεολογικής πεποιθήσεως, αποτελούν αδιάψευστους μάρτυρες για τις ασθένειες που προκάλεσε –κυρίως στους νέους- η μεταπολιτευτική Ελλάδα του’’όλα επιτρέπονται,όλα συμψηφίζονται,όλα συγχωρούνται’’.
Νέο δίπολο της μετά Κορονο’ι’ό εποχής: άλλοι θέλουν να πάρουν πίσω τη ζωή τους[για να τη βελτιώσουν ή να τη διορθώσουν] κι άλλοι βιάζονται να τη χάσουν[ίσως γιατί πιστεύουν ότι δεν αξίζει τον κόπο]
Αν και η Ιστορία μας δείχνει πως ύστερα από κάθε νίκη έρχεται κι ένας διχασμός[μετά το 1821 οι διώξεις των αγωνιστών,μετά την Αντίσταση ο εμφύλιος] θέλω να πιστεύω ότι αυτή τη φορά θα επικρατήσει η κοινή λογική για την κοινή σωτηρία και πορεία.Αν ΟΧΙ,τότε θα είμαστε και πάλι άξιοι της [κακής μας] μοίρας ,που μόνοι μας τη δημιουργούμε.
