«Ο βασανιστής έχει πάντα άδικο»: Τι γράφει ένα σπάνιο εγχειρίδιο για τη φιλοζωία στην Ελλάδα του 1950!

Πολύς λόγος έχει γίνει τελευταία σχετικά με τη νομοθεσία που διέπει την προστασία των ζώων, έπειτα από τις περιπτώσεις ακραίας κακοποίησης που σημειώθηκαν, με αποτέλεσμα το έγκλημα αυτό να μετατραπεί σε κακούργημα. Επρόκειτο για μια εξέλιξη που χαιρετίστηκε από τις φιλοζωικές οργανώσεις.

Και όμως, όπως συμβαίνει σε πολλά ζητήματα στη χώρα μας, το πρόβλημα δεν είναι η πρόβλεψη του νομοθέτη, αλλά η εφαρμογή της νομοθεσίας!

Ο Προϊστάμενος Δημοτικής Αστυνομίας Ιεράπετρας Ιωάννης Γαϊτανάκης, γνωστός για τη φιλοζωική του δράση,  «ξέθαψε» ένα σπάνιο εγχειρίδιο, έκδοσης του 1954, στο οποίο αναγράφονται οδηγίες προς την αστυνομία για το πώς να χειρίζονται τα περιστατικά κακοποίησης ζώων!

Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο, με ευχάριστη έκπληξη παρατηρούμε την ιδιαίτερη ευαισθησία των υπεύθυνων της εποχής!

Επικοινωνήσαμε με τον Ιωάννη Γαϊτανάκη ο οποίος μας είπε:

«Κατά την έρευνα που πραγματοποιώ στα πλαίσια της φοίτησης μου στο νέο Διιδριματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (ΔΠΜΣ) Ζώα: Ηθική, Δίκαιο, Ευζωία διοργανώνεται από το Τμήμα Φιλοσοφίας του ΕΚΠΑ, έφτασε στα χέρια μου ένα σχετικά σπάνιο εγχειρίδιο. Το εγχειρίδιο με τίτλο « ΝΟΜΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ» έκδοση του 1954 της ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ιδρυθείσα εν έτει 1916, απευθύνονταν κυρίως προς Αστυνομικά όργανα προς βοήθεια για την εκτέλεση των καθηκόντων τους.

Μέσα σε αυτό αναφέρονται πολλές διατάξεις που ισχύουν ακόμα και με τη σημερινή νομοθεσία, ενώ δίνονται ξεκάθαρες οδηγίες προς τα αστυνομικά όργανα εισάγοντας για πρώτη φορά και τον όρο «βασανιστή» ζώων. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η παράθεση της νομολογίας περί ζώων της περιόδου 1911-1951 με αναφορά σε 8 νόμους, 3 άρθρα του Ποινικού Κώδικα, 3 Βασιλικά διατάγματα και 16 αστυνομικές διατάξεις. Το εγχειρίδιο βασίζεται στο πρώτο ελληνικό νομοθέτημα αποκλειστικά για την προστασία των ζώων το Νόμο 1038/1917 «περί προστασίας ζώων».

 

Αξίζει να δείτε τα ακόλουθα αποσπάσματα:

Το παράδειγμα της Ιεράπετρας

Όπως αναφέρει ο Ιωάννης Γαϊτανάκης, σχετικά την κατάσταση στην περιοχή του, την Ιεράπετρα Κρήτης:

Καταλαβαίνουμε όλοι τα αδέσποτα ζώα προέρχονται από τα δεσποζόμενα. Η Ελληνική νομοθεσία είναι από τις παλαιότερες στην Ευρώπη (ν.1038/1917) και πλέον από της αυστηρότερες του κόσμου (ν.4039/2012 όπως τροποποιήθηκε και ισχύει. Όμως η πραγματικότητα έδειξε ότι πάσχει δραματικά σε ένα σημείο: τον έλεγχο των γεννήσεων. Επί της ουσίας όσο δεν γίνονται υποχρεωτικές οι στειρώσεις (τουλάχιστον για μία πενταετία) και όσο δεν φτιάχνεται ένα πραγματικό «Ληξιαρχείο» απλά το βαρέλι παραμένει χωρίς πάτο…..

Πράγμα πραγματικά άδικο πρωτίστως για τα καημένα τα ζωάκια που ταλαιπωρούνται κατά χιλιάδες σε όλη την Ελληνική επικράτεια και δευτερευόντως για όλους όσους ασχολούνται, κράτος, φιλοζωικές οργανώσεις, απλοί ευσυνείδητοι πολίτες. Συνεπώς ο αγώνας είναι πραγματικά άνισος.

Πραγματικό παράδειγμα «πιλότος» η περιοχή της Ιεράπετρας, για το τι μπορεί να γίνει και το τι πρέπει να αλλάξει, μιλώντας εκ της εμπειρίας μετά από 15 χρόνια υπηρεσιακής ενασχόλησης.

Έχουμε λοιπόν μια περιοχή όπου:

(1) ο Δήμος διαθέτει πενταμελή επιτροπή, ιδιόκτητο ιατρείο, πραγματοποιεί στειρώσεις από εθελοντές κτηνίατρους κατά τακτά διαστήματα, διαθέτει ο ίδιος ένα σημαντικό ποσό για τροφές, στειρώσεις, ενώ διαθέτει και ένα ικανό πρόγραμμα υιοθεσιών.

(2) Στην περιοχή υπάρχει ισχυρό Φιλοζωικό κίνημα το οποίο συμβάλει τα μέγιστα με κυρίαρχο τη Στέγη Προστασίας Ζώων (Takis shelter), Το Φιλοζωικό Σύλλογο Ιεράπετρας (Jutta shelter), την ιστοσελίδα στο Facebook σημείο αναφοράς για την πόλη «Animals Voice” και αρκετούς αξιέπαινους ιδιώτες που δουλεύουν μόνοι τους.

(3) Υπάρχει μια Δημοτική Αστυνομία η οποία ασχολείται καθημερινά με το αντικείμενο, έχοντας διεκπεραιώσει την τελευταία πενταετία πάνω από 1500 περιπτώσεις, έχοντας επιβάλλει πάνω από 800 παραβάσεις, έχοντας μαζέψει από τους δρόμους περίπου 500 τραυματισμένα ή ανήμπορα ζωάκια. Η Αστυνόμευση είναι ένα άλλο μεγάλο κομμάτι αλλά δυστυχώς η Υποστελέχωση όλων των υπηρεσιών είναι δραματική. Αποτέλεσμα να έχουμε «καθαρίσει» πάνω από 4 φορές την πόλη από τα αδέσποτα (με Υιοθεσίες) αλλά το πρόβλημα να επανέρχεται δυστυχώς κατά μ.ο. 5-6 μήνες μετά.

Πόσο μάλιστα όταν κατά τα τελευταία χρόνια στην Ιεράπετρα, ο κάθε πολίτης μπορεί να τοποθετήσει ηλεκτρονική σήμανση ή να στειρώσει το ζώο εντελώς δωρεάν! Αυτό προσφορά τόσο του Δήμου Ιεράπετρας όσο (και κυρίως) του κ. Τάκη Προεστάκη ο οποίος προσφέρει μεγάλο κοινωνικό έργο στην περιοχή. Τα αδέσποτα που καταγράφουμε στη Δημοτική Αστυνομία ετησίως, προέρχονται κατά 30-40% από εγκαταλελειμμένα κυνηγόσκυλα και 50-60% από εγκαταλελειμμένα κουταβάκια, ενώ ένα 10% είναι σπιτικά σκυλάκια τα οποία εγκαταλείπονται στο κέντρο της πόλης επειδή οι ιδιοκτήτες τα βαρέθηκαν κλπ .

Δείτε το ρεπορτάζ του zougla.gr για το -παγκοσμίως- διάσημο καταφύγιο του Τάκη Προεστάκη:

zougla.gr