O κίνδυνος κατάρρευσης του Πανάγιου Τάφου ενώνει τους Χριστιανούς (φωτό)

Το μέρος στο οποίο πολλοί πιστεύουν ότι ήταν ο τάφος του Ιησού στην Ιερουσαλήμ αντηχεί άλλοτε από φωνές ορθόδοξων χορωδιών και άλλοτε από κραυγές Αρμένιων μοναχών και ιερέων, οι οποίοι διεκδικούν ως μοναδικά δικό τους το μέρος. Μερικές φορές οι φωνές είναι μόνο η αρχή καθόλου χριστιανικών ξυλοδαρμών, μπροστά στους φρουρούς που ανίκανοι να κάνουν κάτι, έχουν περιγράψει πολλές φορές την κατάσταση στα διεθνή μέσα.

Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους εκπροσώπους των δογμάτων είναι κάτι που κρατά από πολύ παλιά. Έλληνες ορθόδοξοι, Αρμένιοι Ορθόδοξοι και Ρωμαιοκαθολικές κοινότητες μοιράζονται και διεκδικούν ζηλότυπα το πιο ιερό μέρος της χριστιανικής θρησκείας, μέσα στην Εκκλησία του Παναγίου Τάφου.

Τις τελευταίες εβδομάδες οι σκαλωσιές για τη συντήρηση του ναού υψώνονται καθημερινά και μια ανακαίνιση της τάξης των 3,4 εκ. δολαρίων θα αρχίσει μετά τις γιορτές του Πάσχα. Η συμφωνία υπογράφηκε στις 22 Μαρτίου και κάθε θρησκευτική ομάδα θα συνεισφέρει στο ένα τρίτο των δαπανών.

Η ανακαίνιση καθυστέρησε πολλές δεκαετίες λόγω των περίπλοκων κανόνων και λεπτών ισορροπιών που υπήρχαν και εξακολουθούν να υφίστανται,  το status quo  που καθορίζει τους κανόνες από τους οποίους διέπεται η Ιερουσαλήμ.

Αυτή τη φορά τα δόγματα θέλουν να εξασφαλίσουν την ενότητα των Ορθοδόξων, γιατί η διχόνοια είναι μια άμεση απειλή στο να χάσουν συνολικά τον πανάγιο Τάφο. Πήραν μια πρόγευση όταν θορυβημένη από αναφορές ότι το ιερό ήταν σε κίνδυνο κατάρρευσης, η ισραηλινή αστυνομία έκλεισε το μνημείο για πολλές ώρες τον Φεβρουάριο του 2015, πετώντας κυριολεκτικά έξω τους φύλακες μοναχούς και εκατοντάδες προσκυνητές.

Οι ειδικοί αφαίρεσαν το σιδερένιο κλουβί που υποστήριζε το ιερό και είχε τοποθετηθεί από Βρετανούς αποικιοκράτες το 1947, οι οποίοι το βρήκαν σε κακή κατάσταση μετά από τον σεισμό του 1927 που το άφησε με ραγισμένα πολλά σημεία.

Η Αντωνία Μοροπούλου,  εμπειρογνώμονας του έργου, δήλωσε ότι η λάρνακα θα παραμείνει ανοιχτή για τους επισκέπτες κατά το μεγαλύτερο μέρος της επίπονης διαδικασίας της συντήρησης.

Στην διεπιστημονική ομάδα του ΕΜΠ συμμετέχουν επίσης ο τέως καθηγητής της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Μανώλης Κορρές, ο καθηγητής της Σχολής Αγρονόμων και Τοπογράφων Μηχανικών Ανδρέας Γεωργόπουλος και ο καθηγητής της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών Κωνσταντίνος Σπυράκος.

Η τελευταία σημαντική ανακαίνιση ξεκίνησε στη δεκαετία του 1950, όταν οι ιορδανικές αρχές, οι οποίες είχαν τον έλεγχο στην Ανατολική Ιερουσαλήμ ανέθεσαν τη διαδικασία σε ένα τεχνικό γραφείο. Η εργασίες στη συνέχεια ματαιώθηκαν.

Η συντήρηση σήμερα στηρίζεται στη γνώση των φαινομένων που αφορούν στη φθορά και την παθολογία και είναι μια δουλειά η οποία καλείται να διασφαλίσει τη λειτουργία του μνημείου, την θρησκευτική και προσκυνηματική λειτουργία του Παναγίου Τάφου. Διεξήχθη και διεκπεραιώνεται σε μια συνεχή επικοινωνία με τις χριστιανικές κοινότητες που διαχειρίζονται τον Πανάγιο Τάφο, το Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων, το τάγμα των Φραγκισκανών και το Πατριαρχείο των Αρμενίων στα Ιεροσόλυμα. Είναι μια δουλειά που δεν είναι μόνο εθνική, αλλά είναι ταυτόχρονα μια εργασία που συνδέεται με την συνεννόηση διαφορετικών θρησκειών στην ανοιχτή πόλη της Ιερουσαλήμ και με τη συνεννόηση των λαών των οποίων η ειρηνική συνύπαρξη απαιτείται.

«Το έργο είναι εμβληματικό και αφορά σε ένα κορυφαίο μνημείο με παγκόσμια ακτινοβολία. Με την πρωτοβουλία του αυτή το ΕΜΠ συμβάλλει στην προστασία μιας παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς με μοναδική σημασία για τον Χριστιανισμό και τον Ελληνισμό» υπογράμμισε ο πρύτανης του ΕΜΠ Ιωάννης Γκόλιας.

Για τους Χριστιανούς, η στιγμή κατά την οποία ο προσκυνητής βρίσκεται ενώπιον του Ιερό που Κουβουκλίου είναι, από πολλές πλευρές, η συγκλονιστικότερη της πνευματικής ζωής, αλλά και της ίδια της ύπαρξης, του χριστιανού.