Kράτα ό,τι ομορφαίνει την ψυχή σου κι άσε ό,τι σε πονά…
Της Μαρίας Κουσαντάκη.
Όταν αυτό που ζεις γίνεται ο χειρότερος εφιάλτης σου…
Πάρε μερικές σταγόνες ονειρόσκονης και κάνε αυτό.
Κλείσε τα μάτια… Και σκέψου… Σκέψου δυνατά, έντονα, με πάθος!
Άρχισε να τρέχεις… μακρυά από ό,τι σε πονάει, από ό,τι δε σου ταιριάζει…
Τρέξε… Τρέξε… Συνέχισε να τρέχεις… Και σταμάτα κάπου πριν αρχίσει το όνειρό σου.
Το βλέπεις. Σε φωνάζει! Μην το εγκαταλείψεις, κάν’το απτό…
Στρέψε για λίγο το βλέμμα σου πίσω, σε αυτό που μόλις άφησες…
Κοίτα, κράτα ό,τι ομορφαίνει την ψυχή σου και άσε ό,τι σε πονά…
Όσο δύσκολο κι αν είναι, προχώρα, πάρε μια βαθιά ανάσα, φόρεσε το πιο λαμπερό χαμόγελό σου και αποχαιρέτα σαν νικητής το παρελθόν…
Μπροστά έχεις μια ζωή γεμάτη με τα δικά σου θέλω…
Αξίζει να την αγγίξεις, να τη σφίξεις με την παλάμη σου και να στήσεις το δικό σου παράδεισο… Μην πάρεις ένα ρόλο που δεν είναι για ‘σένα…
Γίνε πρωταγωνιστής στο δικό σου παραμύθι.
Με τη λέξη συμβιβασμός μη συμφιλιωθείς ποτέ…
Ακόμα όμως κι αν δε μπορείς να μπεις στο όνειρό σου, κλείσε πάλι τα μάτια, κοίτα βαθιά στην ψυχή και κάνε αυτό που έχεις την πιο όμορφη αλήθεια σου…
Μη συμβιβαστείς ποτέ… με το συμβιβασμό! Μιας ζωής που δε θες πραγματικά…
Φτιάξε το δικό σου μύθο, με ήρωα τα μάτια της καρδιάς σου…
Να στολίζεις την κάθε στιγμή με σταγόνες ονειρόσκονης και να κρατάς τη φλόγα της μαγείας ζωντανή…
