Ρητορικά ερωτήματα

Του Γιώργου Τσούκαλη

Με αφορμή περιστατικά που λαμβάνουν χώρα στα σωφρονιστικά καταστήματα της χώρας θέτω σήμερα εδώ κάποια ερωτήματα ρητορικά.

Στέκομαι στην χαρακτηριστική περίπτωση του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου που βγήκε προ ημερών στην επιφάνεια. Ο ισοβίτης κάνει μεροκάματα δουλεύοντας στο καφενείο στις φυλακές Μαλανδρίνου με στόχο του να μειώσει τον χρόνο έκτισης της ποινής του μήπως και βγει νωρίτερα από τη φυλακή. Αν είναι δυνατόν.

Γιατί να έχουν το δικαίωμα να δουλεύουν στη φυλακή κάποιοι οι οποίοι έχουν διαπράξει ειδεχθή εγκλήματα αλλά και όσοι έχουν καταδικαστεί σε πολύχρονη κράτηση…

Αναρωτιέμαι μήπως πρέπει να στερούνται όσοι είναι καταδικασμένοι γενικότερα με μεγάλες ποινές αυτό το δικαίωμα; Με όλο τον σεβασμό απέναντι στο νόμο και στην δικαιοσύνη και μιλώντας ρητορικά σαν απλός πολίτης ρωτάω μήπως θα έπρεπε να απαγορευτεί η δυνατότητα αυτή για τους λεγόμενους βαρυποινίτες.

Υπήρξε και υπάρχει σχέδιο αποσυμφόρησης των φυλακών μέσω αναβάθμισης του θεσμού της κοινωνικής εργασίας αντί φυλάκισης και κάποια στιγμή μέσα στην περασμένη χρονιά η Γενική Γραμματεία Αντεγκληματικής Πολιτικής σε συνεργασία με το υπουργείο Δικαιοσύνης επεξεργάστηκε νομοθετική ρύθμιση μέσω της οποίας η αρχική εκτίμηση ήταν ότι θα οδηγήσει στην αποφυλάκιση 1.500 τουλάχιστον «μικροποινιτών» μέσω αντικατάστασης της ποινής φυλάκισης με την υποχρέωση παροχής κοινωφελούς εργασίας κυρίως σε δομές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Η σχετική πρόβλεψη υπάρχει και στην ισχύουσα νομοθεσία αλλά παρόλα αυτά η εφαρμογή του θεσμού είναι περιορισμένη.

Εκεί συμφωνώ απόλυτα. Εκεί είναι λογικό και αποδεκτό. Δίνεις την ευκαιρία σε κάποιον να περιορίσει τον χρόνο κράτησης του εκτιμώντας και το μέγεθος της πράξης η οποία οδήγησε σε εγκλεισμό. Στις περιπτώσεις όμως των βαρυποινιτών το θέμα θέλει ιδιαίτερη επεξεργασία. Δεν μπορείς να βάζεις στην ίδια μοίρα τον αδίστακτο δολοφόνο με κάποιον που έχει διαπράξει ένα μικρότερο αδίκημα και έχει καταδικαστεί σε λίγα χρόνια φυλάκισης και «δικαιούται» να έχει μια δεύτερη ευκαιρία επανένταξης στο κοινωνικό σύνολο.

Υπάρχουν φυλακισμένοι που πλέον δεν έχουν θέση στα καταστήματα κράτησης και είναι σε θέση να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο κοινωνικό σύνολο. Αυτοί οι άνθρωποι δικαιούνται να γλυτώσουν τον κοινωνικό στιγματισμό. Οι άλλοι όμως οι αμετανόητοι και οι πραγματικοί βαρυποινίτες θεωρώ ότι δεν πρέπει να έχουν παροχές αντίστοιχες. Είναι προφανές ότι είναι μια πολιτική επιλογή της κυβέρνησης. Θα είναι καλό για όλους πιστεύω να αποκλείονται οι βαρυποινίτες από τέτοιες παροχές τη στιγμή μάλιστα που η εγκληματικότητα είναι προφανές ότι υποκινείται από φυλακισμένους ή υπόδικους που είναι έγκλειστοι και επικοινωνούν με τον έξω κόσμο μόνο με κινητά ή τάμπλετ. Ποινικές πράξεις εγκληματικές ενέργειες δολοφονικές απόπειρες μεγάλες απάτες συντηρούνται καθοδηγούνται ή οργανώνονται στην εντέλεια μέσω οδηγιών που λαμβάνονται από τα κινητά τηλέφωνα που έχουν στη διάθεση τους κάποιοι καταδικασμένοι και φυλακισμένοι.

Απαιτείται σοβαρή λύση. Δεν μπορούμε να μένουμε απαθείς και να  παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα τη στιγμή που υπάρχει λύση. Αναφέρομαι στα ακυρωτικά συχνοτήτων. Το κόστος τους είναι πραγματικά από αστείο έως ελάχιστο σε σχέση με το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.. Η λειτουργικότητα τους εκπληκτική. Τη στιγμή που όλοι φωνάζουμε και διαμαρτυρόμαστε για την εγκληματικότητα που προέρχεται μέσα από τις φυλακές και με δεδομένο το γεγονός ότι όλοι μας σχεδόν ακούμε καθημερινά θεωρίες για νονούς της ημέρας αλλά και της νύχτας που καταστρώνουν και υλοποιούν μέσω οδηγιών που διοχετεύονται από κινητά διάφορες εγκληματικές πράξεις θεωρώ ότι η χρήση  ακυρωτικών συχνοτήτων αποτελεί μονόδρομο.

Είναι ένα κατάλληλο μέσο που θα μας προσφέρει σε μέγιστο βαθμό άμεση επίλυση του προβλήματος και μπορεί σαφώς να αφαιρέσει τη δυνατότητα καθοδήγησης εγκληματικών πράξεων που έχουν ως εγκέφαλους κρατούμενους σε όλη τη χώρα.

Ευελπιστώ λοιπόν κάποιοι καθ’ ύλη αρμόδιοι να ευαισθητοποιηθούν με την πρόταση μου και να ασχοληθούν με τα ρητορικά ερωτήματα που θέτω. Είναι προτιμότερο να κάνουμε δύσκολη τη ζωή των κρατουμένων εκείνων που δεν εννοούν να αλλάξουν ζωή και παραμένουν πρωταγωνιστές ακόμη και μέσα από τις φυλακές στο οργανωμένο έγκλημα αλλά και να μη διευκολύνουμε στο ελάχιστο όλους εκείνους που παραμένουν αμετανόητοι έχοντας διαπράξει ειδεχθή εγκλήματα.