Μετά το στημένο πραξικόπημα ο Ερντογάν έγινε Σουλτάνος μ` ένα στημένο δημοψήφισμα
Λίγο μετά την επιβεβαίωση των αποτελεσμάτων του δημοψηφίσματος και αφού είχε καταμετρηθεί το 99% των ψήφων, που του έδινε μια οριακή επικράτηση με 51,4%, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο επονομαζόμενος και Σουλτάνος εμφανίστηκε στην τηλεόραση, για να κάνει γνωστή την επικράτηση του. Όπως είπε στην ομιλία του θα ήθελε να ευχαριστήσει έναν προς έναν του ψηφοφόρους που τον τίμησαν και την προτίμηση τους. Λίγο δύσκολο να ευχαριστήσεις έναν προς έναν 28 περίπου εκατομμύρια ψηφοφόρους.Τόσοι υποτίθεται τον ψήφισαν. Το πόσοι θα τον ψήφιζαν αν το δημοψήφισμα που τον μετατρέπει σε απόλυτο δεσπότη της Τουρκίας ήταν αδιάβλητο, δεν θα το μάθουμε ποτέ. Σίγουρα είναι πολλοί, αυτοί που θα τον ψήφιζαν έτσι κι αλλιώς αλλά κατά πάσα πιθανότητα όχι αρκετοί για να τον κάνουν τον πρώτο Σουλτάνο στην νεότερη ιστορία της Τουρκίας.
Μετά από αυτό προανήγγειλε ένα από αυτά που σκοπεύει να κάνει και που δείχνει το αληθινό στίγμα του πως σκοπεύει να αξιοποιήσει τις απόλυτες δικαιοδοσίες που εξασφάλισε με το δημοψήφισμα. Ένα καινούργιο δημοψήφισμα με το ερώτημα για την επαναφορά της θανατικής ποινής. Θα είναι και η πρωτοβουλία που θα αποκόψει την Τουρκία από την όποια πορεία της για να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά αυτό δεν φαίνεται να ενδιαφέρει και πολύ τον Ερντογάν. Το μόνο μάλλον που τον ενδιαφέρει είναι η εδραίωση της εξουσίας του για τα 12 επόμενα χρόνια, μέχρι το 2029 δηλαδή, όπως προβλέπει το δημοψήφισμα.
Η πορεία αυτή του Ερντογάν κάνει φανερό και το σχέδιο που προφανώς είχε εκπονήσει πολύ καιρό και που άρχισε να το θέτει σε εφαρμογή το περασμένο καλοκαίρι, με το περίφημο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου.
Ο τρόπος που λειτούργησε μετά από εκείνη την ημέρα κάνει περισσότερο από φανερό και το σχέδιο που είχε εκπονηθεί από καιρό, μια και από την επόμενη άρχισαν οι διώξεις καθ` ενός που ο Ερντογάν θεωρούσε πιθανό εχθρό του, ή που το έχρισε εχθρό του αυθαίρετα. Τα δικτατορικά καθεστώτα έχουν μεγάλη αδυναμία, στο να δημιουργούν εχθρούς έστω και κατά φαντασία. Και είναι μάλλον πιθανόν πολλοί από αυτούς που το καθεστώς Ερντογάν χαρακτήρισε ως Γκιουλενιστές, να μην είχαν ιδέα για πιο πράγμα κατηγορούνται. Έτσι όμως ξεκίνησε μια εκστρατεία κατατρομοκράτησης εναντίον των πάντων με διώξεις που ξεκίνησαν από το στράτευμα και την αστυνομία, για να καταλήξουν στα Μέσα Ενημέρωσης,την Δικαιοσύνη και τον ακαδημαϊκό κόσμο.
Το ότι μετά από μια τέτοια εκστρατεία το Όχι στον Ερντογάν, άγγιξε το 48,6% είναι τουλάχιστον αξιοπερίεργο. Οπότε το πιθανότερο είναι να ξεκινήσει από σήμερα κιόλας μια καινούργια εκστρατεία εναντίον όσων ο Ερντογάν θεωρησει ότι δεν τον συμπαθούν όσο θα ήθελε.
Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος κάνει φανερή όμως και την διασπορά των πολιτικών δυνάμεων στην Τουρκία. Στα μεγάλα αστικά κέντρα, την Κωνσταντινούπολη, από όπου ξεκίνησε την πολιτική καριέρα του ως Δήμαρχος, στην Άγκυρα και την Σμύρνη, όπως και στην περιοχή των Κούρδων της νοτιοανατολικής Τουρκίας επικράτησε το Όχι. Ο Ερντογάν έχει φανατική υποστήριξη στις περιοχές της Ανατολίας, εκεί δηλαδή που ζει το πιο καθυστερημένο μέρος του τουρκικού πληθυσμού. Ο πληθυσμός της Τουρκία έτσι είναι χωρισμένος σε τρεις ομάδες, που πιθανόν να βρεθούν σε τροχιά σύγκρουσης κάποια στιγμή στο μέλλον.
Η επικράτηση του Ερντογάν έστω και με μια στημένη διαδικασία, δημιουργεί μια καινούργια κατάσταση,δίπλα στην πιο εύφλεκτη περιοχή του κόσμου αυτή τη στιγμή.Τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο και οι ΗΠΑ και η Ρωσία του Πούτιν, δεν ήξεραν τι ακριβώς να ευχηθούν σε σχέση με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος καθώς κανείς δεν γνωρίζει ποιες θα ήταν οι εξελίξεις αν επικρατούσε το Όχι. Με τον Ερντογάν στο τιμόνι, έστω και μισότρελο, τουλάχιστον ξέρουν μέχρι κάποιο σημείο με τι έχουν να κάνουν.
Μπορεί όμως κανείς να κάνει κάποιες προβλέψεις για το πιθανό μέλλον. Και μια είναι η βασική πρόβλεψη. Όλα τα δικτατορικά καθεστώτα, όπως αυτό του Ερντογάν στην Τουρκία, έχουν ανάγκη από ένα πράγμα:Από εχθρούς. Εχθρούς τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό. Και στο μεν εσωτερικό θα συνεχιστούν οι διώξεις εναντίον κάθε πιθανού εχθρού, μια και όλοι οι δικτάτορες αργά ή γρήγορα καταλαμβάνονται από την παράνοια της εξουσίας, που τους κάνει να βλέπουν παντού συνωμοσίες. Στο εξωτερικό το πιο πιθανόν είναι ο Ερντογάν να ξεκινήσει πολεμικές περιπέτειες, καθώς οι πόλεμοι είναι ζωτικής σημασίας για κάθε καλή δικτατορία.
Δεν μπορεί κανείς να γνωρίζει σε τι είδους περιπέτειες θα σύρει ο Ερντογάν την Τουρκία. Αλλά είναι επίσης σαφές, ότι η Ελλάδα, μπορεί κάλλιστα να γίνει ένας από τους προσεχείς στόχους του. Μια καινούργια περίοδος απροσδιοριστίας ξεκινάει, χωρίς κανείς να μπορεί να προεξοφλήσει την κατάληξη.
Είναι τελείως απίθανο όμως, αυτή η κατάληξη να είναι καλή..
