ΣΑΝ ΣΉΜΕΡΑ-Οδυσσέας Ελύτης:Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη…
(συνέχεια 1ου μέρους)
Ένας από τους σημαντικότερους ποιητές μας-ο δεύτερος και τελευταίος-μέχρι σήμερα Έλληνας που τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ, από τα επίλεκτα μέλη της “γενιάς του `30”, στον χώρο της καλλιτεχνικής δημιουργίας- έφυγε από τη ζωή στις 18 Μαρτίου του 1996 .
Συγκέντρωσα κάποιες από τις σπουδαίες ρήσεις του και σας τις παραθέτω:
“Ήρθαν ντυμένοι “φίλοι” αμέτρητες φορές οι εχθροί μου το παμπάλαιο χώμα πατώντας.”
“Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά.”
“Πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι.”
“Ο ήλιος σκάει μέσα μας κι εμείς κρατάμε την παλάμη στο στόμα έντρομοι.”
“Ναι, ο Παράδεισος δεν ήταν μια νοσταλγία. Ούτε, πολύ περισσότερο, μια ανταμοιβή. Ήταν ένα δικαίωμα.”
“Τρώγε την πρόοδο και με τα φλούδια και με τα κουκούτσια της.”
“Στην κακή μοιρασιά πάντοτε ο Θεός ζημιώνεται.”
“Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά.”
“Την αλήθεια την «φτιάχνει» κανείς ακριβώς όπως φτιάχνει και το ψέμα.”
“Η λύπη ομορφαίνει επειδή της μοιάζουμε.”
“Βαρύς ο κόσμος να τον ζήσεις,
όμως για λίγη περηφάνια το άξιζε.”
“Είναι διγαμία ν’ αγαπάς και να ονειρεύεσαι.”
” Το `κενό` υπάρχει όσο δεν πέφτεις μέσα του.”
” Και η Ποίηση πάντοτε είναι μία όπως ένας είναι ο ουρανός. Το ζήτημα είναι από πού βλέπει κανείς τον ουρανό.Εγώ τον έχω δει από καταμεσίς της θάλασσας.”
“Για να πατάς στέρεα στη γη, πρέπει το ένα πόδι σου να είναι έξω από τη γη.”
“Χαράξου κάπου με οποιονδήποτε τρόπο και μετά πάλι σβήσου με γενναιοδωρία…”
“Το άπειρο υπάρχει για μας όπως η γλώσσα για τον κωφάλαλο.”
“Από τον Θεό τραβιέται ο άνθρωπος όπως ο καρχαρίας από το αίμα.”
“Αρκετά λατρέψαμε τον κίνδυνο κι είναι καιρός να μας το ανταποδώσει.”
” Η αλήθεια βγαίνει χυτή σαν το νιόκοπο άγαλμα, μόνον μέσ’ από τα καθάρια νερά της μοναξιάς· κι η μοναξιά της πένας είναι από τις πιο μεγάλες.”
“Αλλά κάτεχε ότι μονάχα κείνος που παλεύει το σκοτάδι μέσα του θα ‘χει μεθαύριο μερτικό δικό του στον ήλιο. “
“Ένας `Αναχωρητής` για τους μισούς είναι, αναγκαστικά, για τους άλλους μισούς, ένας `Ερχόμενος`.”
“Κι έναν πόντο πιο ψηλά να πάτε, άνθρωποι, ευχαριστώ θα σας πει ο Θεός.”
“Τη γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική.
Το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου.”
(από το «Άξιον Εστί»)
“Ο ήλιος σκάει μέσα μας κι εμείς κρατάμε την παλάμη στο στόμα έντρομοι.”
” Όπου ακούς αέρα είναι η γαλήνη που βρυκολάκιασε.”
“Ψαρεύοντας έρχεται η θάλασσα. “
“Θεέ μου τι μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε!”
” Ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα
Ό,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα.”
“Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως.
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί,
Γυναίκα”
“Το ελάχιστο θέλησα και με τιμώρησαν με το πολύ.”
“Κείνο που σου προσάπτουνε τα χελιδόνια είναι η άνοιξη που δεν έφερες”
” Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη –
Μα πού γύριζες”
“Όπως σε ξέρει το φιλί κανένας δε σε ξέρει.”
” Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά. Κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά.”
“Πιάσε την αστραπή στο δρόμο σου, άνθρωπε· δώσε της διάρκεια· μπορείς!”
“Νυν η ταπείνωση των Θεών
Νυν η σποδός του Ανθρώπου
Νυν Νυν το μηδέν
και Αιέν ο κόσμος ο μικρός, ο Μέγας!”
(οι τελευταίοι στίχοι του «Άξιον εστί»)
” Όπου και να θολώνει ο νους σας
μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμόκαι μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.”
“Όλα τα κυπαρίσσια δείχνουνε μεσάνυχτα.
Όλα τα δάχτυλα
Σιωπή.”
” Ένα σώμα γυμνό είναι η μοναδική προέκταση της νοητής γραμμής που μας ενώνει με το μυστήριο.”
” Έχοντας ερωτευτεί και κατοικήσει αιώνες μες στη θάλασσα έμαθα γραφή και ανάγνωση.”
“Με τι πέτρες ,τι αίμα και τι σίδερο και τι φωτιά είμαστε καμωμένοι ενώ φαινόμαστε από σκέτο σύννεφο.”
Κάποια από τα μελωποιημένα ποιήματά του Οδυσσέα Ελύτη…
