Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς πάντα να κάνεις τον απολογισμό σου

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά, τραγουδούν τα πιτσιρίκια στους δρόμους. Το τοπίο είναι παγωμένο, χιονισμένο. Όλα στολισμένα, όλα φωτισμένα.
Όλοι περιμένουν το μεγάλο γεγονός… την εκπνοή του χρόνου.
Παραμονή Πρωτοχρονιάς, σκέφτεσαι και ο νους σου ταξιδεύει σε όλες εκείνες τις μέρες.
Τις μέρες που δεν είχαν τελειωμό, τις μέρες που πέρασαν νερό, τις μέρες που τις βούτηξες σε δάκρυα κι απογοητεύσεις κι εκείνες τις μέρες που τις στόλισες με γέλια κι αγκαλιές.
Γεμάτος χρόνος. Για την ακρίβεια ένας ακόμη γεμάτος χρόνος από τους πολλούς που πέρασαν κι από εκείνους που ελπίζεις να έρθουν.
31 Δεκέμβρη κι εσύ τέτοια μέρα κάθε χρόνο κάνεις τον απολογισμό σου. Τι πήγε στραβά, τι κατάφερες, τι άφησες να φύγει, τι κέρδισες.
Πολλές οι σκέψεις, όλες συναισθηματικά φορτισμένες. Κι εσύ κοιτάς μπροστά δίχως στην ουσία να κοιτάς και ταξιδεύεις πίσω.
Μετανιώνεις για εκείνους που άφησες να σε πληγώσουν και για όσους πλήγωσες εσύ. Στενοχωριέσαι για εκείνους που άδικα έφυγαν για το μακρύ ταξίδι, το δίχως γυρισμό.  Μετράς απουσίες και παρουσίες. Μετράς λάθη και σωστά. Θυμάσαι στιγμές που ήρθαν και πέρασαν, που πονούν ή ανακουφίζουν.
Το δικό σου έθιμο για την παραμονή της Πρωτοχρονιάς δεν είναι τα κάλαντα. Έπαψες πια να είσαι παιδί κι ας παλεύεις μέσα σου να παραμείνεις έτσι.
Το δικό σου έθιμο, εκείνο που κρατάς σφιχτά δεμένο πάνω σου σα φυλαχτό, είναι τούτος ο παραμονιάτικος απολογισμός. Είναι το μέτρημα, το ζύγισμα της ψυχής και της μνήμης σου.
Δεν είναι πάντα ευχάριστο. Όπως δεν ήταν ευχάριστος κι ο χρονος που πέρασε.
Αλλά δεν πειράζει. Ο χρόνος που φεύγει ήταν δικός σου και τον έζησες όπως αποφάσισες ότι έπρεπε να κάνεις.
Είναι δικός σου και η μνήμη του, όσο κι αν σε επηρεάζει, θα μπει στο σκληρό σου δίσκο και θα μείνει εκεί…αποθηκευμένη για πάντα.
Σημαντική για όσο θες κι αντέχεις, ασήμαντη για όταν αποφασίσεις.
Σε κάθε περίπτωση, θαναι δική σου.
Ευλαβικά κλείνεις το κουτάκι της μνήμης. Εκείνο το ακατέργαστο ξύλινο κουτί που κανείς δεν έχει δει ποτέ και κρατάς φυλαγμένο στο κεφάλι σου. Ο απολογισμός έγινε.
Η αύρα σου καθαρίστηκε κι είσαι έτοιμος για έναν καινούργιο χρόνο. Είσαι έτοιμος για ό,τι κι αν αποφασίσει να φέρει.
Εσύ απλά θα περιμένεις. Θα σκέφτεσαι, θα αποφασίζεις για σένα, θα τολμάς. Μα πάνω από όλα θα ζεις. Θα ζεις σαν η κάθε μέρα του νέου χρόνου να είναι και η τελευταία. Θα ζεις με όνειρα, με ελπίδες, με τρέλα. Και θα παλεύεις για εκείνες τις αναμνήσεις που θέλεις να κερδίσεις και να χώσεις στο κουτί σου.
Θα παλεύεις για το κάθε τι καινούριο.
Θα παλεύεις για μια Καλή Χρονιά!