Έρχεται η μέρα που μένεις έκπληκτος, με το στόμα ανοιχτό…

Έρχεται η μέρα που μένεις έκπληκτος, με το στόμα ανοιχτό…

Εκείνοι οι άνθρωποι που έβαλες στην καρδιά σου και που τους είχες τόσο ψηλά σε απογοητεύουν περίτρανα.

Τους έβλεπες ως τους πιο όμορφους, τους πιο καλοσυνάτους, τους έκανες οικογένειά σου κι ας μην ήταν. Άνοιξες την καρδιά σου και τους άφησες να απλώσουν τις ρίζες τους μέσα της. Άνοιξες το σπίτι σου και τους έβαλες στο πιο ψηλό του βάθρο.

Κι εκείνοι έτσι έδειχναν και σου πρόσφεραν, νόμιζες, αγάπη. Πίστευες ότι όλα όσα έκαναν ήταν από την ψυχή τους, όπως κι εσύ έδινες από τη δική σου ψυχή. Όμως δεν ήταν έτσι…

Βλέπεις, δυστυχώς, για κάποιους ανθρώπους όλα έχουν το τίμημά τους. Για κάποιους όλα πωλούνται κι αγοράζονται.

Από καρδιές, ζωές, συναισθήματα και προσωπικές θυσίες… Όλα έχουν την ταμπελίτσα με την αντίστοιχη τιμή σε ευρώ.

Είναι τόσο μικρόψυχοι που θα σου χρεώσουν, στην κυριολεξία, κάθε καλό που σου έκαναν. Θα σε πατήσουν κάτω μέχρι να βγάλουν και την τελευταία ωφέλιμη γι’ αυτούς σταγόνα σου. Και συ με την αγνή καρδιά που να ‘ξερες ότι έθρεφες το φίδι που θα σε δαγκώσει…

Οι αγνές καρδιές βλέπεις, δε ζητούν ανταλλάγματα. Αυτές προσφέρουν με ανιδιοτέλεια και δε θα σου ζητήσουν ανταπόδοση. Απ’ την άλλη εκείνοι οι συμφεροντολόγοι σου δίνουν με σκοπό όχι απλά να πάρουν πίσω ό, τι έδωσαν αλλά να το πάρουν και δυο και τρεις φορές πολλαπλάσιο. Κι έρχεται πάλι μια μέρα, εκείνη που καταβαραθρώνονται, που γίνονται τόσο άσχημοι κι απαίσιοι στα μάτια σου. Λυπάσαι που σε ξεγέλασαν και τα βάζεις με τον εαυτό σου που δεν μπόρεσες να διακρίνεις την απάτη.

Άνθρωποι τόσο ανήθικα φιλάργυροι κι ασύδοτοι εκμεταλλευτές των συναισθημάτων σου, για να απομυζήσουν έτσι όσο πιο πολλά μπορούν από εσένα. Κι όταν σου φανερώσουν το αληθινό βρώμικο πορτρέτο τους αναρωτιέσαι γιατί δεν το ‘βλεπες τόσα χρόνια. Μικρογραφίες ενός παραμορφωμένου και γερασμένου Ντόριαν Γκρέυ…

Όταν όμως θα φτάσουν στο ταμείο , τότε θα καταλάβουν. Θα νιώσουν τόσο φτωχοί που ακόμη κι αν πούνε όλες εκείνες τις συγγνώμες που δεν ξεστόμισαν ποτέ, ακόμη κι αν πέσουν γονυπετείς, ούτε τότε θα υπάρξει καμία επιείκεια γι’ αυτούς…

Αντίτιμο έχουν μονάχα τα αντικείμενα κι όχι οι όμορφες πράξεις και τα συναισθήματα.

Της Ελίνας Φυλακτού.