θα σε κρατώ περήφανη απ το χέρι, μικρέ μου εαυτέ… Η ιστορία της μάνας.

θα σε κρατώ περήφανη απ το χέρι, μικρέ μου εαυτέ…

Γιατί Η αγάπη δεν χωράει εγωισμούς μ’ ακούς; Δεν χωράει μικρότητες η αγάπη!

Η αγάπη γεννιέται στην καρδία. Εκεί γεννήθηκες εσύ… μικρέ εαυτέ της καρδιάς μου… Διάλεξα αυτή τη φράση που είχα γράψει πριν λίγο καιρό για τον μικρο μου ταξιδευτή για να σας κάνω μια εισαγωγή στην ιστορία μας.

Ποτέ δεν ήμουν καλή στα λόγια. Στις πράξεις τα κατάφερνα καλύτερα μέχρι που ήρθε στην ζωή μου αυτός ο μικρός άνθρωπος και από τότε έγινε η έμπνευσή μου. Μπορώ να σας μιλάω ώρες γι αυτόν… κλείνω τα μάτια και το μυαλό μου γεμίζει λέξεις… λέξεις απόλυτης αγάπης και αφοσίωσης.

Σήμερα είναι τα γενέθλια του, η πιο ξεχωριστή μέρα της ζωής μου.

Το ραντεβού της ευτυχίας μου που όμως άργησε 42 μέρες,  μιας και το παιδί μου ήρθε στην αγκαλιά μου 42 μέρες μετά την γέννηση του.

Καλά καταλάβατε λοιπόν, είμαι μια μανούλα καρδιάς!

Αν μου το λέγατε αυτό 3 χρόνια πριν θα νόμιζα πως μου κάνατε φάρσα! Γιατί; Γιατί η ιστορία μου ξεκινάει 3 χρόνια πριν… Στα 28 μου χρόνια.

… Όταν ένα θεωρητικά απλό γυναικολογικο πρόβλημα με έκανε να χτυπήσω την πόρτα ενός μεγάλου γυναικολόγου των Αθηνών.

Ξέρετε. … αυτών που για να τους βρεις στο τηλέφωνο πρέπει πρώτα να μιλήσεις με 5 τηλεφωνητριες, 3 ιδιαιτέρες, 2 μαίες και στο τέλος να αφήσεις μήνυμα!

Αφού λοιπόν κανόνισα να κάνω μαζί του μια υστεροσκοπηση, έπρεπε να περιμένω να περάσει μια εβδομάδα για να πάρω τα αποτελέσματα της βιοψίας.

Εκεί που καθόμουν αμέριμνη στο σπίτι και διάβαζα το περιοδικό μου χτυπάει το τηλέφωνο και μαντέψτε… Ήταν ο ίδιος ο γιατρός.

Όχι τηλεφωνήτρια… όχι ιδιαιτέρα… όχι μαία αλλά ο ίδιος!

Καταλάβατε η όχι ακόμα; Τα πράγματα ήταν άσχημα. … καρκίνος ενδομητρίου μου είπε. Πάγωσα. δεν θυμάμαι πολλα, μόνο ότι έκλαιγα ασταμάτητα για ώρες!

Ξεκινήσαμε λοιπόν έναν μεγάλο αγώνα με θεραπείες μήπως καταφέρουμε να σώσουμε την μήτρα μου μίας και δεν είχα κάνει ακόμα παιδιά… υποστηρικτής σε όλο αυτό και ο άντρας Μου. Ειμασταν ήδη τότε 1 χρόνο παντρεμένοι 6 χρόνια σχέση! Αφού λοιπόν πέρασε 1 χρόνος με θεραπείες χωρίς αποτέλεσμα πήραμε την απόφαση της ολικής υστερεκτομής.

Σε όλο αυτό το διάστημα συζητούσαμε με τον άντρα μου το ενδεχόμενο είτε της υιοθεσίας  είτε της παρένθετης μητέρας!

Πάντα πίστευα πολύ στο θεό και ποτέ δεν πίστεψα πως αυτό που πέρναγα ήταν τιμωρία. … ένιωθα βαθιά μέσα μου πως κάτι καλό μου ετοίμαζε! Και ήρθε!

2 μήνες μετά το χειρουργείο μου και ενώ ακόμα ήμουν στην ανάρρωση, χτύπησε το τηλέφωνο μου και ήταν η αγαπημένη μου ξαδέρφη. »βρήκα το τηλέφωνό ενός δικηγόρου» , μου είπε , »που ασχολείται με ιδιωτικές υιοθεσίες σε ενδιαφέρει;» Φυσικά και με ενδιαφέρει!

Αυτό ήταν. Του τηλεφώνησα χωρίς δεύτερη σκέψη!

Μετά από 3 μέρες ταξιδεύαμε ήδη με τον άντρα μου και την αδερφή μου για να συναντήσουμε αυτόν τον δικηγόρο. Μέχρι εκείνη την στιγμή ήμουν χαλαρή ήρεμη… δεν φανταζόμουν τι θα επακολουθούσε. Φτάσαμε στο γραφείο του λοιπόν!

Εκεί, αφού μας εξήγησε όλη τη νομοθεσία για τις υιοθεσίες στην Ελλάδα και ενώ έχω χαλαρώσει και άλλο γιατί μου έφυγε το άγχος της συνάντησης, μου είπε το εξής απλό…. »Ελευθερία;; Αυτή τη στιγμή που μιλάμε υπάρχει ένα αγοράκι που βρίσκεται σε κάποιο μαιευτήριο και η μητέρα του δεν μπορεί να το κρατήσει για τους δικούς της λόγους, σε ενδιαφέρει;; »

Με το που το ακούσαμε και οι 3 ακουμπήσαμε την πλάτη μάς πίσω στον καναπέ! Έπαθα σοκ! Τα πόδια μου έτρεμαν!

Δεν φανταζόμουν ποτέ πως εκείνη την ημέρα θα έκανα το πιο σημαντικό ραντεβού της ζωής μου!

Αυτή η μέρα άλλαξε ολόκληρη την ζωή μου!

Ξέχασα αμέσως ότι είχα περάσει. … κόντεψα να ξεχάσω πως με λένε!

Το μόνο που ήθελα ήταν να κλείσω αυτό το παιδάκι στην αγκαλιά μου και να του τραγουδώ στο αφτί τις πιο όμορφες μελωδίες! !!! Να το πάρω αγκαλιά και να τρέξω να κρυφτώ να μην μπορεί να μας βλάψει κανείς!

Να το κοιτάξω στα μάτια και να του πω πως ήξερα πως θα ερχόταν, πως ο θεός δεν με τιμώρησε. .. με ευλόγησε με τον ερχομό του… αμέσως κατάλαβα πως είχα γεννηθεί για εκείνον….

Ξαφνικά πέρασε η ζωή μου όλη μπροστά από τα μάτια μου. Τίποτα δεν ήταν τυχαίο… ίσως το έχετε ακούσει πολλές φορές σαν φράση, όμως πραγματικά σας διαβεβαιώνω πως λύθηκε όλο το κουβάρι της ζωής μου.

Έχω σπουδαίους γονείς που μου έδωσαν τεράστιες αξίες για να μπορώ αυτή τη στιγμή να παλεύω και να κρατώ αγκαλιά το μωρό μου χωρίς να ντρέπομαι!

Οι 3 αδερφές μου είναι για μένα οι άγγελοι μου, υποστηρικτές των πάντων στη ζωή μου…

αγκάλιασαν το παιδί μου σαν δικό τους παιδί. Ο άντρας μου δεν με έκανε ούτε μια στιγμή να νιώσω ανίκανη με όλο αυτό που μου συνέβει. Αντιθέτως στάθηκε και πάλεψε δίπλα μου για την ολοκλήρωση του ονείρου μου που έγινε και όνειρο του!

Ακόμα και στο δημοτικό, η κολλητή μου φίλη ήταν παιδί της καρδιάς και εγώ το γνώριζα χωρίς να της το αποκαλύψω ποτέ Και προσπαθούσα συνεχώς να την παρηγορώ και να την προστατεύω από κακόβουλα σχόλια μπαίνοντας πάντα μπροστά σε αυτά τα στόματα… πολλά περιστατικά λοιπόν με έκαναν να πιστέψω πως αν δεν είχα γεννηθεί εδώ, σε αυτή την οικογένεια, σε αυτό τον τόπο, σε αυτό το χρόνο δεν θα μπορούσα να ήμουν έτοιμη να τον υποδεχτώ…. !!!! Όλη μου η ζωή τακτοποιημένη στα μέτρα του!

Έτσι λοιπόν το μόνο που έμενε ήταν να τον πάρω αγκαλιά και να ξεκινήσω να φτιάχνω το δωμάτιο του…. για όλα τα άλλα είχε φροντίσει ο θεός!

Έτσι λοιπόν κανόνισα το μεγάλο ραντεβού της ζωής μου. Είχε φτάσει η ώρα που η ζωή με είχε προετοιμάσει.

Αφού ακολουθήθηκαν οι νόμιμες διαδικασίες ήρθε η ώρα της συνάντησης μου μαζί του.

Μπήκα στο δωμάτιο και αντίκρισα ένα πανέμορφο μωράκι που κοιμόταν σε ένα πορτ μπεμπέ σκεπασμένο με μια κουβερτούλα.. Πλησιάσαμε κοντά του μαζί με τον άντρα μου με κομμένη την ανάσα μας. Φοβόμασταν τοοοσο πολύ…

Τα συναισθήματα μας ήταν έτοιμα να μας πνίξουν… Συναισθήματα που ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να εξηγήσω με βεβαιότητα. Από την μια ήταν λαχτάρα χαρά αγάπη πληρότητα φόβος ανεπάρκεια προστασία και από την άλλη απόρριψη μοναξιά φόβος λύπη.

Πως θα μπορούσα να τα κοντρολάρω όλα αυτά που ένιωθα για εκείνον.

Μέχρι που άπλωσα το χέρι μου και χάιδεψα το χεράκι του…. μου χαμογέλασε ενώ κοιμόταν… αυτό ήταν λοιπόν… ξεκαθάρισαν τα πάντα στο μυαλό μου, όλα αυτά τα συναισθήματα τελικά προκύπτουν μέσα στην λέξη ΜΑΜΑ!

Είμαι η μαμά σου παιδί μου… η μαμά σου! Αυτό μου φώναξε η ψυχή μου. τόσο δυνατά ..που δεν υπήρχε δεύτερη σκέψη!

Εκείνη την μέρα λοιπόν ήρθε στο σπίτι μας.

Όταν γυρίσαμε και ανοίξαμε την πόρτα, μας περίμεναν όλοι εκεί… ποιοι όλοι; Οι άγγελοι μου ντε…. η οικογένειά μου, η ξαδέλφη μου… οι άνθρωποι μας που είναι δίπλα μας και μοιραζόμαστε την χαρά μας μαζί τους….

δεν μπορώ να σας περιγράψω αυτή την ημέρα. Γέλια, δάκρυα, ακόμα και τώρα που τα γράφω κλαίω!

Έχουν περάσει 2 χρόνια από τότε…. 2 υπέροχα χρόνια.

Δεν θα άλλαζα τίποτα από την ζωή μου…. γιατί ότι και αν πέρασα ήταν για να φτάσω εδώ. Να κρατώ αγκαλιά το παιδί μου…

περήφανη για το χαρισματικό αυτό πλάσμα, που όταν χαμογελάει γελάει όλος μου ο κόσμος.

Που τον κρατω στην αγκαλιά μου και με σφίγγει με αυτά τα μικροσκοπικά του χεράκια τόσο πολύ αντανακλώντας την αγάπη που τού προσφέρω…. το παιδί μου… το κατάδικο μου παιδί που μαθες έχουμε διαφορετικό dna και μπούρδες!

Όλα αυτά που λένε είναι μπούρδες τ ακούτε;; Σε αυτό το παιδί κυλάει το δικό μου dna όσο παράξενο και αν σας ακούγεται θα το διαπιστώσετε όταν μας δείτε.

Πολλοί που δεν μας γνωρίζουν λένε πως μοιάζουμε. Γελάμε με τα ίδια πράγματα, έχουμε ίδιες εκφράσεις,  μας αρέσει η μουσική, έχει αδυναμία σε όσους αγαπώ, αγαπάμε τα ζώα… τη φύση. … πονάω όταν πονάει και κλαίω όταν κλαίει και το ανάποδο, αρρωσταίνουμε μαζί, ξενυχτάμε μαζί. Εκδηλώνει τα συναισθήματα του όπως και εγώ…αγαπιόμαστε βαθιά. Υπάρχει λοιπόν πιο ουσιαστικό Dna; Θα σας το πω με απόλυτη βεβαιότητα. ΟΧι!

Να το θυμάστε λοιπόν αυτό…

Kαι θα κλείσω λεγoντας σας το εξής.

θα σας παρακαλεσω μέσα από τα βάθη τις καρδιάς μου όσοι από εσάς είστε γονείς να μεγαλώνετε τα παιδιά σας σκεπτόμενοι πως αυτά τα παιδιά θα βγουν στο σχολείο,στο πάρκο, στη γειτονιά και εκεί θα συναντήσουν το δικό μου παιδί…. αυτό το παιδί που πονάω και αγαπώ όσο τίποτα άλλο σε αυτό τον κόσμο … αυτό το παιδί που έδωσε τις μάχες του από βρεφακι… που ένιωσε την απόρριψη από την κοιλιά και τελικά κατάφερε να βρει το κουράγιο και να ζωγραφίσει στο πρόσωπο του ένα τεράστιο χαμόγελο που το χαρίζει απλόχερα σε όποιον βρεθεί στο δρόμο του. Αυτό το παιδί που θα το ξεχωρίσετε απ τα δυο μάτια του τα λαμπερά που σίγουρα θα τα προσέξετε.  Γι αυτό πιστεύω πως θα ήταν άδικο γι αυτό το παιδί να ξαναβιώσει την απόρριψη …. την κοροϊδία. … την απομόνωση …. την απαξίωση… από συνομηλίκους, από φίλους…!  Θα ήθελα λοιπόν γνωρίζοντας τα δικά σας παιδιά εγώ και το παιδί μου να σκεφτούμε πόσο σπουδαίους ανθρώπους μεγαλώσετε! !!! Εύχομαι μια μέρα να σας συναντήσω και σίγουρα θα μας αναγνωρίσετε από τα λαμπερά μας μάτια και εμείς απ την σπουδαιότητα της ψυχής σας!

Καλή αντάμωση εκεί έξω….. (Αφιερωμένο σε όλα τα παιδιά της καρδιάς μας…)

Adopted In Gr