Τα βότσαλα της προσφυγιάς
Η τέχνη για μια ακόμα φορά ξεφυτρώνει σαν ένα πανέμορφο λουλούδι μέσα από τα χαλάσματα του πολέμου και μας θυμίζει πως η ζωή είναι πάντα δυνατότερη από το θάνατο…
Στον Nizar δεν αρέσουν τα πολλά λόγια. Προσπάθησα να τον εντοπίσω για να μιλήσω μαζί του μα στάθηκε αδύνατον… Το τελευταίο του ίχνος βρέθηκε στην πόλη Λαττάκεια της Συρίας. Κάποιες τουρκικές ιστοσελίδες αναφέρουν το έργο του και λένε πως είναι πρόσφυγας τώρα. Ποιος μπορεί άραγε να γνωρίζει τη μοίρα ενός ανθρώπου που έζησε τη φρίκη του πολέμου;
Ο Nizar μιλάει για τη ζωή. Μα όχι με λόγια και κούφιες, πομπώδης λέξεις. Μιλάει για τη ζωή με τα βότσαλα του… Κάθε του έργο είναι γεμάτο από τη ζωή. Στις δημιουργίες του βρίσκουν καταφύγιο οι άνθρωποι, η χαρά, η ζωή, τα παιδιά. Αλλά και ο πόνος, η θλίψη, η λύπη, ο πόλεμος, η δυστυχία, ο θάνατος…
Nizar Ali Badr
Η φρίκη του πολέμου και η κατάρα της προσφυγιάς σε αντιδιαστολή με τις εικόνες μιας ξεχασμένης ειρηνικής καθημερινότητας μέσα από τα μικρά του αριστουργήματα, στέλνουν παντού την έκκληση για αλληλεγγύη των τόσο βασανισμένων αυτών ανθρώπων.
Των ανθρώπων που είδαν τις ζωές τους να διαλύονται και τους δικούς τους ανθρώπους να χάνονται στο βωμό του κέρδους και της θρησκευτικής παράνοιας…
Εικόνες ολόκληρων οικογενειών που φεύγουν για να γλυτώσουν τη ζωή τους, παιδιών που τρέχουν για να φύγουν από τις βόμβες, αλυσοδεμένων ανθρώπων που περιμένουν τον θάνατο αλλά και εικόνες της ζωής στη Συρία πριν τον πόλεμο που ζωντάνεψαν με μερικά βότσαλα και δίνουν μια γροθιά στο στομάχι όλων εμάς στην ”πολιτισμένη” Δύση…
Όλων εμάς που, κρυμμένοι πίσω από την ψεύτικη και σαθρή ”ασφάλεια” της καθημερινότητας μας, αρκούμαστε στην στείρα και άγονη εκφορά της άποψης μας επί παντός επιστητού δίχως να κάνουμε το παραμικρό για μετατρέψουμε τα λόγια μας σε πράξεις…
