Η Αγγελική Μπούλιαρη προτείνει:ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΤΩΝ ΜΟΛΥΒΙΩΝ, της Σώτης Τριανταφύλλου
Σελίδες 392, Εκδόσεις Πατάκη
Πρώτη Έκδοση 2000, Τελευταία 2012
«Το «Εργοστάσιο των μολυβιών» είναι ένα μυθιστόρημα για την επανάσταση και
τους επαναστάτες. Επίσης, είναι ένα μυθιστόρημα για τα τρομερά γεγονότα που
συγκλόνισαν τον κόσμο, και για άλλα, λιγότερο τρομερά, που τον συγκλόνισαν
επίσης. Η ιστορία αρχίζει το 1866, στο Κάιρο, όταν χτίζεται η διώρυγα του Σουέζ, και
τελειώνει στην Αθήνα, λίγες μέρες πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Πρόκειται για το χρονικό μιας ελληνικής αστικής οικογένειας που δεν μοιάζει με τις
άλλες, και που δεν συμμορφώνεται με την ηθική του δέκατου ένατου αιώνα.
Ακόμα, πρόκειται για την ιστορία μιας μεγάλης φιλίας, που αρχίζει στη Ζυρίχη και
που συνεχίζεται στις ταραγμένες πόλεις του κόσμου: στο Βερολίνο και στην Αγία
Πετρούπολη.
Στο «Εργοστάσιο των μολυβιών» οι ήρωες βρίσκονται στη δίνη των πολιτικών
γεγονότων, από τις αιματηρές εξεγέρσεις κατά της αποικιοκρατικής εξουσίας μέχρι
την Οκτωβριανή Επανάσταση, κι από την παραφορά της μετεπαναστατικής Ρωσίας
μέχρι τα εγκλήματα του σταλινικού καθεστώτος – κι ανάμεσα σ’ αυτά τα γεγονότα
συμβαίνουν άλλα, όχι λιγότερο συνταρακτικά: ο έρωτας, η απελπισία, η αρρώστια
και τα παιχνίδια της τύχης.
Το «Εργοστάσιο των μολυβιών» είναι ένα βιβλίο για τον άνθρωπο-τεχνικό και για
τον άνθρωπο-επαναστάτη, που είναι συχνά το ίδιο. Και για το μεγαλείο τού να
πεθαίνεις μ’ έναν τόμο του Μαγιακόβσκι στην τσέπη, αλλά όχι προτού ζήσεις μια
υπέροχη ζωή.» (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
Η γνώμη μου: Η Σώτη Τριανταφύλλου είναι μια από τις πιο σημαντικές φωνές της
σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας, όσο για το «Εργοστάσιο των Μολυβιών» της,
είναι ένα άρτιο και συναρπαστικό μυθιστόρημα, τοποθετημένο μέσα σ’ ένα
συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο, και επομένως, αξίζει να διαβαστεί!
(Πιθανόν η πολιτική κριτική οπτική της συγγραφέως να αποθαρρύνει ή να
δυσαρεστεί κάποιους αναγνώστες, αλλά πιστεύω στην ανοιχτόμυαλη ανάγνωση και
την ελευθερία των ιδεών. Πιστεύω, επίσης, ότι η ‘ανατομία’ ενός λογοτεχνικού
βιβλίου σκοτώνει την αναγνωστική απόλαυση, ενώ οι μεγαλύτεροι δάσκαλοί μας
είναι οι ‘αντίθετοι’ και όσα μας πλήγωσαν…)
