κ. Γκιώνη, η κούραση και η αλαζονεία, συνδέονται με την μαχροχρόνια παραμονή στην εξουσία.

Η κούραση και η αλαζονεία, δύο έννοιες που συχνά συνδέονται με τη μακροχρόνια παραμονή στην εξουσία, είναι χαρακτηριστικά που πολλοί αποδίδουν στον Γιώργο Γκιώνη, δήμαρχο Λουτρακίου-Περαχώρας, μετά από 18 χρόνια στο τιμόνι του δήμου. Η φθορά του χρόνου δεν είναι απλά μια αίσθηση, αλλά μπορεί να γίνει ορατή στην έλλειψη δυναμισμού και την απομάκρυνση από την καθημερινή πραγματικότητα των πολιτών.

Η κόπωση του δημάρχου δεν είναι μόνο σωματική. Είναι μια πνευματική εξάντληση που εκδηλώνεται με την έλλειψη πρωτοβουλίας και την υιοθέτηση μιας στάσης «ρουτίνας». Οι προεκλογικές υποσχέσεις και το όραμα του παρελθόντος έχουν αντικατασταθεί από μια διαχειριστική προσέγγιση που επικεντρώνεται στη συντήρηση του status quo, παρά στην ουσιαστική εξέλιξη. Αυτή η κόπωση αντανακλάται στον τρόπο που μιλά: η φλόγα και ο ενθουσιασμός του παρελθόντος έχουν δώσει τη θέση τους σε έναν πιο αργό, ίσως και μονοτονικό λόγο, που δείχνει πως η δύναμη της πειθούς έχει εξασθενήσει.

Παράλληλα, η αλαζονεία εμφανίζεται ως ένα φυσικό επακόλουθο της πολυετούς εξουσίας. Ο δήμαρχος, έχοντας συνηθίσει να μην αμφισβητείται, ίσως να θεωρεί δεδομένη τη θέση του και να αγνοεί τις φωνές της αντιπολίτευσης ή των ίδιων των πολιτών. Η έλλειψη αυτοκριτικής και η πεποίθηση ότι κατέχει την απόλυτη αλήθεια μπορεί να οδηγήσει σε λανθασμένες αποφάσεις και την απομόνωσή του από την κοινωνία που υπηρετεί. Αυτή η στάση, αντί να εμπνέει, απομακρύνει και δημιουργεί ένα κλίμα δυσπιστίας.

Σε έναν δήμο που χρειάζεται συνεχή ανανέωση και ενεργό συμμετοχή, η κόπωση και η αλαζονεία της ηγεσίας μπορούν να λειτουργήσουν ως τροχοπέδη για την πρόοδο. Είναι σαφές ότι η φλόγα του «πρώτου καιρού» έχει σβήσει, και μαζί της ίσως να έχει χαθεί και η δυνατότητα για ουσιαστική αλλαγή.