Όντρεϊ Χέπμπορν: Τα χαρούμενα κορίτσια είναι τα ομορφότερα

Όντρεϊ Χέπμπορν…

Μία από τις ομορφότερες γυναίκες όλων των εποχών, από τις πλέον φημισμένες ηθοποιούςπαγκοσμίως και Πρέσβειρα Καλής θελήσεως της UNICEF.

Βραβευμένη με Όσκαρ, Έμμυ, Τόνυ και Γκράμι, πρωταγωνιστεί σε 27 ταινίες και σε πολυάριθμες θεατρικές παραγωγές. Δεν είναι τυχαίο ότι το 1989, το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου, την κατατάσσει στη τρίτη θέση της λίστας των μεγαλύτερων γυναικών σταρ όλων των εποχών. Aποκτά, επίσης, το δικό της αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλυγουντ (στην 1652 Vine Street).

Γεννήθηκε στις 4 Μαίου 1929, στις Βρυξέλλες η αγγλικής και ολλανδικής καταγωγής Όντρει Καθλήν Ράστον. Ο πατέρας της ήταν Ιρλανδός τραπεζίτης και η μητέρα της Ολλανδέζα αριστοκράτισσα. Αργότερα, εκείνος προσθέτει το επώνυμο της γιαγιάς του από την πλευρά της μητέρας του, στο οικογενειακό επώνυμο. Κι γίνεται Όντρει Χέμπορν. Η οικογένειά της μετακομίζει συχνά στις Βρυξέλλες, την Αγγλία και την Ολλανδία, λόγω της δουλειάς του. Μετά το διαζύγιο των γονιών της μένει με τη μητέρα της και τον αδελφό της στο σπίτι του παππού της στην Ολλανδία. Εκεί φοιτά στο ωδείο και μυείται το μπαλέτο. Οι γερμανοί εισβάλλουν στη χώρα της το 1940 και η Όντρει υιοθετεί το ψεύτικο όνομα “Ίντα φαν Χέεμστρα” αλλάζοντας τα έγγραφα της μητέρας της, καθώς ένα όνομα που ακουγόταν έντονα αγγλικό θεωρείται επικίνδυνο. Μέχρι το 1944 εξελίσσεται σε πολύ καλή μπαλαρίνα. Προκειμένου να μαζέψει χρήματα, χορεύει σε συγκεντρώσεις. Η περίοδος της γερμανικής κατοχής είναι εξαιρετικά δύσκολη για την Όντρει. Χάνει πολλούς δικούς της ανθρώπους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τους βλέπει ακόμα και να εκτελούνται μπροστά στα μάτια της. Δεν παρομοιάζει τυχαία, λοιπόν, τον εαυτό της με την Άννα Φρανκ, καθώς είναι συνομίληκες με τα ίδια βιώματα. Δυστυχώς αυτή η εμπειρία του πολέμου και της επιβίωσης την ωριμάζει απότομα και της αφαιρεί την αφέλεια των νεανικών της χρόνων.

Όταν τελειώνει ο πόλεμος, μετακομίζει πρώτα στο Άμστερνταμ και μετά στο Λονδίνο όπου και παρακολουθεί μαθήματα μπαλέτου από διάσημες δασκάλες. Η δύσκολη οικονομική κατάσταση της οικογένειάς της, τη στρέφει από το μπαλέτο στην υποκριτική, αφού εκεί θα έχει καλύτερες απολαβές.

Η λαμπρή της πορεία ως ηθοποιός ξεκινά…

Για το ‘Διακοπές στη Ρώμη’ (‘Roman Holiday’ του Γουίλιαμ Γουάιλερ) με συμπρωταγωνιστή τον Γκρέκορι Πεκ, κερδίζει Oscarμε την πρώτη της υποψηφιότητα. Αν και πρωτοεμφανιζόμενη, οδηγείται στην κορυφή της επιτυχίας. Πετυχαίνει χρυσή σφαίρα και η ταινία κατατάσσεται από το αμερικανικό ινστιτούτο κινηματογράφου στην 4η θέση στη θέση λίστα με τις 10 καλύτερες ρομαντικές ταινίες όλων των εποχών. Με το ‘Πρόγευμα στο Τίφανυς’  ( Breakfast at Tiffany’s) ορίζει τη δεκαετία του ‘50, καθώς η Χόλυ Γκολάιτλι γίνεται για το Αμερικανικό σινεμά του 20ου αιώνα, χαρακτήρας- σύμβολο. Με αυτή την ταινία, η Χέμπορν καθιερώνεται ως μια από τις δημοφιλέστερες σταρ του Χόλυγουντ. Λέει χαρακτηριστικά : “O πιο τζαζ ρόλος της ζωής μου. Είμαι εσωστρεφής. Το να υποδυθώ ένα εξωστρεφές κορίτσι ήταν το δυσκολότερο πράγμα που έκανα ποτέ.” Ακολούθησαν οι ταινίες  ‘Σαμπρίνα’( ‘Sabrina’), ‘Ραντεβού στο Παρίσι’ (‘Charade’), ‘Ωραία μου Κυρία’ (‘My Fair Lady’),  ‘Πως να κλέψετε έναν εκατομμύριο δολλάρια’ (‘Who to steal a million’). Η τελευταία της εμφάνιση είναι στο ‘Για πάντα’ (‘Always’), μια ταινία του Στίβεν Σπίλπμπεργκ, όπου υποδύεται έναν άγγελο. Προς το τέλος της ζωής της ετοιμάζει ένα άλμπουμ αφήγησης – το “Audrey Hepburn’s Enchanted Tales”– με αναγνώστες κλασικών ιστοριών για παιδιά, με το οποίο κερδίζει μετά θάνατον, το βραβείο Γκράμι για το Καλύτερο Αφηγηματικό Άλμπουμ για παιδιά.

Ο Ρεξ Χάρισον, ο Κάρι Γκραντ, ο Γκρέκορι Πεκ… Όλοι μιλάνε με τα καλύτερα λόγια για εκείνη και τη θεωρούν αγαπημένη τους παρτενέρ στον κινηματογράφο. Ο τελευταίος, δε, μετά το θάνατό της απαγγέλει δακρυσμένος μπροστά στην κάμερα το αγαπημένο της ποίημα “Ατελείωτη Αγάπη” του Rabindranath Tagore. Πολλοί θεωρούν πως με τον Μπόγκαρτ δεν έχει καθόλου καλή σχέση. Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική. Κανένας άλλος δεν τα πηγαίνει τόσο καλά μαζί της στο πλατό όσο ο Μπόγκαρντ. “Καμιά φορά είναι οι λεγόμενοι ‘σκληροί άντρες’ μου τελικά είναι οι πιο στοργικοί, όπωςυπήρξε ο Μπόγκι μαζί μου.”

Η Όντρει Χέμπορν κάνει δύο γάμους. Ο πρώτος με τον Αμερικανό Μελ Φέρρερ, ο δεύτερος με τον Ιταλό γιατρό Αντρέα Ντόττι και με τον καθένα τους αποκτά ένα γιο – τον Σων το 1969 και δέκα χρόνια αργότερα τον Λούκα. Αντιμετωπίζει εξαιρετικά δύσκολες εγκυμοσύνες και πριν γεννήσει το πρώτο της παιδί έχει δύο αποβολές. Η πρώτη φορά είναι το Μάρτιο του 1955 και η δεύτερη το 1959, στα γυρίσματα της ταινία Οι ασυγχώρητοι” (‘The unforgiven’).

Τότε σπάει την πλάτη της όταν πέφτει από άλογο, και δύο εβδομάδες αργότερα αποβάλει. Το 1965 έχει ακόμα μία άτυχη εγκυμοσύνη με αποτέλεσμα κατά τη διάρκεια της επόμενης κύησης -στο Λούκα το 1969 – να είναι ιδιαίτερα προσεκτική. Φροντίζει να ξεκουράζεται και περνά τον καιρό της ζωγραφίζοντας. Το ίδιο συμβαίνει και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της στο γιο της Σων. Δυστυχώς, το 1974 αποβάλει για τέταρτη φορά.

Είναι μια γυναίκα με ασυναγώνιστο στυλ, μια αξέχαστη ηθοποιός. Η Όντρει γίνεται μούσα κι επιστήθια φίλη του χαρισματικού μόδιστρου Givanchy. Ο ίδιος, σε περιγραφή του για τη γνωριμία τους, λέει πως όταν την πρωτοείδε στο ατελιέ του, του έκανε απίστευτη εντύπωση. Ποτέ δε θα μπορούσε να ξεχάσει το ξεχωριστό της στυλ. Φορούσε παντελόνι στυλ Μέριλιν, φλατ παπούτσια κι ένα ψάθινο καπέλο με κόκκινη φάσα που έγραφε Venezia. Αναλαμβάνοντας τα κοστούμια στην ταινία “Σαμπρίνα” γεννήθηκε και μια βαθιά σχέση μεταξύ τους.

Η Όντρει μέχρι και σήμερα παραμένει πρότυπο ομορφιάς και στυλ. Όσο περίεργο κι αν φαίνεται, δεν πίστευε πως ήταν όμορφη και ποτέ δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την εμφάνισή της. Αναμφίβολα, θα μείνει αξέχαστη για τις στυλιστικές της επιλογές. Τί να πρωτοθυμηθεί κανείς : το μικρό μαύρο φόρεμα (δια χειρός Givanchy, από την ταινία “Breakfast at Tiffany’s”), τη μίντι φουσκωτή φούστα, τα ριγέ πόλο μπλουζάκια, τις μαρινιέρες, τα υπέρκομψα αξεσουάρ (γάντια, καπέλα, ζώνες, μεγάλα γυαλιά ηλίου, tweed τσάντες), τα παπούτσια μπαλαρίνες, τα cigarette pants, τα στενά πουλόβερ, τα μονόχρωμα πουκάμισα, τα μοκασίνια…Προτιμά το απλό ντύσιμο, καθώς και τις παστέλ αποχρώσεις, το μαύρο και το ιβουάρ.

Στο βιβλίο του γιου της Λούκα Ντότι , “Η Όντρει στο σπίτι. Αναμνήσεις από την κουζίνα της μητέρας μου” (Audrey at Home. Memories of my Mother’s kitchen. – Luca Dotti)γίνονταιμια σειρά από αποκαλύψεις για τη ζωή της αγαπημένης σταρ και δημοσιεύονται για πρώτη φορά φωτογραφίες με μερικές από τις άγνωστες πλευρές της.

Ο ρόλος της μητέρας, της μαγείρισσας, της νοικοκυράς.

Ο γιος της Χέμπορν, περιγράφει πόσο δυσκόλεψε τη ζωή της μητέρας του ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Μιλάει για το πώς καταστράφηκαν τα όνειρά της για να γίνει μεγάλη μπαλαρίνα όπως και για τις εμμονές της γύρω από το φαγητό ( οι διατροφικές της συνήθειες κινούνταν γύρω από τα ζυμαρικά και τη σοκολάτα). Ο πάμπλουτος τραπεζίτης πατέρας της, αφήνει την οικογένειά του, όταν η Όντρει ήταν μόλις έξι ετών. Σύμφωνα με το γιο της, παρόλο που η ΄Οντρει μεγαλώνει έχοντας αγάπη και φροντίδα από τη βαρόνη μητέρα της, εκείνη έχει πάντα την ανάγκη της πατρικής στοργής. Αυτό όμως δεν την πτοεί. Δεν παύει ποτέ να έχει δυνατό το αίσθημα ευγνωμοσύνης που επιβίωσε από τον φρικτό πόλεμο. Θεωρεί πως μετά από τις δύσκολες συνθήκες που έζησε, η ίδια η ζωή ήταν δώρο.

“Η μητέρα μας θεωρούσε ιδιαίτερο στη ζωή ακόμα κι ένα μικρό λουλούδι. Αυτό διδαχθήκαμε από εκείνη.” λέει ο γιος της για εκείνη. Λατρεύει τα δύο της παιδιά και μετά από τέσσερις άτυχες εγκυμοσύνες, εκτιμά ακόμα περισσότερο το δώρο της μητρότητας. Συνήθιζε να τους λέει το διάσημο ποίημα του Σαμ Λέβενσον ‘Time Tested Beauty Tips’, που περιλαμβάνει στίχους όπως “για όμορφα μαλλιά, άφηνε ένα παιδί να περνά ανάμεσά τους τα δάχτυλά του μια φορά τη μέρα” και “για κομψή σιλουέτα, μοιράσου το φαγητό σου με τους πεινασμένους”.

Από το 1986 έως και το θάνατό της, υπηρετεί ως Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της Unicefκαι τιμάται για το έργο της με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας. Είναι ευγνώμων για την καλή της τύχη να επιβιώσει στα χρόνια της γερμανικής κατοχής κι έτσι αφιερώνει το υπόλοιπο της ζωής της για τα παιδιά που ζουν σε φτωχές χώρες κι έχουν ανάγκη. Η άριστη γνώση της σε πέντε ξένες γλώσσες τη διευκολύνει ιδιαίτερα στα ταξίδια της – τα οποία σχεδιάζει μαζί με τον τελευταίο της σύντροφο, Ρόμπερτ Γουόλντερς. Εκείνος, μάλιστα, σε καθένα από τους λόγους της, την παρακολουθεί με δέος και δεν είναι λίγες οι φορές που δακρύζει. Η πρώτη της αποστολή είναι στην Αιθιοπία το 1988, όπου επισκέφτεται ένα ορφανοτροφείο που φιλοξενούσε 500 παιδιά που λιμοκτονούσαν. Η Όντρει λέει: “ Η καρδιά μου ράγισε. Αισθάνομαι απελπισία. Δεν αντέχω στην ιδέα πως δύο εκατομμύρια άνθρωποι είναι σε άμεσο κίνδυνο θανάτου από ασιτία, πολλοί από τους οποίους παιδιά, και όχι γιατί δεν υπάρχουν τόνοι φαγητού που απλά κάθονται στο βόρειο λιμάνι της Σόα. Δεν μπορεί να διανεμηθεί. Την περασμένη άνοιξη ο Ερυθρός Σταυρός και οι εργάτες της UNICEF διατάχθηκαν να εγκαταλείψουν τις βόρειες επαρχίες γιατί συνέβαιναν ταυτόχρονα δύο εμφύλιοι πόλεμοι… Πήγα σε μια επαναστατημένη χώρα και είδα μητέρες με τα παιδιά τους που εργάστηκαν για δέκα μέρες, ακόμη και τρεις εβδομάδες, ψάχνοντας φαγητό, εγκαταστημένοι στην έρημο σε κατασκηνώσεις  όπου και ίσως πεθάνουν. Αποτρόπαιο. Αυτή η εικόνα είναι πολλή για να την αντέξω. ‘Τρίτος Κόσμος’ είναι ένας όρος που δεν μου αρέσει πολύ, επειδή είμαστε όλοι ένας κόσμος. Θέλω οι άνθρωποι να γνωρίζουν πως το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας υποφέρει.”

Το 1992, ο Αμερικανός Πρόεδρος, Τζωρτζ Μπους, της απονέμει το “Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας” ως αναγνώριση για τη δουλειά της με τη UNICEF. Για τη συνεισφορά της στην ανθρωπότητα, της απένειμε η Ακαδημία των Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών – το “Βραβείο Ανθρωπισμού Τζιν Χέρσολτ”.

Μετά από ένα ταξίδι της στη Σομαλία, διαγνώστηκε με καρκίνο. Οι γιοι της μέχρι σήμερα, εξακολουθούν να εργάζονται για τη UNICEF και για το φιλανθρωπικό ίδρυμα Χέμπορν.

υγκέντρωσα κάποιες από τις πολύτιμες σκέψεις της και σας τις παραθέτω:

“Πιστεύω στο να παραμένεις δυνατή όταν όλα μοιάζουν να πηγαίνουν στραβά.”

“Πιστεύω πως αύριο είναι μια καινούργια μέρα και πιστεύω σε θαύματα.”

“Για να αποκτήσεις όμορφα μάτια, δες την καλή πλευρά των ανθρώπων, για να αποκτήσεις όμορφα χείλη μίλα ευγενικά, και για να αποκτήσεις όμορφο ανάστημα περπάτα με την πεποίθηση πως δεν είσαι μόνη σου.”

 “Το πιο σημαντικό είναι να απολαμβάνεις τη ζωή σου – το να είσαι χαρούμενη είναι το μόνο που έχει σημασία.”

“Όσο μεγαλώνεις, θα ανακαλύψεις πως έχεις δύο χέρια, το ένα για να βοηθάς τον εαυτό σου και το άλλο για να βοηθάς τους άλλους.”

“Πιστεύω πως το παρελθόν με έχει βοηθήσει να εκτιμήσω το παρόν – και δεν θέλω να χαραμίσω το παρόν, ανησυχώντας για το μέλλον.”

“Η ομορφιά μίας γυναίκας δεν βρίσκεται στο πρόσωπό της αλλά αντανακλάται στην ψυχή της. Είναι η φροντίδα που δίνει με αγάπη, το πάθος που δείχνει για αυτό που κάνει. Η ομορφιά μιας γυναίκας εντείνεται με το πέρασμα του χρόνου.”

“Γεννήθηκα με μία τεράστια ανάγκη να πάρω αγάπη και μία τεράστια ανάγκη να τη δίνω.”

“Η επιτυχία είναι σαν να φτάνεις σε κάποια σημαντικά γενέθλια και να καταλαβαίνεις πως είσαι ακόμα ο ίδιος.”

“Οι άνθρωποι, περισσότερο και από τα πράγματα ακόμη, πρέπει να αποκαθίστανται, να ανανεώνονται, να ανασταίνονται, να αξιοποιούνται και να διορθώνονται. Ποτέ μην ‘πετάς’ κανέναν.”

Αν και δε θεωρούσε τον εαυτό της ελκυστικό, η Όντρει Χέμπορν αναγνωρίζεται ως μια από τις ομορφότερες γυναίκες όλων των εποχών. Στο μυαλό μας θα μείνει πάντα αποτυπωμένη η εικόνα της, ως το “κορίτσι με το χαμογελαστό πρόσωπο.” Όπως άλλωστε έλεγε “τα χαρούμενα κορίτσια είναι τα ομορφότερα”…