«Χωρίς εσένα θέλω να πεθάνω» Οι παθιασμένες επιστολές του Καμύ στον έρωτα της ζωής του
Οι γεμάτες πάθος ερωτικές επιστολές μεταξύ του Αλμπέρ Καμύ και της ισπανίδας ηθοποιού Μαρίας Κασάρες ήρθαν στο φως την…
Παρασκευή, αποκαλύπτοντας για πρώτη φορά το μέγεθος αυτής της ιστορίας και άγνωστες πτυχές της σημαντικής προσωπικότητας στη λογοτεχνική ιστορία.
Εκείνη ήταν μια αξιόλογη και ανεξάρτητη ηθοποιός και εκείνος ήταν ο πιο αξιοθαύμαστος συγγραφέας της γενιάς του, μέλος της Γαλλικής Αντίστασης.
Περισσότερες από 860 επιστολές που βρίθουν ερωτικών εξομολογήσεων γράφτηκαν στη δεκαετή ιστορία τους και ενώ Καμύ ήταν παντρεμένος με την μαθηματικό και μουσικό Φρανσίν Φορ.
Το πολύτιμο υλικό συγκεντρώθηκε από την κόρη του Καμύ.
«Οι επιστολές τους κάνουν τον κόσμο ένα μεγαλύτερο, φωτεινότερο μέρος. Ο αέρας είναι πιο ανάλαφρος απλώς και μόνο επειδή υπάρχουν», γράφει η Καθρίν Καμύ ως εισαγωγή για το υλικό των 1.300 σελίδων που δημοσιεύει ο εκδοτικός οίκος Gallimard.
Η Κασάρες και ο Καμύ συναντήθηκαν στις 6 Ιουνίου 1944, την ημέρα που τα συμμαχικά στρατεύματα έκαναν απόβαση στις παραλίες της Νορμανδίας για να ξεκινήσουν την απελευθέρωση της Γαλλίας.
Η Κασάρες ήταν 21 ετών και εκείνος 30 όταν την φίλησε για πρώτη φορά μετά από μια πρόβα για το έργο του «The Misunderstanding».
Το Παρίσι ήταν ακόμα υπό ναζιστική κατοχή και ο Καμύ ως συντάκτης της εφημερίδας «Combat» έπαιζε με την Γκεστάπο ένα θανατηφόρο παιχνίδι γάτας και ποντικιού.
Αλλά η έντονη επιθυμία τους δεν κατάφερε να προχωρήσει μετά την άφιξη της Φρανσίν στο πρόσφατα απελευθερωμένο Παρίσι τον Σεπτέμβριο.
Η Κασάρες αναγκάστηκε τότε να δώσει ένα τελεσίγραφο στον Καμύ.
Παρά τη γέννηση των δίδυμων λιγότερο από ένα χρόνο αργότερα, η απιστία του Καμύ σύντομα οδήγησε την Φρανσίν σε κατάθλιψη.
«Χωρίς εσένα θέλω να πεθάνω» «Οπουδήποτε γυρίζω βλέπω τη νύχτα», έγραφε ο Καμύ στην Κασάρες μετά το χωρισμό τους.
«Χωρίς εσένα έχασα τη δύναμή μου. Θέλω να πεθάνω», την εξομολογούνταν.
Τέσσερα χρόνια μετά την πρώτη τους συνάντηση, έσμιξαν πάλι στη λεωφόρο Saint-Germain στο Παρίσι και το πάθος τους αναζωπυρώθηκε.
Από τότε άρχισαν την καθημερινή αλληλογραφία. Μερικές φορές μιλούσαν για το έργο τους και για τους φίλους τους. Αλλά κυρίως έγραφαν για τον έρωτά τους και το πώς ήλπιζαν να είναι ξανά μαζί.
Ο Καμύ την αποκαλούσε «μικρέ μου γλάρε».
«Πέφτω στο πάτωμα, συνεχίζω να φαντάζομαι τη στιγμή που κλείνουμε την πόρτα του υπνοδωματίου», της έλεγε.
«Εγώ βράζω μέσα και έξω, όλα καίγονται, η ψυχή μου, το σώμα, έξω, μέσα, η καρδιά μου και η σάρκα μου» του απαντούσε εκείνη.
«Η αδιάκοπη για δώδεκα χρόνια αλληλογραφία, δείχνει πόσο ακαταμάχητη ήταν η αγάπη τους», γράφει η κόρη του Καμύ.
Η τελευταία επιστολή του είχε ημερομηνία 30 Δεκεμβρίου 1959 – πέντε ημέρες πριν από το θάνατό του.
«Τελευταία επιστολή», γράφει ο Καμύ προφητικά, αν και ίσως αναφερόταν στο τελικό γράμμα του έτους ή στο τελευταίο γράμμα πριν ξαναβρεθούν.
Της είπε ότι θα επιστρέψει στο Παρίσι από το πατρικό του σπίτι στο Lourmarin στην Προβηγκία οδικώς στις 4 Ιανουαρίου, αν και είχε αγοράσει επίσης ένα εισιτήριο τρένου.
«Θα σε δω σύντομα, υπέροχή μου. Είμαι τόσο χαρούμενος στην ιδέα που χαμογελάω απλά γράφοντας το … Σε φιλώ μέχρι την Τρίτη, όταν θα ξαναρχίσουμε».
Ο Καμύ δεν επέστρεψε ποτέ, πεθαίνοντας σε τροχαίο με το σπορ αυτοκίνητο του εκδότη του Μισέλ Γκαλιμάρ λίγο πριν φτάσει στο Παρίσι.
Η Κασάρες πέθανε σε ηλικία 74 ετών το 1996, έχοντας παντρευτεί έναν τσιγγάνο τραγουδιστή που την παρηγορούσε μετά το θάνατο του Καμύ.
