Φρίντα Κάλο | Αγάπα κάποιον που να σε κοιτάει σαν να είσαι κάτι μαγικό
Φρίντα Κάλο…Μεξικάνα ζωγράφος και σύντροφος του κορυφαίου τοιχογράφου Ντιέγκο Ριβέρα, υπήρξε μια εκρηκτική, γοητευτική και συγχρόνως τραγική φιγούρα. Με ιδιαίτερα σοβαρά προβλήματα υγείας, τα οποία μετέτρεψε από πηγή πόνου σε πηγή έμπνευση και γοητείας, η Κάλο, δεν πτοήθηκε
Ανάμεσα στους εραστές ήταν και ο Λέων Τρότσκι και ο φωτογράφος Νίκολας Μάρει. Οι φίλοι της ανήκαν στην αφρόκρεμα της καλλιτεχνικής και πνευματικής πρωτοπορίας της εποχής.
Η καθημερινή πραγματικότητά της, όμως, ήταν δυστυχώς ιδιαίτερα οδυνηρή. Στα έξι της χρόνια προσβάλλεται από πολιομυελίτιδα. Το ένα της πόδι μένει πιο κοντό και πιο αδύνατο από το άλλο. Στα 18 της χρόνια, έχει ένα σοβαρό δυστύχημα σε τρόλεϊ όπου και τραυματίζεται. Ένα χερούλι της σκίζει την κοιλιά, παθαίνει πολλαπλά κατάγματα στη λεκάνη και στη σπονδυλική στήλη και το πόδι της συνθλίβεται. Από τότε υποβάλλεται συνολικά σε τριάντα πέντε εγχειρήσεις. Παρόλα αυτά η ζωή της από εκεί και πέρα είναι ένα μαρτύριο. Υποφέρει από τρομερούς πόνους και συνεχή κόπωση, εξαιτίας των οποίων μένει καθηλωμένη στο νοσοκομείο για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Το εντυπωσιακό είναι ότι η Φρίντα Κάλο έμαθε να ζωγραφίζει κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής της. Οι πίνακές της ιδιαίτεροι κι εντυπωσιακοί, τραβούν την προσοχή του Ριβέρα ο οποίος την παρακινεί να συνεχίσει.
«Νομίζουν ότι ήμουν σουρεαλίστρια, αλλά δεν ήμουν. Δεν ζωγράφιζα όνειρα, ζωγράφιζα την πραγματικότητά μου.» έλεγε. Χρησιμοποιεί ένα στυλ αρκετά επηρεασμένο από τους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στο Μεξικό. Έχει όμως επηρεαστεί αρκετά και από Ευρωπαικά ρεύματα στα οποία συμπεριλαμβάνονται ο ρεαλισμός, ο συμβολισμός και ο υπερρεαλισμός. Σχεδίαζε έντονες αυτοπροσωπογραφίες με ζωηρά χρώματα που σοκάρουν το θεατή και καταχωρούνται στις πιο ανεξίτηλες εικόνες του 20ου αιώνα. Όλος της ο πόνος, η οργή της από σωματικά και συναισθηματικά τραύματα διοχετευόταν στη ζωγραφική της. Έχοντας έντονο το στοιχείο της πλούσιας παράδοσης και το πρωτόγονο ύφος της μεξικανικής λαϊκής τέχνης, η Φρίντα παρουσιάζει πίνακες με εσωτερικά όργανα σε κοινή θέα, τοκετούς και αποβολές.
Ρήσεις της…
«Στο τέλος της ημέρας, μπορούμε να αντέξουμε πολλά περισσότερα από ό, τι νομίζουμε ότι μπορούμε»
«Μόνο ένα βουνό μπορεί να γνωρίζει τον πυρήνα ενός άλλου βουνού»
«Ζωγραφίζω λουλούδια που δεν θα πεθάνουν ποτέ.»
«Τίποτα δεν είναι απόλυτο. Όλα αλλάζουν, κινούνται, τα πάντα περιστρέφονται, τα πάντα πετούν και φεύγουν μακριά»
«Πίνω για να πνίξω τις πίκρες μου αλλά αυτές έμαθαν να κολυμπάνε.»
«Τίποτε δεν αξίζει περισσότερο από το γέλιο. Είναι δύναμη το να μπορείς να γελάς, να αφήνεις τον εαυτό σου να νιώθει ελαφρύς. Η τραγωδία είναι το πιο γελοίο πράγμα».
«Ο πόνος, η χαρά και ο θάνατος δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια διαδικασία για την ύπαρξη. Η επαναστατική πάλη σε αυτή τη διαδικασία είναι μια πόρτα ανοιχτή για την ευφυΐα».
