Τα ρεκόρ των ελληνικών θαλασσών: Από το μεγαλύτερο βάθος στο μεγαλύτερο κήτος (Photos/Video)

Γεωγραφικά τοποθετημένη στο ανατολικό τμήμα της Μεσογείου, η Ελλάδα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη θάλασσα. Σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της, η κοινωνική, η οικονομική και η πολιτιστική ζωή της διαμορφώνονταν σε μεγάλο βαθμό μέσα από αυτή τη στενή σχέση.

Μεγάλο μέρος της αντιστοιχεί στα χιλιάδες κατοικημένα και ακατοίκητα νησιά και τις βραχονησίδες του Ιονίου και του Αιγαίου.

Πόσα όμως ξέρουμε για την θάλασσα που μας περιβάλει; Ποια είναι τα ρεκόρ των ελληνικών θαλασσών;

Βάθος αμέτρητο

Γνωρίζετε ποια είναι τα 4 βαθύτερα σημεία των ελληνικών πελάγων και ότι μέσα σ αυτά βρίσκεται και το βαθύτερο σημείο όλης της Μεσογείου; Ας τα δούμε

Φρέαρ του Ρόδου: Βρίσκεται ανατολικά της Ρόδου. Μέγιστο βάθος 4.710μ. σε απόσταση 14 μιλίων ανατολικά του φάρου της βραχονησίδας Παξιμάδα.

Φρέαρ του Θερμαϊκού: Μέγιστο βάθος 1.550μ. μεταξύ Χαλκιδικής και Βόρειων Σποράδων.

Τάφρος της Καρπάθου: Μέγιστα βάθη 3.294 και 2.467μ. νοτιοδυτικά της βορειότερης άκρης της Καρπάθου.

Φρέαρ των Οινουσσών: Μέγιστο βάθος 5120μ. σε απόσταση 62 μιλίων νοτιοδυτικά του ακρωτηρίου Ταίναρου. Για την ακρίβεια βρίσκεται στην Πύλο. Το βάθος αυτό είναι το μέγιστο στη Μεσόγειο.

Σημειώνεται ότι το φως του Ήλιου φτάνει σε βάθος 200 μ. περίπου. Από εκεί και κάτω επικρατεί απόλυτο σκοτάδι.

Με το φύσημα του αέρα ο παλμός, που υπάρχει στα μόρια του νερού, αυξάνει και δημιουργούνται τα κύματα. Στις τρικυμίες των ωκεανών τα κύματα φτάνουν σε ύψος 20 μ., ενώ όταν σπάζουν πάνω σε βράχους, τα 50 μ.

Από το βάθος των 60 μ. και κάτω η θάλασσα μένει πάντοτε ήρεμη.

Φουρτουνιασμένη θάλασσα

 

Στην Ελλάδα, ευτυχώς, μέχρι στιγμής δεν έχουμε ανθρώπινες απώλειες από τα κύματα, χάρη στα απαγορευτικά απόπλου που ισχύουν, αλλά και στο πρόγραμμα “Ποσειδών”, το οποίο αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια έπειτα από συνεργασία του ΕΛΚΕΘΕ με τον τομέα Ναυπηγικής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και μπορεί να κάνει πρόγνωση των κυματισμών στις παράκτιες περιοχές.

Η εμφάνιση γιγαντιαίων κυμάτων δεν είναι σπάνιο φαινόμενο για την Ελλάδα, απλώς δεν έχει γίνει γνωστό επειδή δεν έχει υπάρξει κάποιο σοβαρό ατύχημα. Είναι αρκετά συνηθισμένο στις ελληνικές θάλασσες, όπου έχουμε εκτιμήσει κύματα ύψους 8 μ., 10 μ. και 12 μ.

Πάντως, το μεγαλύτερο κύμα μέχρι στιγμής έχει καταγραφεί στα στενά ανάμεσα στην Κάρπαθο και τη Ρόδο, και είχε ύψος 15 μέτρα.

Σύμφωνα επίσης με τα καταγεγραμμένα στοιχεία του επιστημονικού οργανισμού «Ποσειδών», τον Ιανουάριο του 2004, όταν είχε εμφανιστεί μια λεγόμενη «μετεωρολογική βόμβα», είχε καταγραφεί στο Αιγαίο και κύμα ύψους 12-13 μέτρων.

Να θυμίσουμε, φυσικά, ότι η έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης, που τοποθετείται περί το 1650 π.Χ., είχε προκαλέσει τεράστιο παλιρροιακό κύμα που έφθασε στις ακτές της Αιγύπτου, όμως δεν υπάρχουν στοιχεία για το ακριβές ύψος του.

Ρίχνει και ο Ζέπος και πιάνει καλαμάρια…

Πτεροφάλαινες, φυσητήρες, ο καρχαρίας προσκυνητής, ο λευκός καρχαρίας και οι ζιφιοί είναι οι μεγαλύτεροι οργανισμοί που ζουν στα ελληνικά πελάγη.

Τα ρεκόρ βρίσκονται σε πολλές ψαριές Ελλήνων ψαράδων.

Ψαράς στην Στυλίδα έπιασε έναν λευκό καρχαρία 2,5 μέτρων που ζύγιζε 100 κιλά!

Μεγάλη καρχαριομάνα είναι και η Κυλλήνη, όπου ένας άλλος ψαράς έπιασε έναν καρχαρία που ζύγιζε 250 κιλά!

Δεν είναι μόνο οι καρχαριες όμως. Υπάρχουν και άλλα πλάσματα-γίγαντες.

Ζουν σε μεγάλα βάθη και χρειάζονται ακόμη και 2 τόνους τροφή την ημέρα. Για να την εξασφαλίσουν, βουτούν σε βάθος μεγαλύτερο των 300 μέτρων. Τα τεράστια θηλαστικά των θαλασσών δεν συναντώνται μόνο στους ωκεανούς.

Το δεύτερο μεγαλύτερο ζώο του πλανήτη, η πτεροφάλαινα, είναι μόνιμος κάτοικος στα ελληνικά πελάγη και δείχνει ιδιαίτερη προτίμηση στο Ιόνιο. Την ίδια στιγμή, ο πληθυσμός των φυσητήρων, των κητωδών που φτάνουν τους 57 τόνους και κατοικούν στο Αιγαίο, είναι ο μεγαλύτερος της Μεσογείου.

Για να ζήσει τρέφεται τους έξι από τους 12 μήνες καθώς τους υπόλοιπους βρίσκεται σε περίοδο αναπαραγωγής.
Χρειάζεται τουλάχιστον 330 τόνους τροφής σε αυτό το διάστημα, καθώς το δικό της βάρος μπορεί να φτάσει ακόμη και τους 75 τόνους στα θηλυκά.

Σε αντίθεση με τις πτεροφάλαινες, οι τεράστιοι φυσητήρες είναι κήτη ιδιαίτερα κοινωνικά, που ζουν κατά μήκος του τόξου του Αιγαίου. Η συγκέντρωσή τους στο ελληνικό πέλαγος είναι η μεγαλύτερη που παρατηρείται στη Μεσόγειο.

Μόνο το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Βιολογίας της Κρήτης (ΙΘΑΒΙΚ) γνωρίζει έναν προς έναν τουλάχιστον 53 από αυτούς στη νότια πλευρά του νησιού.

Οι κοινωνίες των φυσητήρων είναι μητριαρχικές. Τα αρσενικά, όταν ωριμάζουν, φεύγουν από την
ομάδα και ακολουθούν… βίο μοναχικό. Εντούτοις, στην Ελλάδα παρατηρείται το μοναδικό φαινόμενο, όπου ομάδες και αρσενικά συνυπάρχουν καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.

Τα καλαμάρια είναι η αποκλειστική τροφή των φυσητήρων. Τα συγκεκριμένα καλαμάρια ζουν μεσοπέλαγα σε βάθος από 500 έως και 2.500 μέτρα και έχουν μήκος 1,5 μέτρο. Για να τα βρουν, οι φυσητήρες αναγκάζονται να κάνουν ακόμη και είκοσι καταδύσεις την ημέρα σε βάθος 1.000 μέτρων, ώστε να εξασφαλίσουν τον έναν τόνο τροφής που χρειάζονται ημερησίως.

topontiki.gr