ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΛΟΥΤΡΑΚΙΟΥ: «Το Βουνό ακόμη μας «μιλάει» όταν το επισκεπτόμαστε»

Διοργανώνουν με επιτυχία εδώ και χρόνια, υπό την σκέπη του Τοπικού Ορειβατικού Συλλόγου, μοναδικές εξορμήσεις, που πέραν από την αλλαγή παραστάσεων, επιφέρουν στον συμμετέχοντα στιγμές σπάνιες…

Ο λόγος γίνεται για τον Πρόεδρο του «Ορειβατικού Συλλόγου Λουτρακίου»,  κ. Δημήτρη Καραχρήστο και τον Γεν. Γραμματέα κ. Στέφανο Στογιαννόπουλο, που αμφότεροι μίλησαν μεταξύ άλλων στην ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ, για τις ομοιότητες της ορειβασίας με την πορεία του ανθρώπου στην ίδια του την ζωή…

Συνέντευξη στον Κώστα Πρώιμο

Ο κόσμος λόγω της «βαριάς» καθημερινότητας προφανώς θέλει να «παίρνει» τα βουνά, επιτρέψτε μου να το διατυπώσω με αυτό τον τρόπο, χαριτολογώντας…

ΣΤΕΦ. ΣΤΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: «Η επίδραση της πεζοπορίας και της αμεσότητας, που αποκτάμε κατά την εξέλιξη των δράσεων μας στο βουνό και εν γένει στο φυσικό περιβάλλον, είναι ευεργετική… «Αδειάζει» το κεφάλι μας από τα όσα μύρια μπορεί να μας απασχολούν στην καθημερινότητά μας… Το έχουμε συζητήσει με όλους όσους συμμετέχουν… Αισθάνονται απαλλαγμένοι από όλα τους τα άγχη… Μας το λένε διαρκώς…»

Η Βαθύτατη κρίση, δεσπόζει σε όλες τις πολιτιστικές και εν γένει  κοινωνικές εκφάνσεις… 

ΔΗΜ. ΚΑΡΑΧΡΗΣΤΟΣ: «Η οικονομική κρίση ασφαλώς και μας έχει επηρεάσει ως Σύλλογο. Πρώτα από όλα μειώσαμε κατά 50% την  ετήσια συνδρομή των μελών και από 20 ευρώ την κάναμε 10ευρώ. Διαπιστώνουμε και κατά την διάρκεια των εξορμήσεων, πως όλο και λιγότεροι άνθρωποι τρώνε στις στάσεις για ξεκούραση που επιλέγουμε σε καφέ ή ταβέρνες…Όλοι μας είμαστε πιο μαζεμένοι… Βέβαια το χόμπι [που αγαπάς δεν το παρατάς και «ματώνεις» για να πας…»

Ωστόσο ο Ορειβατικός Σύλλογος Λουτρακίου, εκ των ουκ ολίγων εξορμήσεών του μάλλον δεν πτοείται…

ΣΤΕΦ. ΣΤΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: «Είναι γεγονός πως παρατηρείται μια αύξηση της προσέλευσης του κόσμου στις  ορειβατικές μας περιηγήσεις… Ειδικά όταν  οργανώνουμε τα πολυήμερα τα καλοκαίρια, επιλέγοντας ελληνικά νησιά… Πιάνουμε ένα νησί και το «χτενίζουμε»… Παρά την επιδεινούμενη οικονομική κρίση, στην Μήλο ήμασταν περισσότερα από πενήντα άτομα…»

Ποια είναι τα απαραίτητα στοιχεία για να πετύχει μια εξόρμηση στην Φύση;

ΔΗΜ. ΚΑΡΑΧΡΗΣΤΟΣ: «Οφείλουμε να λειτουργούμε ως ομάδα… Ακόμη και άνθρωποι που ενδεχομένως δεν γνωρίζονταν πριν από τις κοινές μας εξορμήσεις, ακριβώς επειδή οφείλουν να δράσουν συλλογικά, «δένονται» μεταξύ τους σε λίγες ώρες, σε πολλές περιπτώσεις σαν να ήταν φίλοι εκατό χρόνια… Ο ένας συμπληρώνει και υποστηρίζει τον άλλο… Δεν θα μπορούσε όλο αυτό το εγχείρημα της πορείας μέσα στην άγρια φύση, να ευδοκιμήσει με διαφορετικό τρόπο… Υπάρχουν κανόνες ασφαλείας,  που ουδείς μπορεί να τους παρακάμψει… Εμείς ξεκινάμε την όποια μας περιήγηση, με βάση την καλή διάθεση. Στην συνέχεια την μεταδίδουμε σε όλους  και περνάμε καταπληκτικά…»

Μπορείτε να μας παραθέσετε κάποιες στιγμές από το σύνολο των εξορμήσεων σας που τις έχετε αποτιμήσει ως κορυφαίες;

ΔΗΜ. ΚΑΡΑΧΡΗΣΤΟΣ: «Ιδιαιτέρως έντονα συναισθήματα δημιουργεί μια ολοήμερη πορεία, μέσα στο χιόνι. Κορυφαίες στιγμές πολλές για την ομάδα μας… Ωστόσο υπεισέρχεται μια υποκειμενικότητα στην αξιολόγηση τους, γιατί υπέρτατη στιγμή για εμάς, μπορεί να εκτιμηθεί η προσπάθεια που θα καταβάλλουμε, προσπαθώντας τελικά με επιτυχία, να ανεβάσουμε στην κορυφή, ένα μέλος που δεν έχει τόσες δυνατότητες, δίνοντας του την ευκαιρία να συνειδητοποιήσει πως έχει μεγαλύτερα όρια αντοχής από όσα  το ίδιο το άτομο υπολόγιζε… Αυτό βέβαια ισχύει για τον καθένα μας…»

Η Στρατηγική της πεζοπορίας με στόχο την κορυφή του βουνού, είναι εφάμιλλη  με την αντίστοιχη στην καθημερινότητα;

ΣΤΕΦ. ΣΤΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: «Η πορεία και ο προορισμός στο βουνό, έχει ομοιότητες με την πορεία μας στην ίδια την ζωή… Λέω στους νέους και άπειρους…Ξεχάστε το πότε και αν θα φτάσουμε… Συγκεντρωθείτε στο κάθε σας βήμα…Ένα νέο βήμα αποτελεί ένα μοναδικό κατόρθωμα, στα μονοπάτια της φύσης και έχει χαρακτηριστική ομορφιά… Πρέπει να ξέρεις να «πατάς» στο βουνό… Αν βαδίζεις άτσαλα, μετά από οκτώ ώρες πορείας, τα πόδια σου θα καταπονηθούν πολύ… Πρέπει να χαίρεσαι το κάθε μικρό βήμα και να απολαμβάνεις κάθε στιγμή στην διαδρομή, όπως άλλωστε και στην ζωή μας…»

Ποια ορεινή εξόρμηση στην Πελοπόννησο, θεωρείτε ως την πιο δημοφιλή στα μέλη σας;

ΔΗΜ. ΚΑΡΑΧΡΗΣΤΟΣ: «Ο Ταΰγετος είναι το βουνό που δεσπόζει στην Πελοπόννησο… Όταν δηλώνουμε πεζοπορία εκεί, σημειώνουμε ρεκόρ συμμετοχών… Περνάμε από την «Αθάνατη Ράχη», διαμένουμε στο καταφύγιο, ενώ στις 3 το πρωί κάνουμε νυχτερινή ανάβαση για να μας βρει το ξημέρωμα στην κορυφή και να δούμε την περίφημη Πυραμίδα…»

Σε ένα μεγάλο βαθμό, ο άνθρωπος έχει παρεκκλίνει από το φυσικό περιβάλλον και τον προορισμό του…

ΣΤΕΦ. ΣΤΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: «Αυτό το  διαπιστώνουμε κυρίως στους νέους ανθρώπους, που έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει στα αστικά κέντρα… Δυσκολεύονται να προσαρμοστούν… Ακόμη και εδώ στο Λουτράκι μπορώ να σας πω, ότι το ενενήντα τοις εκατό, δεν έχουν ανέβει ποτέ στην κορυφογραμμή των Γερανείων. Εμείς παίρνουμε τα σχολεία και τα πηγαίνουμε επάνω. Προσφάτως ήμασταν με το λύκειο. Οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν με φόβο αυτή την επαφή με την φύση, που είναι λίγο πιο «ζόρικη» και γι αυτό  δεν «πάει» και το σώμα τους… Πολλές οι ώρες στον καναπέ, στο διαδίκτυο, γενικά η καθιστική ζωή, έχει ατονήσει τους μυς… Μιλάμε για ένα μεγάλο ποσοστό νέων ανθρώπων, που δεν μπορούν να κάνουν σε πεζοπορία βασικά πράγματα… ‘Εχουμε αναβαθμίσει μονοπάτια  σαράντα πέντε χιλιομέτρων… Αυτά αποτελούν τους δρόμους, ενός όχι και τόσο μακρινού παρελθόντος… Η οικονομική ζωή του περασμένου αιώνα, στηριζόταν  σε μεγάλο βαθμό στο βουνό. Οι άνθρωποι ανέβαιναν καθημερινά, ασχολούμενοι με αγροτικές εργασίες στον πρωτογενή τομέα… Θυμάμαι  χαρακτηριστικά, μια φορά στον Ταΰγετο, όταν συναντήσαμε στην κορυφή ενώ έριχνε χιόνι και εμείς είχαμε «λειώσει» από την κούραση, έναν εβδομήντα- πεντάρη βοσκό, με ένα ψιλό πλαστικό «μπουφανάκι» και κάτι γαλότσες, να σουλατσάρει άνετος… Αυτό για να καταλάβουμε, το πόσο οι άνθρωποι της πόλης έχουν απομακρυνθεί από το φυσικό τους περιβάλλον…»

ΔΗΜ. ΚΑΡΑΧΡΗΣΤΟΣ: «Ο εκβιομηχανισμός σχεδόν πάσης δραστηριότητας μας έχει οδηγήσει εκτός φύσεως. Παλιά, πολλοί άνθρωποι συνδύαζαν την διασκέδασή τους με την ίδια την φύση. Έπαιρνε το μουλάρι και πήγαινε μέσα από το «άγριο» περιβάλλον… Γινόταν ένα πανηγύρι και αυτό μέσα στο φυσικό τοπίο… Σήμερα ακόμη και οι ορειβατικές περιηγήσεις που κάνουμε υποστηρίζονται πολύ από την τεχνολογία… Τα αρχέγονα ένστικτα όμως που όλοι διαθέτουμε δεν έχουν εκλείψει από τον dna μας, γι αυτό και το βουνό ακόμη μας «μιλάει» όταν το επισκεπτόμαστε…»

loutrakiblog.gr

enimerosipeloponnisou.blogspot.gr