ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ-ΨΥΧΕΣ ΠΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΤΕΣ ΑΛΛΑ ΜΕ ΘΑΡΡΟΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ
Αγαπητοί μου αδελφοί, στην σημερινή Ευαγγελική περικοπή προβάλλει μια ομάδα προσώπων, ανδρών και γυναικών, εκτός του κύκλου των δώδεκα μαθητών του Κυρίου μας που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην παρουσία και στην επί γης ζωή του Χριστού μας. Ιδιαίτερα στις τελευταίες στιγμές Του.
Όπως η Μαρία η Μαγδαληνή «ἀφ ἧς ἐκβεβλήκει ἑπτά δαιμόνια», την θεράπευσε από τα δαιμονικά πνεύματα. Αυτές στάθηκαν κοντά στο πόνο και τον σταυρικό Του θάνατο. Τον περιποιήθηκαν κατάλληλα ώστε να ταφεί όπως ακριβώς άρμοζε στον Υιό και Λόγο του Θεού. Δεν φοβήθηκαν την Ρωμαϊκή εξουσία και το Ιουδαϊκό ιερατείο. Ακολούθησαν όλα εκείνα τα έθιμα περί της ταφής των νεκρών. Ψυχές πιστές και ευαίσθητες αλλά με θάρρος και δύναμη.
Όταν οι άλλοι μαθητές εκρύβοντο «δια τον φόβον των Ιουδαίων», οι μυροφόρες αυτές γυναίκες με θάρρος και πίστη αλλά και αγάπη στον νεκρό Διδάσκαλο «λίαν πρωί τῆς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον» να επισκεφθούν, να κλάψουν, να μυρώσουν τον Μεγάλο νεκρό σύμφωνα με τα ιουδαϊκά νεκρικά έθιμα.
Ποια όμως μεγάλη έκπληξη τις περίμενε: ενώ αναρωτιούνται κατά την πορεία προς τον τάφο «τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; Θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος».
Άγγελος στον τάφο τις περίμενε να ανακοινώσει πρώτα σ’ αυτές, το χαρμόσυνο γεγονός της Αναστάσεως. Τι μεγάλη τιμή, τι μεγάλη χαρά! Πρώτες αυτές αξιώνονται να δουν τον Αναστημένο Διδάσκαλο.
Αυτό αποτελεί μεγάλης σημασίας γεγονός. Γι’ αυτό στο πρόσωπο των μυροφόρων τιμάται η γυναικεία φύση. Ίσως θα έπρεπε και από όλο τον κόσμο, αυτή η γιορτή της Κυριακής των μυροφόρων γυναικών, να έχει καθιερωθεί ως η εορτή της γυναίκας.
Πράγματι προξενεί μεγάλο θαυμασμό ότι η πρώτη εμφάνιση του Χριστού μας, του νικητή του θανάτου και του διαβόλου, έγινε στις γυναίκες μαθήτριες και όχι στους μαθητές Του.
Αυτό κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά σημαίνει ότι ο Χριστός με την Ανάστασή του ανανεώνει, αναζωώνει και αναπλάθει την ανθρώπινη φύση του Αδάμ. Όπως τον Αδάμ κανείς δεν τον είδε όταν τον έπλασε ο Θεός, αφού κανείς άλλος δεν υπήρχε παρά μόνο η Εύα μετά την δημιουργία της, έτσι και τώρα τον Νέο Αδάμ, τον Χριστό μας δεν τον είδε κανείς όταν αναστήθηκε παρά μόνο πρώτη τον είδε γυναίκα Αναστημένο.
Η γυναίκα (η Εύα) αφού συνομίλησε με τον διάβολο έπεσε και έφερε το μήνυμα της πτώσης του Αδάμ. Τώρα οι γυναίκες Μυροφόρες συνομιλούν με τον Αναστημένο Χριστό (το νέο Αδάμ) και φέρουν το μήνυμα της Αναστάσεως στους άνδρες (τους μαθητές). Έτσι έχουμε την αποκατάσταση της γυναικείας φύσης. Καταργείται έτσι η απόδοση ευθύνης στην γυναίκα για την πτώση, αλλά και η επαναφορά του ανθρώπου στην αποκατάσταση του Παραδείσου.
Άλλωστε η αποκατάσταση της γυναικείας φύσης έγινε με την ενανθρώπιση του Χριστού και την γέννηση του από την Παναγία Μητέρα Του.
Η γυναίκα μέσα στην Εκκλησία δεν είναι μια απλή βιολογική ύπαρξη προς εξυπηρέτηση και ικανοποίηση του άνδρα, όπως γινόταν στον προχριστιανικό κόσμο ή ακόμα και σήμερα σε εξωχριστιανικές κοινωνίες.
Η γυναίκα στην Εκκλησία είναι πρόσωπο, πνευματική ύπαρξη, θεώνεται όπως και ο κάθε άνθρωπος. Για την σωτηρία δεν υπάρχει διαφορά ανδρός και γυναικός. Ο Απ. Παύλος λέγει «οὐκ ἕνι ἄρσεν καὶ θήλυ, πάντες γαρ ὑμεῖς εἷς έστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ».
Η γυναίκα στην ζωή της Εκκλησίας όχι μόνο έλαβε την θέση που της αρμόζει, αλλά στηρίζει την Εκκλησία με ποικίλους τρόπους, αγώνες, θυσίες και παρουσία μεγάλη.
Τα συναξάρια της πίστεώς μας είναι γεμάτα με ονόματα αγίων γυναικών, με πρώτο το πρόσωπο της Παναγίας μητέρας του Κυρίου μας. Αδελφοί μου η Αγία μας Εκκλησία, μας καλεί άνδρες και γυναίκες, να γίνουμε πρόσωπα, εικόνες Θεού, με κύριο μέλημα να φθάσουμε στο καθ’ ομοίωσιν Θεού, αυτό το σκοπό έχει η ενανθρώπιση, η Σταύρωση και η Ανάσταση του Χριστού μας.
