Θεία Λειτουργία: «Τας θύρας, τας θύρας εν σοφία πρόσχωμεν»
Προχωρούμε λειτουργικά, μυστηριακά, ουσιαστικά. Δεν χωράει η δημοσιότητα, κι ας γίναν όλα ένα. «Τας θύρας, τας θύρας…» Μάζεμα στο χώρο μας, για ν’ αφουγκραστούμε τον Ερχόμενο, για να τολμήσουμε να ομολογήσουμε την πίστη μας στο Σύμβολο της πίστεως που ακολουθεί.
«Τας θύρας, τας θύρας εν σοφία πρόσχωμεν»
Σ’ ένα κόσμο που όλα δημοσιοποιούνται και τα κρυφά γίνονται φανερά, η εκκλησία καλεί να κλείσουμε τις πόρτες και να προφυλάξουμε το μυστήριο.
Προχωρούμε λειτουργικά, μυστηριακά, ουσιαστικά. Δεν χωράει η δημοσιότητα, κι ας γίναν όλα ένα. «Τας θύρας, τας θύρας…» Μάζεμα στο χώρο μας, για ν’ αφουγκραστούμε τον Ερχόμενο, για να τολμήσουμε να ομολογήσουμε την πίστη μας στο Σύμβολο της πίστεως που ακολουθεί.
Κάποτε, που ο χριστιανοί δεν ήταν μάζα, η Λειτουργία βιωνόταν ως γεγονός οικογενειακό. Αδιανόητο η κοινοποίηση της πίστης στους αμύητους. Γι’ αυτό και αναγκαίοι οι θυρωροί, για να προφυλάσσουν το χώρο. Όποιος δεν έχει την αυτή ακριβώς πίστη δεν μπορεί να συμμετέχει. Η αγάπη ποτέ δεν είναι εις βάρος της αλήθειας.
Τώρα ακούγεται, οράται, γνωρίζεται σε όλους μέσω των Μαζικών Μέσων Επικοινωνίας. Δεν μένει τότε παρά να κλείσουμε τις πόρτες των αισθήσεων, που κάνουν το νου να περιτριγυρίζει και την καρδιά να μην μαζεύεται. ΄Ετσι η πρόσκληση γίνεται ουσιαστική ακόμα και σήμερα, καθώς καλούμαστε να μαζευτούμε για να δούμε, ν’ ακούσουμε, να ζήσουμε.
Απόσπασμα από το βιβλίο ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίας Τριάδος – Μετόχι Ι. Μονής Μαχαιρά.
dogma.gr
