Ίρβιν Γιάλομ : Τα γηρατειά είναι να εγκαταλείπεις μια αγαπημένη συνήθεια μετά την άλλη…Ποτέ δεν είναι αργά…

Ο Ίρβιν Γιάλομ θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους Αμερικανούς  ψυχοθεραπευτές και συγγραφείς, ένας  από τους σημαντικότερους εν ζωή εκπροσώπους της υπαρξιακής σχολής ψυχοθεραπείας. Γεννήθηκε στις 13 Ιουνίου του 1931 στην  Ουάσιγκτον από Εβραίους γονείς, μετανάστες από τη Ρωσία και μεγάλωσε σε φτωχό περιβάλλον. Από νεαρή ηλικία εκδήλωσε την αγάπη του για τη μάθηση μέσα από τις ατέλειωτες ώρες που αφιέρωνε στην ανάγνωση βιβλίων. Το 1956 μετά την αποφοίτησή του από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βοστώνης , ολοκλήρωσε την πρακτική του στο νοσοκομείο Mount Sinai της Νέας Υόρκης.Αφού ειδικεύτηκε στην ψυχιατρική στο νοσοκομείο Johns Hopkins, το 1958, υπό τις υπηρεσίες του στρατού ξεκίνησε την ακαδημαϊκή του καριέρα στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ (Stanford University). Το 1960 είχε πια ολοκληρώσει την εκπαίδευση του.Σήμερα, είναι ομότιμος καθηγητής Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και συνεργάτης του Rollo May και παντρεμένος με την Μαίριλιν Γιάλομ, επίσης συγγραφέα, κι έχουν αποκτήσει τέσσερα παιδιά και πέντε εγγόνια.

Ο συγγραφέας των βιβλίων Όταν έκλαψε ο Νίτσε, Στο ντιβάνι, Ο δήμιος του έρωτα, Θρησκεία και Ψυχιατρική, Το δώρο της ψυχοθεραπείας, Η θεραπεία του Σοπενάουερ, Η μάνα και το νόημα της ζωής, έγραψε ένα ακόμα  ξεχωριστό βιβλίο αντικρίζοντας καταπρόσωπο τη μεγαλύτερη δυσκολία με την οποία ερχόμαστε όλοι αντιμέτωποι. Ποιά είναι αυτή; Το πώς να ξεπεράσουμε τον παραλυτικό τρόμο μας για το θάνατο.

Είναι ο «πατέρας» της ομαδικής ψυχοθεραπείας, ο γιατρός που ανέπτυξε το μοντέλο της υπαρξιακής ψυχοθεραπείας και ο άνθρωπος που βοήθησε εκατοντάδες ανθρώπους ανά τον κόσμο να αντιμετωπίσουν την ανθρώπινη φύση τους και να αποδεχτούν το θάνατό τους.

Και τώρα, σε ηλικία 86 ετών και μετά από μια πλούσια ζωή και επαγγελματική πορεία, πρέπει και ο ίδιος να προετοιμαστεί για το «τέλος» του.

Σε συνέντευξή του στο περιοδικό «The Atlantic», o δρ. Γιάλομ – μιλώντας μέσα από νοσοκομείο του Πάλο Άλτο της Καλιφόρνια- μίλησε για τα γεράματα, μια πρόσφατη περιπέτεια με την υγεία του, εξηγώντας πόσο δύσκολο είναι τελικά να αντιμετωπίσει ο άνθρωπος τη θνητή του φύση.

«Φορούσε λευκό παντελόνι και πράσινο πουλόβερ, όχι νοσοκομειακό νυχτικό, και έσπευσε να πει ότι δεν είναι συνήθως περιορισμένος μέσα σε ιατρικούς χώρους» γράφει το περιοδικό.

«Δεν θέλω αυτό το άρθρο να τρομάξει τους ασθενείς μου». δηλώνει ο Γιάλομ.

Μέχρι πριν την επέμβαση στο γόνατο στην οποία υποβλήθηκε πρόσφατα, έβλεπε δύο ή τρεις ασθενείς καθημερινά. Μετά από το χειρουργείο, όμως, αισθάνθηκε αδιαθεσία και ζαλάδα ενώ είχε δυσκολευόταν να συγκεντρθεί.«Νομίζουν ότι είναι κάτι που έχει σχέση με τον εγκέφαλό μου αλλά δεν ξέρουν ακριβώς τι είναι» δήλωσε ο ίδιος στο περιοδικό, αναφέροντας ότι ελπίζει να επιστρέψει σύντομα στο σπίτι του και τη σύζυγό του.

Μάλιστα, αναμένει με ανυπομονησία να κυκλοφορήσει η βιογραφία του, «Becoming Myself»

[ Πώς έγινα ο εαυτός μου], τον Οκτώβριο του 2017.

`Εχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς το πώς αντιμετωπίζει ο Γιάλομ το ενδεχόμενο του θανάτου. Σύμφωνα με το Atlantic, όμως, ο ψυχοθεραπευτής μίλησε με ιδιαίτερη άνεση για τη θνησιμότητά του.

«Δεν με έχει κατακλύσει το συναίσθημα του φόβου» δήλωσε ο ίδιος. Στα βιβλία του «Staring at the Sun»(Στον Κήπο του Επίκουρου – Αφήνοντας πίσω τον Τρόμο του Θανάτου) και «Creatures of a Day» (Πλάσματα μιας μέρας), ανέπτυξε τη θεωρία ότι οι άνθρωποι μπορούν να μειώσουν το φόβο του θανάτου εάν δεν μετανιώνουν για όλα όσα έκαναν στη ζωή τους, μιλούν στα αγαπημένα τους πρόσωπα για το φόβο του θανάτου και σκεφτούν την επίδραση που θα έχει η ύπαρξή τους στις επόμενες γενιές ανθρώπων.

Στην ερώτηση πώς η ενασχόλησή του με το θάνατο τον βοηθάει να αντιμετωπίσει αυτό το ενδεχόμενο,  εκείνος απάντησε: «Νομίζω πως κάνει τα πράγματα λίγο πιο εύκολα».