Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος της εφημερίδας μας
Ενδιαφέροντα

Χωρίς τη μητέρα μου από το Παιδικό Χωριό δεν θα είχα πετύχει τίποτα στη ζωή

Δεν πέρασαν ούτε δέκα ημέρες από τότε που έγινε γνωστό πως τα Παιδικά Χωριά SOS αναζητούν «μητέρες SOS» σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Αλεξανδρούπολη και Ηράκλειο Κρήτης και, όπως αποκαλύπτουν οι υπεύθυνοι στο «Εθνος της Κυριακής», ήδη έχουν δεχθεί περισσότερα από πεντακόσια βιογραφικά!

Η οικονομική κρίση έχει αναγκάσει πολλές οικογένειες να απευθύνονται σχεδόν καθημερινά στα Παιδικά Χωριά SOS ζητώντας τη στήριξή τους σε βασικά αγαθά, ενώ σε κάποιες -ελάχιστες- περιπτώσεις να τα εκλιπαρούν να αναλάβουν μέχρι και το μεγάλωμα των παιδιών τους!

Ωστόσο, μέσα σε αυτό το περιβάλλον, υπάρχουν κάποιες γυναίκες που καθημερινά δίνουν τον δικό τους αγώνα και ο ρόλος τους είναι καθαρά μια κατάθεση ψυχής. Ο λόγος για τις «μητέρες SOS», που δίνουν απλόχερα την αγάπη τους, τη ζεστασιά και μια αγκαλιά σε παιδιά που γνώρισαν από πολύ νωρίς το πιο σκληρό πρόσωπο της ζωής.

Παιδιά εγκαταλελειμμένα, που κουβαλούσαν για καιρό το στίγμα της απόρριψης, αλλά κάποια από αυτά σήμερα έχουν δημιουργήσει τη δική τους οικογένεια και το μόνο που νιώθουν είναι ευγνωμοσύνη για τις μητέρες που τα μεγάλωσαν. Κάτι που επιβεβαιώνει περίτρανα και την επιτυχία του εγχειρήματος των Παιδικών Χωριών SOS, που μετρά σχεδόν 36 χρόνια ζωής.

Η 65χρονη Μαρίνα Τσίγκα, η 61χρονη Βαγγελιώ Αποστολάκη -που πλέον έχουν συνταξιοδοτηθεί- και η 58χρονη Ευαγγελία Φιλιππίδου, μία από τις 18 μητέρες της… καρδιάς και «θείες» που υπάρχουν στο Παιδικό Χωριό SOS στη Βάρη, θυμούνται όλες μαζί τις πρώτες αναγνωριστικές? πτήσεις τους και μιλούν για τη σχέση «εξάρτησης» που έχουν με αυτά τα παιδιά. Οπως παραδέχονται και οι ίδιες, «μπορεί να μην τα γεννήσαμε, αλλά εμείς τα μεγαλώσαμε».

Μαρίνα Τσίγκα
Ευτυχία είναι να βλέπεις να προοδεύουν

Η 65χρονη Μαρίνα Τσίγκα, «μητέρα SOS», δεν μπορεί να περιγράψει τη συγκίνηση που νιώθει όταν βλέπει τον 29χρονο σήμερα γιο της Γιώργο Ντούφα, ένα από τα 27 παιδιά που έχει μεγαλώσει, μαζί με τα τρία, τα βιολογικά της, να κρατάει στα χέρια του τη μόλις 6 μηνών κόρη του! Η κυρία Μαρίνα έμεινε στο μικρό? «χωριό της αγάπης» 23 χρόνια και διεκδικεί επάξια και τον τίτλο της «γιαγιάς SOS», αφού έχει τέσσερα εγγόνια!

Ο Γιώργος μαζί με τη σύζυγό του, την 29χρονη Αγγελική, και την κόρη τους Θάλεια ήρθαν, όπως μας εξήγησαν, για να βοηθήσουν να αναδειχθεί το έργο που γίνεται στα Παιδικά Χωριά SOS.

«Είμαι πολύ χαρούμενη» λέει η 65χρονη Μαρίνα και βγάζει ένα χαρτομάντιλο και σκουπίζει τα δάκρυά της. «Είναι δάκρυα χαράς. Τον καμαρώνω. Είναι μεγάλη ευτυχία να βλέπεις τα παιδιά σου να προοδεύουν. Σαν σήμερα θυμάμαι όταν έφεραν τον Γιώργο, μαζί με τα τέσσερα αδέλφια του, στο Χωριό. Ηταν 7 Ιουλίου, είχε δεν είχε κλείσει τα οκτώ όταν τον πήρα στην αγκαλιά μου. Τι άλλο να σας πω… Εχουμε δεδομένη την αγάπη στα δικά μας παιδιά, όμως σ’ αυτά τα παιδιά προσπαθούσαμε να την κερδίσουμε καθημερινά. Κοντά τους μαθαίνεις τον εαυτό σου, και το νόημα της ύπαρξής σου αλλάζει.

Νιώθω πολύ υπερήφανη γιατί πολλά από τα παιδιά που μεγάλωσα έχουν πετύχει στη ζωή τους. Ουσιαστικά είναι σαν να μην έφυγα ποτέ, αφού το μυαλό και η ψυχή μου βρίσκονται συνέχεια εδώ» προσθέτει συγκινημένη.

Οση ώρα η μαμά Μαρίνα ξετύλιγε το κουβάρι των αναμνήσεών της, ο 29χρονος και η σύζυγός του την άκουγαν σχεδόν με ευλάβεια. Με ένα πλατύ χαμόγελο, κάποια στιγμή παίρνει ο Γιώργος τη σκυτάλη και αρχίζει να μας μιλάει για τα δικά του βιώματα.

«Η μαμά Μαρίνα είναι η μαμά που με μεγάλωσε. Αυτή η μαμά έκανε την περισσότερη δουλειά. Νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη γι’ αυτόν τον άνθρωπο. Αν δεν υπήρχαν τα Παιδικά Χωριά SOS δεν θα ήμουν αυτός που είμαι σήμερα, όπως και τα άλλα μου αδέλφια. Νιώθω, επίσης, πολύ τυχερός γιατί ίσως είχα περισσότερα από πολλές οικογένειες, και δεν εννοώ τα υλικά αγαθά. Επαφή έχω και με τη βιολογική μου μητέρα, και αυτήν τη στιγμή μού συμβαίνει κάτι ανεπανάληπτο! Εχω τρεις μητέρες που με αγαπούν… Τη Μαρίνα, τη βιολογική μου μητέρα και την πεθερά μου!».

Η λύτρωση
Ωστόσο, ο Γιώργος δεν «μασάει τα λόγια του» και μας εξηγεί πόσο δύσκολο είναι για ένα παιδί να διαχειριστεί το γεγονός ότι δεν θα ζει πλέον με τους γονείς του. Αλήθεια, πώς μπορείς να εξηγήσεις σε ένα 8χρονο παιδί -τόσο ήταν ο Γιώργος- που ρωτάει: Γιατί μ’ άφησαν οι γονείς μου; Γιατί μ’ εγκατέλειψαν; Γονείς που δεν ήρθαν ποτέ… Το πώς μπορεί να βρεθεί μια απάντηση και να ησυχάσει ένα παιδί που… προδόθηκε μας το λέει ο ίδιος. «Είναι πολύ δύσκολο και αφήνει τα σημάδια του. Ολο αυτό το κομμάτι το διαχειρίστηκα πολύ σιωπηρά και εσωτερικά. Πάντοτε έχεις την ελπίδα ότι κάποια μέρα θα ανοίξει η πόρτα και θα έρθουν οι γονείς σου να σε πάρουν. Οταν γίνει η απομυθοποίηση, τότε έρχεται η λύτρωση, η απελευθέρωση.

Για μένα το πιο δύσκολο κομμάτι είναι να μεταφράσεις την έννοια της αγάπης. Και τι εννοώ… Γνωρίζεις ότι έχεις μεγαλώσει διαφορετικά από τα άλλα παιδιά. Ούτε χειρότερα ούτε καλύτερα, απλά διαφορετικά. Οπότε, μεγαλώνοντας αναρωτιέσαι αν αυτό που δέχεσαι από άλλους ανθρώπους είναι αγάπη κι αν εσύ μπορείς να την εκφράσεις. Ειλικρινά. Υπήρχε μια αβεβαιότητα για το αν θα μπορούσα να δείξω αγάπη σε κάποιον άλλον ή αν την είχα μάθει σωστά… Η απάντηση ήρθε με τη δημιουργία της οικογένειάς μου και πλέον η κόρη μου είναι όλος μου ο κόσμος».

Ευαγγελία Φιλιππίδου
Μια αγκαλιά τα σβήνει όλα

Ξεχωριστή είναι και η περίπτωση της Ευαγγελίας Φιλιππίδου, που βρίσκεται εδώ και 19 χρόνια στο Παιδικό Χωριό SOS της Βάρης και έχει αναλάβει τη φροντίδα και το μεγάλωμα της 13χρονης Μυρσίνης, του 11χρονου Γιώργου, της 10χρονης Πάτρας και της 10χρονης Βούλας. Πώς να μην είναι συγκινημένη η Ευαγγελία… Τα παιδιά αυτά, αδέλφια μεταξύ τους, η 58χρονη τα έχει από την ηλικία των 23 μηνών, από τότε που έκαναν τα πρώτα τους βήματα και είπαν τις πρώτες τους λεξούλες…

Η Ευαγγελία ήταν και είναι ο «κυματοθραύστης» τους στην επαναστατικότητα της εφηβείας τους, αυτή που τα βοηθά να οργανώσουν την καθημερινότητά τους, που είναι κοντά όταν τη χρειάζονται και απομακρύνεται πάλι για να τους αφήσει τον χώρο να πετάξουν ελεύθερα… Τα πηγαίνει στο σχολείο, βρίσκουν φαγητό που εκείνη έχει μαγειρέψει, ζεστά και καθαρά κρεβάτια, μια ζωή με πολλές αγκαλιές, αμέτρητα φιλιά, συναινέσεις και χαμόγελα.

«Εχουμε και τους τσακωμούς μας. Δεν είναι όλα ρόδινα» μας λέει χαμογελώντας.

«Νιώθω ότι είμαι το στήριγμά τους. Μπορεί να μη γέννησα δικά μου παιδιά, αλλά αυτό δεν με πειράζει. Μια αγκαλιά αυτών των παιδιών τα σβήνει όλα. Τα χρόνια πέρασαν, τα παιδιά μου έχουν μεγαλώσει, αλλά για μένα είναι σαν να έχει σταματήσει ο χρόνος. Αν και υπήρξαν στιγμές που ζορίστηκα, δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή να φύγω από το Χωριό. Οταν μου λένε ”σ’ αγαπώ, μαμά”, νιώθω ότι έκανα την πιο σωστή επιλογή να γίνω ”μητέρα SOS”».

Βαγγελιώ Αποστολάκη
Καμαρώνω τα παιδιά μου

Αναζήτηση μητέρας… «Πώς να βρεις, άραγε, μια μάνα; Πώς να την περιγράψεις; Πώς να την ορίσεις;» ρώτησα την Βαγγελιώ Αποστολάκη, η οποία έντεκα χρόνια είχε δοθεί «ψυχή τε και σώματι» στο μεγάλωμα των έντεκα παιδιών της στο Παιδικό Χωριό SOS της Βάρης. Η 61χρονη μπορεί εδώ και έξι μήνες να έχει σταματήσει να είναι «μητέρα SOS», αλλά έχει χτίσει μια σχέση ζωής όλα αυτά τα χρόνια με τα παιδιά της. Τα παίρνει σπίτι της, όπως τη 13χρονη Σοφία, πηγαίνουν εκδρομές, κάποια τα έχει δει να πετυχαίνουν στο πανεπιστήμιο.

«Η μάνα που αγαπάει το παιδί της, ακόμη κι αν δεν το έχει γεννήσει, είναι μια καλή μάνα» αναφέρει η ίδια. «Τα καμαρώνω τα παιδιά μου. Οι στιγμές μέσα σε μια διαδρομή έντεκα ετών τα έχει όλα! Ομορφες στιγμές αλλά και εντάσεις. Οπως συμβαίνει σε όλες τις οικογένειες. Δεν έχουμε καμία διαφορά. Είναι μια μονογονεϊκή οικογένεια με τα προβλήματά της.

Φεύγω από κάτι που με γέμιζε και μου έδινε τροφή συναισθημάτων, πέρα από το κομμάτι της κούρασης. Τα παιδιά και ο χώρος σου βγάζουν πράγματα που δεν φανταζόσουν ποτέ ότι υπάρχουν μέσα σου. Εικόνες από τα παιδικά σου χρόνια, ανασκαλεύεις συνέχεια το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Ολοι οι φίλοι και οι συγγενείς μου αντιμετωπίζουν αυτά τα παιδιά ως παιδιά μου. Μου τηλεφωνούν για να μου ευχηθούν για τα γενέθλιά τους, τις γιορτές τους… Αφήνεις έντεκα χρόνια ζωής, αλλά τα παίρνεις μαζί σου με πολλούς τρόπους… Κυρίως με τη μνήμη».

Μαρίνα Ζιώζιου

enloutrakio

Σχετικά Άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Back to top button