Πλησιάζοντας στα Καλάνησα, το απαλό μοβ χρώμα των κυκλάμινων, ενός από τα ομορφότερα αγριολούλουδα της ευρωπαϊκής χλωρίδας, που στολίζουν το νησί της Ζωοδόχου Πηγής, έλκει, γοητευτικά, το βλέμμα σου, χαρίζοντας μια αψεγάδιαστη εικόνα οπτικής υπεροχής. Αποβιβαστήκαμε και η μυρωδιά του καπνού ήταν έντονη, γιατί οι δύο ψαράδες, που συναντήσαμε, στο μόλο, έκαιγαν τα σκουπίδια.

    

Μπαίνοντας στο χώρο της Μονής, μας περίμενε η πρώτη δυσάρεστη έκπληξη! Κομμάτια από τους σοβάδες των εξωτερικών τοίχων είχαν πέσει. Ανοίγοντας την πόρτα της εκκλησίας, η εικόνα, που αντικρίσαμε, προκαλούσε έντονη θλίψη. Ο κεντρικός πολυέλαιος είχε ξεκολλήσει, από την οροφή και κρεμόταν από μία αλυσίδα, μπροστά από την Ωραία Πύλη του Ναού, ενώ το πάτωμα ήταν γεμάτο σοβάδες και χυμένα λάδια, από τα καντήλια του πεσμένου πολυελαίου. 

Επιμεληθήκαμε της όποιας καθαριότητας, αλλά είναι εμφανές ότι το πρόβλημα δεν είναι προσωρινό. Δεν είμαστε πολιτικοί μηχανικοί ή αρχιτέκτονες, αλλά θεωρούμε ότι η εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής, ένας Βυζαντινός ναός του 12ου αιώνα, έχει ανάγκη, πλέον, ιδιαίτερης προσοχής και φροντίδας, από τους αρμόδιους. Πιστεύουμε ότι, όλοι πρέπει να σκύψουμε πάνω από το υπαρκτό πρόβλημα της συντήρησης του Ναού και να δώσουμε βιώσιμες, μακροχρόνιες και ουσιαστικές λύσεις. 

Η Αρχαιολογία, η Εκκλησία μας, ο Δήμος μας, αλλά και το χωριό μας ολόκληρο, η Περαχώρα, πρέπει να συνεργαστούν, για να βρεθούν τρόποι, να αντιμετωπιστούν τα πρακτικά προβλήματα, που αναφύονται, σε περίπτωση συντήρησης του Ναού. Οι φωτογραφίες που αναρτώνται είναι αψευδείς μάρτυρες της κατάστασης, όπως διαμορφώνεται από τις φθορές, που ο αμείλικτος χρόνος προκαλεί.  Η εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής, στα Καλάνησα, στερεύει από ζωή και εκπέμπει σήμα κινδύνου! Καιρός να δραστηριοποιηθούμε, για να αποφύγουμε τα χειρότερα στο μέλλον. Το υπαγορεύει, επιτακτικά, η ιστορία των νησιών και του τόπου μας.