H Aγγελική Μπούλιαρη προτείνει-Η ΕΡΩΜΕΝΗ ΤΗΣ

Εκπαιδευτικός- Συγγραφέας

 

Ντόρας Ρωζέττη

Πρώτη έκδοση: Αθήνα 1929

Πρώτη έκδοση από Εκδόσεις Μεταίχμιο: 2005

Σελίδες: 242

Επιμέλεια – επίμετρο: Χριστίνας Ντουνιά, καθηγήτριας Νεοελληνικής Λογοτεχνίας.

Κριτική: του Γρηγορίου Ξενόπουλου στη Νέα Εστία, 1929.

Το βιβλίο εξιστορεί τον έρωτα δύο κοριτσιών στην Αθήνα του 1929, της Ντόρας, φοιτήτριας

της Χημείας που είναι κάπως ‘εκκεντρική και λίγο αγοροκόριτσο’ και της Λίζας, μιας

όμορφης και φιλάρεσκης κοπέλας που εργάζεται σ’ ένα γραφείο. Ο έρωτάς τους

χαρακτηρίζεται από μανία και πάθος, χωρισμούς και σμιξίματα, αγωνία για την ταπείνωση

και τον εξευτελισμό, αναζήτηση μιας διαφυγής και ελπίδας για το μέλλον.

Γράφει η Χριστίνα Ντουνιά στο Επίμετρο, μεταξύ άλλων: «…Δεν είναι τυχαίο ότι το

μυθιστόρημα της Ντόρας Ρωζέττη εμφανίζεται στα τέλη της δεκαετίας του 1920. Στη

διάρκεια της σημαντικής αυτής περιόδου τόσο στον ευρωπαϊκό όσο και στον ελληνικό χώρο

και ιδιαίτερα στους κόλπους των διανοουμένων και καλλιτεχνών, εκδηλώνεται μια έντονη

διάθεση ελευθερίας, κατάφασης της ερωτικής επιθυμίας και ανατροπής των κοινωνικών

συμβάσεων. …Η ποίηση του Καβάφη κερδίζει την αθηναϊκή νεολαία, ο Λαπαθιώτης δεν

κρύβει την ομοφυλοφιλία του δηλώνοντας ταυτόχρονα οπαδός του κομμουνιστικού

οράματος, η Πολυδούρη εφαρμόζει αυτοσχέδια στη ζωή της τις ιδέες του φεμινιστικού

κινήματος και ο Καρυωτάκης γράφει τις ανατρεπτικές του σάτιρες. …Ωστόσο αν ο άνεμος

ερωτισμού και ελευθερίας που φυσά στα φοιτητικά και καλλιτεχνικά στέκια επιτρέπει στη

Ρωζέττη το ρίσκο αυτού του τολμηρού εγχειρήματος, η ελληνική κοινωνία δεν είναι έτοιμη

να το δεχτεί.»

Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος γράφει στην κριτική του στη Νέα Εστία για το βιβλίο: «Δεν

υπάρχει αμφιβολία. Η δ. Ρωζέττη ξέρει να γράφει. Έχει τη σκέψη λεπτή και βαθιά, η πινελιά

της αποδίδει γραμμή, χρώμα κι ατμόσφαιρα. Αιστάνθηκε, φαίνεται, στη ζωή της, έναν

μεγάλο πόνο κι έγραψε ένα θαυμάσιο βιβλίο. Θα γράψει κι άλλο; Ή θα μείνει μ’ αυτή μόνο

την quasi αυτοβιογραφία; Δεν μπορούμε να πούμε.»

Όχι, η Ντόρα Ρωζέττη δεν έγραψε άλλο βιβλίο. Ίσως τρόμαξε, ίσως μετάνιωσε για την

«Ερωμένη της», ίσως μεσολάβησαν άλλοι παράγοντες στη ζωή της, πάντως δεν έδωσε

συνέχεια στην πένα της. Πολλοί, στη συνέχεια, ασχολήθηκαν περισσότερο με την

ταυτότητα της συγγραφέως παρά για το ίδιο το βιβλίο. Έτσι λοιπόν, όσοι αναγνώστες

ενδιαφέρονται γι’ αυτό το θέμα μπορούν να διαβάσουν το βιβλίο : Η ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΚΥΡΙΑ

ΝΤΟΡΑ ΡΩΖΕΤΤΗ, Το νεανικό της λεύκωμα, της Ελένης Μπακοπούλου, Εκδόσεις Οδός

Πανός, 2012

Η γνώμη μου: Σε μια από τις επισκέψεις μου σε κάποιο βιβλιοπωλείο την Άνοιξη του 2006, τράβηξε την προσοχή μου αυτό το βιβλίο. Κατ’ αρχήν, ο τολμηρός τίτλος, που υποδηλώνει
ένα θέμα ταμπού για το έτος έκδοσης (1929), αλλά και για αρκετούς ακόμη και σήμερα, καθώς και το μάλλον ξενικό όνομα της συγγραφέα που υπήρχε μεγάλη πιθανότητα, όπως
σκέφτηκα, να είναι ψευδώνυμο με κάποια κρυφή σημασία, ήταν παραπάνω από αρκετά για να κινήσουν την αναγνωστική μου περιέργεια. Χωρίς να υποκύψω σε κάποιου είδους
πειρασμό να διαβάσω πρώτα το επίμετρο και την κριτική, ξεκίνησα την ανάγνωση. Πολύ γρήγορα με συνεπήρε η γραφή, το βάθος των συναισθημάτων των χαρακτήρων και η
αγωνιώδης περιπέτεια ενός πραγματικά μεγάλου έρωτα που καμία σημασία δεν είχε αν επρόκειτο για έρωτα ομοφύλων ή ετεροφύλων. Όπως άλλωστε επισημαίνει και ο ίδιος ο
Γρηγόριος Ξενόπουλος, «όταν εκείνος που μας παρουσιάζει το ανθρώπινο, έχει το χάρισμα να μας δείχνει μαζί και το βάθος, κάνει Τέχνη. Κι από το κράτος της Τέχνης τίποτα το
ανθρώπινο δεν μένει έξω.»