Η εμπειρία δύο Τούρκων δημοσιογράφων στο Άγιον Όρος

Οι δύο δημοσιογράφοι τονίζουν ότι και στις τρεις ημέρες δεν υπήρξαν μάρτυρες κανενός υπαινιγμού επειδή ήσαν Τούρκοι και μουσουλμάνοι. «Αντίθετα», σημειώνει ο ένας από αυτούς, «μπορώ να πω ότι μας συμπεριφέρθηκαν περισσότερο ζεστά σε σύγκριση με φιλοξενούμενους από άλλες χώρες. Δεν μας έκαναν ποτέ λόγο για την Οθωμανική κυριαρχία, για τα όσα υπέστησαν οι ιερείς. Μας φέρθηκαν ανοιχτά και μας βοήθησαν σε κάθε θέμα».

Ο Γκιοκτσάλ, περιγράφοντας την ατμόσφαιρα της μεταμεσονύχτιας θείας Λειτουργίας στην Ι.Μ.Αγίου Διονυσίου, γράφει: «Η ψαλμωδία ερχόταν μια από τα δεξιά, μια από αριστερά και μετατρεπόταν σε ενθουσιώδη χείμαρρο που κυλούσε στο διάδρομο. Ένα μαγευτικό φωνητικό τραμπάλισμα. Μπορεί η τέχνη να είναι μεταφυσική; Το βράδυ εκείνο πιστέψαμε ότι μπορεί. Παρακολουθούμε άφωνοι και μαγεμένοι… Το τρέμουλο των κεριών και το φως των καντηλιών, οι πολύχρωμοι κόσμοι των εικόνων και των αγιογραφιών, τα χρυσά, οι ίσκιοι… μοναδικός στις στιγμές του χρόνος για το κάθε τι…»

Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι όλο και περισσότεροι Τούρκοι επισκέπτονται τη Χαλκιδική και την Θεσσαλονίκη, ανακαλύπτουν το «Περιβόλι της Παναγιάς» και θέλουν να το επισκεφθούν. Το θαυμάζουν… Αλλά και οι  μοναχοί φέρονται προς όλους με χριστιανική αγάπη και προσπαθούν να βοηθήσουν πνευματικά όσους είναι επιδεκτικοί μιας τέτοιας βοήθειας. «Εμείς δεν εξετάζουμε το θρήσκευμα, δεν κάνουμε διακρίσεις. Καθένας είναι ευπρόσδεκτος εδώ, αρκεί να σεβασθεί τον χώρο», δήλωσε ο πρωτοεπιστάτης του Αγίου Όρους π. Συμεών Διονυσιάτης.

Αυτό θα πει Ορθόδοξη χριστιανική αγάπη. Και το Άγιον Όρος με τη χιλιόχρονη παρουσία και βιότη του Ορθόδοξου μοναχικού ήθους ακτινοβολεί την αγάπη αυτή, την οποία αισθάνονται όχι απλώς ετερόθρησκοι, αλλά και αυτοί οι μουσουλμάνοι, κάτω από τους οποίους το Άγιο Όρος δεινοπάθησε 460 ολόκληρα χρόνια. Αυτή είναι η δύναμη της αγάπης του Χριστού, την οποία ακτινοβολεί και σήμερα σ’ όλο τον κόσμο ο Ορθόδοξος μοναχισμός του Αγίου Όρους.