Το πιο «λαμπερό» φυτό στη φύση!
Επιστήμονες του πανεπιστημίου Κέμπριτζ μελέτησαν ένα φυτό που οι μικροσκοπικοί σφαιρικοί καρποί του έχουν το πιο λαμπερό και έντονο χρώμα που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα στη φύση. Το Pollia condensata φύεται σε περιοχές της υποσαχάριας Αφρικής και παρότι οι καρποί του δεν παράγουν κάποιον χυμό, δεν είναι νόστιμοι και δεν διαθέτουν οποιαδήποτε θρεπτική αξία, οι ειδικοί το κατατάσσουν στα φρούτα. Όπως διαπιστώθηκε, το έντονο μεταλλικό μπλε χρώμα του Pollia condensata δημιουργείται από την αλληλεπίδραση ανάμεσα στο φως και στη φλούδα, η οποία περιέχει διαδοχικά στρώματα μικροσκοπικών ινών κυτταρίνης. Οι ίνες είναι «στοιβαγμένες» σε ελικοειδή στρώματα μέσα στα κυτταρικά τοιχώματα της φλούδας.
Μάλιστα η απόσταση αυτών των στρωμάτων διαφέρει ελαφρώς από κύτταρο σε κύτταρο, με αποτέλεσμα η απόχρωση του φρούτου να μεταβάλλεται ανάλογα με τη γωνία από την οποία το κοιτάζει κάποιος. Το εφέ του ιριδισμού τής Pollia condensata θυμίζει τους ιμπρεσιονιστικούς πίνακες στους οποίους οι ζωγράφοι χρησιμοποιούν την τεχνική του πουαντιγισμού: ζωγραφίζουν μικρές μικρές τελείες διαφορετικών χρωμάτων οι οποίες δίνουν από μακριά στο ανθρώπινο μάτι την εντύπωση επιφανειών διαφορετικού χρώματος. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το φυτό υιοθέτησε τη στρατηγική αυτή προκειμένου να προσελκύει ζώα και έντομα που μπορούν να διασπείρουν τους σπόρους του, χωρίς να μπαίνει στην ενεργοβόρο διαδικασία παραγωγής γλυκού χυμού και σάρκας.
Πράγματι, φαίνεται πως τα πουλιά, για παράδειγμα, αποσπούν τους καρπούς της Pollia condensata για να στολίζουν τις φωλιές τους. Το ιδιαίτερα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι το φρούτο δεν διαθέτει χρωστικές ουσίες και έτσι το χρώμα του δεν ξεθωριάζει όσο περνάει ο χρόνος, γι΄αυτό και σε χώρες όπως η Αιθιοπία, η Ανγκόλα ή η Μοζαμβίκη χρησιμοποιείται ως διακοσμητικό. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορούν να «αντιγράψουν» τις ιδιότητες του Pollia condensata και να αναπτύξουν διάφορες βιομηχανικές εφαρμογές όπως, για παράδειγμα, στις βαφές των αυτοκινήτων, στο χρωματισμό τροφών και καλλυντικών ή στις σφραγίδες ασφαλείας των χαρτονομισμάτων. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση PNAS.
