Ύμνος στον έρωτα ο δίσκος της Φαιστού;
Το επικεντρό της είναι η μινωική θεά Αστάρτη υποστηρίζει βρετανός γλωσσολόγος – Οι λέξεις που αναφέρονται στο δίσκο βρέθηκαν και σε μινωικά τάματα, εξηγεί ο Γκάρεθ Όουενς
Μια τελείως διαφορετική ερμηνεία για το τι περιγράφουν οι 61 λέξεις του δίσκου της Φαιστού δίνει ο γλωσσολόγος-αρχαιολόγος και συντονιστής του προγράμματος Erasmus + του ΤΕΙ Κρήτης, Γκάρεθ Όουενς.
Ενώ μέχρι πρότινος η κυρίαρχη θεωρία ήταν ότι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος ήταν η «έγκυος μητέρα», τώρα ο Όουενς εκτιμά ότι στο επίκεντρο βρίσκεται η «έγκυος θεότητα» που παίρνει στο πρόσωπο της Αστάρτης, της θεότητας του έρωτα.
«Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι μιλάμε για θρησκευτικό κείμενο. Αυτό προκύπτει από τη σύγκριση που γίνεται με άλλες θρησκευτικές λέξεις, από άλλες επιγραφές από τα ιερά βουνά της Κρήτης και από άλλα κείμενα. Έχουμε λέξεις που είναι ακριβώς οι ίδιες. Έχω την υποψία ότι ο Δίσκος της Φαιστού είναι ύμνος προ την Αστάρτη, τη θεότητα του έρωτα. Τέτοιες λέξεις όπως αυτές που αναφέρονται στο δίσκο, βρέθηκαν και σε μινωικά τάματα και όπως συμβαίνει και με τα σημερινά τάματα, ο κόσμος κάνει μια προσευχή όταν δυσκολεύεται είτε για θέματα υγείας, είτε για προσωπικά προβλήματα. Ο άνθρωπος δεν αλλάζει τελικά» δηλώνει στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων προσθέτοντας ότι κατά την εκτίμησή του η μία πλευρά του Δίσκου της Φαιστού είναι αφιερωμένη στην έγκυο θεότητα και η άλλη στη Μινωική Αστάρτη.
Ποια ήταν η Αστάρτη
Η Μινωική Αστάρτη είναι η θεά του έρωτα, του πολέμου και του βουνού και η προέλευσή της εντοπίζεται στην ανατολή. «Από την αρχαία Μεσοποταμία, που βρίσκεται στη σημερινή Τουρκία, η Αστάρτη πήγε στην Κύπρο και έγινε Αφροδίτη» τονίζει ο Όουενς. Αναφορικά με τους συμβολισμούς με τους οποίους συνδέεται, σημειώνει ότι «η Αστάρτη έχει σχέση με τη μητέρα, που είναι κέντρο του σύμπαντος, γιατί χωρίς αυτή δεν υπάρχουμε, γιατί η μητέρα είναι δημιουργία. Έχει επίσης σχέση με το φως, καθώς δεν είναι τυχαίες διαχρονικές αναφορές στο φως, το Πάσχα, τη λαμπρή, τη φανερωμένη, ακόμη και το Φανάρι στην Κωνσταντινούπολη. Ακόμη και η λέξη Φαιστός έχει σχέση με το φως. Κατά την άποψή μου, η πρώτη λέξη στο Δίσκο της Φαιστού σημαίνει φωτεινή θεότητα. Kαι ο πάπυρος του Δερβενίου, τον οποίο είδα πρόσφατα στο αρχαιολογικό μουσείο της Θεσσαλονίκης μιλά για το φως, τη μητέρα και τη σημασία της ζωής».
Στο 90% η ανάγνωση του Δίσκου
Σύμφωνα με τον Όουενς, ο οποίος εργάζεταιμε τον καθηγητή της Οξφόρδης Τζον Κόλμαν για την ανάγνωση του κειμένου, η διαδικασία έχει ολοκληρωθεί σε ποσοστό 90%.
«Χάρη στον Μάικλ Βέντρις, ο οποίος έκανε την αποκρυπτογράφηση της γραμμικής Β, του συστήματος γραφής και βρήκε πίσω από εκεί ελληνικά από τη μυκηναϊκή εποχή, μπορούμε να πάμε πιο πίσω, στη Μινωική Κρήτη και να διαβάζουμε τις Μινωικές επιγραφές» τονίζει ο Βρετανός επιστήμονας και διευκρινίζει ότι ανάγνωση δεν σημαίνει αυτονόητα κατανόηση, αλλά φωνητική εκφορά του λόγου με τις φωνητικές αξίες που προέκυψαν από τις αποκρυπτογραφήσεις που έκανε ο Μάικλ Βέντρις.
«Το πρόβλημα πλέον είναι η κατανόηση. Η έρευνα έχει πάει σε άλλο επίπεδο, παραμένει, ωστόσο, μια πρόκληση καθώς ο Δίσκος της Φαιστού είναι η καλύτερη Μινωική επιγραφή που έχει βρεθεί και πάνω της έχει 61 λέξεις, τη στιγμή που η αμέσως μετά καλύτερα σωσμένη επιγραφή έχει μόλις οκτώ λέξεις. Πρόκειται για το αίνιγμα της Μινωικής Κρήτης, όμως πιστεύω ότι δεν είναι τόσο αίνιγμα. Το διαβάζουμε, το πλησιάζουμε και τώρα που ολοκληρώσαμε την ανάγνωσή του κατά 90% – γιατί θα ήταν αλαζονικό να πούμε ότι ολοκληρώσαμε την ανάγνωση κατά 100% – προσπαθούμε να πούμε τι σημαίνει» καταλήγει ο Όουενς.
Στο ίδιος μήκος κύματος η Διευθύντρια της Εφορίας Αρχαιοτήτων Καστοριάς Ανδρομάχη Σκρέκα, υπογραμμίζει τη σημασία της ανακάλυψης της γραφής από την περίοδο αυτή στην οποία ανήκει ο Δίσκος της Φαιστού και επισημαίνει ότι υπάρχουν αντίστοιχα δείγματα της νεολιθικής περιόδου από την περιοχή της Καστοριάς, με ιδιαίτερα σημαντική την ξύλινη πινακίδα με χαράγματα που βρέθηκε στον νεολιθικό οικισμό του Δισπηλιού και για την οποία ο κ. Όουενς έδειξε ενδιαφέρον.
«Πάνω στην επιφάνειά της υπάρχουν χαραγμένες με αιχμηρό αντικείμενο 9 σειρές με περίεργες γραμμές, κάθετες και οριζόντιες, μεταξύ των οποίων ο αείμνηστος καθηγητής Γεώργιος Χουρμουζιάδης αναγνώρισε κάποιες που θυμίζουν το Δ το Э και το Λ. Σύμφωνα με τον ίδιο, πρόκειται για σήματα που αποκαλύπτουν μια κοινωνική διάσταση της νεολιθικής κοινωνίας του Δισπηλιού» αναφέρει η κ. Σκρέκα στο Αθηναϊκό Πρακτορείο και σχολιάζει ότι η πινακίδα αυτή παραμένει μυστήριο.
Από τις αναφορές του ελληνοβρετανού γλωσσολόγου δεν λείπει, τέλος, και η Ελλάδα, καθώς τονίζει ότι το δυνατό της χαρτί είναι ο πολιτισμός και ο άνθρωπος. «Η κρίση δεν είναι μόνο αρνητική. Εκεί φαίνεται ποιος είναι πραγματικά ο φίλος. Και η Ελλάδα μπορεί να πάει πολύ μπροστά αν υπάρχει συνεργασία» τονίζει ο κ. Όουενς.
