ΔΙΟΛΚΟΣ ~ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΥ
Αρχαίοι Έλληνες Κατασκεύασαν Δρόμο για τη Μεταφορά Φορτίων στη Χώρα.
Ο Δίολκος, φιλόδοξος δρόμος που διέσχισε ολόκληρο τον Ισθμό της Κορίνθου και ήταν μερικώς στρωμένος με πέτρα, χτίστηκε από τους αρχαίους Έλληνες ήδη από το 600 π.Χ.
Εκείνη την εποχή, πλοία που ταξίδευαν μεταξύ Ιονίου και Αιγαίου έπρεπε να κάνουν τον περίπτερο της Πελοπόννησο, μια συχνά επικίνδυνη και θυελλώδη διαδρομή περίπου 212 μιλίων (340 χλμ). Η λύση ήταν η κατασκευή του διόλκου, ενός λιθόστρωτου δρόμου μεταξύ του λιμανιού του Κορινθιακού Κόλπου (Ιόνιο Πέλαγος) και του λιμανιού του Σαρωνικού Κόλπου (Αιγαίο Πέλαγος).
Από το ένα λιμάνι στο άλλο, σκάφη ή φορτίο (ή και τα δύο) φορτώθηκαν σε τροχοφόρους συσκευές και σύρθηκαν στον ισθμό. Ένα τμήμα του δρόμου παρουσίαζε σκόπιμα αυλακωμένες ράγες – θεωρούνται μεταξύ των παλαιότερων γνωστών σιδηροδρόμων στην καταγεγραμμένη ιστορία.
Ο Δίολκος ήταν «η πρώτη συστηματική προσπάθεια διευκόλυνσης της μεταφοράς εμπορευμάτων και πολεμικών πλοίων από τον Σαρωνικό στον Κορινθιακό Κόλπο και αντίστροφα», λέει ο Δρ Γεώργιος Σπυρόπουλος, βοηθός διευθυντής της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κορινθίας.
Ένα από τα μεγαλύτερα τεχνολογικά επιτεύγματα της αρχαιότητας, το αρχαίο μονοπάτι έτρεχε περίπου παράλληλο με τη σημερινή διώρυγα της Κορίνθου. Παραδόξως, τα απομεινάρια του μονοπατιού φαίνονται ακόμα καθαρά σε μερικές τοποθεσίες γύρω από την Κόρινθο, κυρίως στην ιδιοκτησία της Σχολής Μηχανικών.
Εδώ ήταν μια πέτρινη ράμπα όπου πλοία που κατευθύνονταν ανατολικά θα έφταναν στο βορειοδυτικό άκρο του Διόλκου, όπου βρίσκεται τώρα η Ποσειδωνία στην Κόρινθο. Στη συνέχεια, οι σκλάβοι χρησιμοποίησαν τεράστια σχοινιά για να τους τραβήξουν στις ράμπες.
Στη συνέχεια οι άνδρες τους έσυραν πάνω σε ένα γερό ξύλινο πλαίσιο που στεκόταν στην κορυφή της ράμπας. Για να γίνουν τα πλοία όσο το δυνατόν πιο ελαφριά, τα κατάρτια και άλλα κινητά τους αφαιρέθηκαν μόλις προσγειώθηκαν στην ξηρά. Στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας τεράστια βαρούλκα που οδηγούνταν από πολλούς άνδρες, τα τεράστια σκάφη στράφηκαν σε γωνία 90 μοιρών για να ευθυγραμμιστούν με τους Diolkos. Στη συνέχεια, θα τραβούσαν άλλη μια πέτρινη ράμπα για να τα βάλουν πάνω σε ένα σιδερένιο προσγείωμα.
Αυτοί οι τεράστιοι τροχοί, που έμοιαζαν με τα προσγείωτα μιας εμπορευματικής αμαξοστοιχίας σήμερα, έτρεχαν το μήκος και των δύο πλευρών και θα μετέφεραν τα πλοία στην απέναντι άκρη του Διόλκου. Η μετακίνηση τέτοιων τεράστιων σκαφών από την ξηρά με αυτόν τον τρόπο αποτελεί επίτευγμα μηχανικής και ωμής δύναμης, παρόλο που η κλίση του δρόμου αυξήθηκε μόνο κατά περίπου 3%.
Η ανθρώπινη δύναμη και η προηγμένη τεχνολογική τεχνογνωσία επέτρεψαν στους Δίολκους να λειτουργήσουν για πολλούς αιώνες, προκαλώντας μνήμες από τους σκλάβους που έσυραν και μετατόπισαν τα τεράστια κομμάτια που αποτελούσαν τις Πυραμίδες στην αρχαία Αίγυπτο. Αυτές οι συσκευές λειτουργούσαν για πολλούς αιώνες. Οι βαθιές αυλακώσεις των λίθων εγγυήθηκαν ότι το προσγείωμα και το ανεκτίμητο φορτίο του θα παραμείνουν ασφαλή στην πορεία τους μέχρι να φτάσουν στην άλλη πλευρά του ισθμού.
Πηγή arkeonews.net
