Τα μαγικά σπέσιαλ εφέ στις ταινίες του βωβού κινηματογράφου
Παρακάτω μπορείτε να δείτε μια σειρά από gifs που αποκαλύπτουν τα μυστικά του βωβού κινηματογράφου, τη σκηνοθετική ευρηματικότητα πίσω από μερικά από τα πιο εντυπωσιακά πλάνα αυτού του κινηματογραφικού είδους, που έχουν γυριστεί ποτέ.
Ο Harold Lloyd πράγματι κρέμεται από ένα ρολόι στην πλευρά ενός κτιρίου στο ιστορικό Safety Last! (1923) , αλλά όπως δείχνει το gif, ένα στρώμα ήταν μόνο μερικά μέτρα πιο κάτω, με ασφάλεια έξω από το πλάνο.
Η γωνία της κάμερας, το μοντάζ και η πραγματική σκηνή της πόλης που εκτυλίσσεται στο background δημιούργησε όλη την ψευδαίσθηση ότι ο Lloyd κρεμόταν πάνω από το Λος Άντζελες.
Ομοίως, η μαγική σκηνή με τον Τσάρλι Τσάπλιν στο Modern Times (1936) να κυλάει προς τα πίσω πάνω σε πατίνια κινδυνεύοντας να πέσει στο κενό … έκρυβε τη μαγεία της στο εξαιρετικά ρεαλιστικό έργο ζωγραφικής που αντικαθιστούσε το πάτωμα με ένα άνοιγμα που έκοβε την ανάσα.
Όπως εξηγεί ο Auir2blaze ο οποίος ανέβασε στο reddit τα εν λόγω gifs, «Το πιο τρελό πράγμα με τα εφέ των ταινιών του βωβού κινηματογράφου ήταν ότι όλα έπρεπε να γίνουν με την κάμερα. Αν έγραφες διάφορα στοιχεία για να δημιουργήσεις ένα περίπλοκο γύρισμα που περιείχε πολλαπλά στοιχεία, αν κάτι δεν πήγαινε καλά, ολόκληρο το κομμάτι της ταινίας θα έπρεπε να καταστραφεί».
Κάτι το οποίο με τη σειρά του καθιστά αυτά τα αποτελέσματα ακόμα πιο εντυπωσιακά. Σε ένα άλλο παράδειγμα, η Colleen Moore στο Ella Cinders (1926) κάνει γκριμάτσες που είναι αποτέλεσμα ενός απλούστατου εφέ για τα σημερινά δεδομένα, το οποίο όμως εκείνη την εποχή ήταν αρκετά δύσκολο.
Δείτε ένα παράδειγμα εφέ στο οποίο αξιοποιήθηκαν οι νόμοι της φυσικής στο Black Pirate (1926) με τον Douglas Fairbanks
Πολλά από αυτά τα εφέ χρειάζονταν μεγάλο βάθος πεδίου, κάτι το οποίο σήμαινε ότι οι ηθοποιοί και τα σκηνικά θα έπρεπε να φωτίζονται πολύ έντονα. Στον κόσμο του κινηματογράφου, τα φώτα της κάμερας μπορεί να γίνουν πολύ ζεστά, κάτι που σήμαινε ότι τα σκηνικά των παλιών ταινιών θα έπρεπε να είχαν θερμοκρασία φούρνου.
Αυτό δείχνει ότι η δημιουργία ενός φιλμ ήταν ανέκαθεν μια μαγική μορφή τέχνης και ότι μερικές φορές ένα «χειροποίητο» εφέ μπορεί να άξιζε 100 φορές το αποτέλεσμα ενός υπολογιστή.
