‘’ Στην Θεοδόχο Μάνα ‘’
Ο Αύγουστος, είναι βασιλικός μήνας! Με αυτόν ολοκληρώνεται το εκκλησιαστικό έτος. Το πόσο άρρηκτα λοιπόν είναι συνδεδεμένη η ζωή μας με το πρόσωπο της μεγάλης Μάνας που γιορτάζει μέσα στο μήνα αυτόν, φαίνεται και από το εξής γεγονός. Με την Γέννηση της Παναγιάς αρχίζει το Εκκλησιαστικό έτος τον Σεπτέμβριο και με την Κοίμηση και της εις ουρανούς μετάσταση Της, τελειώνει τον Αύγουστο.
Σ’ αυτόν λοιπόν το βασιλικό μήνα, μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού, οι Χριστιανοί στα πέρατα του κόσμου γιορτάζουν την Παναγιά, εν ύμνοις και ικεσίες και ωδές πνευματικές. Τόσο ξέχωρα όμως όπως σε αυτήν την Πατρίδα μας, την ευλογημένη από τον Χριστό και την Παναγία Ελλάδα, πουθενά στον κόσμο δεν γιορτάζει η μεγάλη Μάνα.
Που αλλού μπορείς να το συναντήσεις αυτό το θαύμα; Να γιορτάζει σε μια μέρα, ένας ολάκερος λαός που έχει την σφραγίδα της Κυράς στην ζωή του. Έχει τις Εικόνες Της, στα σπίτια του, έχει το όνομα Της δοσμένο στα παιδιά του, έχει κτίσει με κόπο Εκκλησιές και Μοναστήρια στην Χάρη Της, όπου το μάτι του ανθρώπου δεν μπορεί να φτάσει. Από την Μακεδονία μέχρι και την Κρήτη, από το Ιόνιο έως και τις ερατεινές νήσους του Αιγαίου, παντού , σε ξηρά και θάλασσα η Παναγιά γιορτάζει!
Με την ίδια λαμπρότητα που θα γιορταστεί στα μεγάλα Προσκυνήματα Της, όπου δεσπόζουν οι θαυματουργές εικόνες Της, εκτυπώματα Ιερά μιας άλλης αντίληψης της οικειότητας του ανθρώπινου με το Θείο, με τον ίδιο τρόπο θα γιορταστεί και στα μοσκομυρισμένα ολόλευκα ξωκλήσια Της που διαφεντεύουν την γη και την θάλασσα της Ελλάδος, κτισμένα άλλοτε πάνω σε βράχια θαρρείς κρεμασμένα απ’ αυτά, όπως τα τάματα που η ευσέβεια των Ελλήνων κρεμά πάνω στις Εικόνες Της, και άλλοτε πάνω στα νησάκια μας να τα περιβρέχει η αρμύρα της θάλασσας και να φαντάζουν μικρά θαλασσοπούλια μέσα στο απέραντο γαλάζιο των δύο αποχρώσεων , της θάλασσας και τ’ ουρανού!
Αύριο, γιορτάζει η Ελλάδα, την δική Της Παναγιά! Την Παναγιά που συντρόφεψε τούτο το Έθνος σε κάθε δύσκολη συγκυρία όταν τα στίφη των βαρβάρων κάθε εποχής , στρέφανε τα αδηφάγα βλέμματα τους σε τούτον τον τόπο, χωρίς να λογαριάζουν το απόρθητο τείχος, την Υπέρμαχο Στρατηγό, την Προστάτιδα των αδικουμένων, την Παράκληση στις θλίψεις, την ελπίδα των απηλπισμένων, την σύμμαχο όλων όσων στρέφουν τα μάτια τους στο πρόσωπο Της, αποζητώντας την ουράνια βοήθεια!
Να μπορούσα να ακούσω τα χείλη που σιγοψιθυρίζουν , μυστικές προσευχές μπροστά στην Εικόνα Της. Να μπορούσα να δω τα δάκρυα που δώρα, στην γιορτή Της προσφέρουν από την ψυχή τους οι Χριστιανοί. Αυτό, είναι το αντίδωρο των ανθρώπων στην Θεοδόχο Μάνα για όσα Εκείνη διαχρονικά τους προσέφερε. Να μπορούσα να σταθώ σ’ ένα ψηλό μέρος και να αγναντέψω έτσι από ψηλά τις Εκκλησιές και τα μοναστήρια Της που αύριο θα δεχθούν τρικυμισμένες ψυχές για να τις γαληνέψουν με μια γαλήνη, που όμοια της ο άνθρωπος πουθενά δεν μπορεί να βρει…
Στην Παναγιά των Ελλήνων, χρωστά το Έθνος την σωτηρία του. Και αύριο αυτός ο πολύπαθος λαός, Της το αναγνωρίζει, εις πείσμα όλων όσων θέλουν να πιστεύουν πως οι αξίες έχουν πεθάνει στον τόπο αυτό. Πάντα θα υπάρχουν μέρες, όπου η αρχαία παράδοση των πατέρων μας, θα ζωντανεύει μέσα σε θυμιάματα και ύμνους δοξολογικούς απέναντι σε πρόσωπα Ιερά που το θρησκευτικό αισθητήριο του λαού μας, τα έχει τόσο ψηλά, ώστε κανείς δεν μπορεί να τα αγγίξει …
π. Θωμάς Ανδρέου
*Το παρόν κείμενο ,αποτελεί αναδημοσίευση από την Πύλη Εκκλησιαστικών ειδήσεων Amen.gr
