Παραλία Λουτρακίου, κόσμος ζεστή και η γκίνια πάει σύννεφο: Το ΑΤΜ η ανάπλαση και η αστυνομία αισθητικής!

Η νέα εικόνα της παραλίας Λουτρακίου βρίσκεται στο επίκεντρο συζητήσεων και όχι άδικα. Ανάμεσα σε αναρτήσεις θαυμασμού και δημοσιεύματα που «καυτηριάζουν» τη λειτουργία συγκεκριμένων επιχειρήσεων, ελάχιστος δημόσιος διάλογος γίνεται για την ουσία της ανάπλασης.

 

Η αισθητική ενός τουριστικού προορισμού δεν τελειώνει στις ξαπλώστρες

Το protothema.gr πρόσφατα παρουσίασε την παραλία του Λουτρακίου σαν… υπαίθριο night club, με φωτιζόμενους ναργιλέδες, cabanas και κιόσκια που φτάνουν μέχρι το κύμα. Η κριτική προς τις συγκεκριμένες παρεμβάσεις μπορεί να έχει βάση αλλά το πραγματικό ερώτημα παραμένει αναπάντητο:

 

 

Πώς σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε η ανάπλαση του παραλιακού μετώπου;

 

 

Για μια πόλη που φιλοδοξεί να σταθεί με σύγχρονη ευρωπαϊκή ταυτότητα, η εικόνα της παραλίας σήμερα παρουσιάζει σοβαρές αστοχίες όχι μόνο αισθητικά, αλλά και λειτουργικά.

 

Η νέα παραλία καλύφθηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου με σκυρόδεμα. Δεν υπάρχουν παρτέρια, δέντρα, σκιά ή βιοκλιματικά στοιχεία. Οι αδιαπέραστες επιφάνειες δεν επιτρέπουν στο βρόχινο νερό να απορροφηθεί και να φιλτραριστεί, επιβαρύνοντας τη θάλασσα και το μικροκλίμα.

 

Σε μια εποχή όπου οι «πόλεις-σφουγγάρια» εφαρμόζουν λύσεις απορρόφησης και ανακύκλωσης του νερού μέσω διαπερατών υλικών, εμείς επιλέξαμε το απόλυτο αστικό θερμοκήπιο.

 

Λείπουν:

 

καθιστικά για ανάπαυση (ιδιαίτερα για ηλικιωμένους και οικογένειες),

 

δέντρα και σκίαση,

 

“έξυπνες” λύσεις όπως ηλιακά παγκάκια ή κάδοι διαλογής.

 

το στοιχείο του νερού με συντριβάνια κτλ.

 

Είναι απλό να επικρίνει κανείς ένα μόνο κατάστημα για αισθητικές υπερβολές ή μουσική. Όμως, αν δεν υπάρχει ενιαίο πλαίσιο για όλους, ούτε ισορροπία μεταξύ νομιμότητας και λειτουργίας, τότε η κριτική είναι αποσπασματική.

 

Το περιβάλλον που επιτρέπει αυτού του είδους τις υπερβολές, είναι προϊόν ενός συνολικού σχεδιασμού — ή έλλειψής του. Η παραλία δεν είναι σκηνικό, είναι δημόσιος χώρος. Και ως τέτοιος, πρέπει να προτεραιοποιεί τη συμβίωση όλων και όχι την “εκμετάλλευση των λίγων”.

 

Η εμπειρία του πεζού στο Λουτράκι δεν είναι πλέον ευχάριστη. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, η θερμοκρασία ανεβαίνει δραματικά, η σκιά απουσιάζει, τα σημεία ανάπαυσης είναι λίγα και κακοσχεδιασμένα. Για τον κάτοικο ή τον επισκέπτη που αναζητά χαλάρωση, η παραμονή στον παραλιακό χώρο θυμίζει περισσότερο καύσωνα ερήμου παρά ελληνική θερινή εμπειρία.

 

Ταυτόχρονα, το βράδυ, η παραλία μετατρέπεται σε έναν χώρο με cabanas, μουσική και φωτιστικά, δίχως σαφή ταυτότητα: είναι δημόσιος χώρος, τουριστικό θέρετρο, ή θεματικό πάρκο;

 

Το Λουτράκι δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα «όλα»

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, ο κοινωνικός διάλογος γίνεται εντονότερος. Από τη μία υπάρχουν οι νέοι που επιθυμούν μουσική, δραστηριότητες και ξενύχτι. Από την άλλη, οι οικογένειες και οι μεγαλύτεροι κάτοικοι που ζητούν ησυχία, ξεκούραση, καθαριότητα.

 

Το πρόβλημα δεν είναι η συνύπαρξη αυτών των ομάδων. Το πρόβλημα είναι ότι η παραλία σχεδιάστηκε χωρίς σαφές όραμα. Θέλουμε τουρισμό όλων των ειδών, σε όλες τις ηλικίες, για όλες τις γειτονιές αλλά δεν γίνεται να τα έχουμε όλα, χωρίς σχεδιασμό, ρύθμιση και πολιτική ευθύνη.

 

Και το ΑΤΜ στην Πυροσβεστική Περαχώρας;

Όσο “άσχετο” κι αν ακούγεται, το ζήτημα αυτό δείχνει ακριβώς το ίδιο πρόβλημα: έλλειψη λογικής προσέγγισης. Η πρόταση για τοποθέτηση ΑΤΜ στο Πυροσβεστικό Κλιμάκιο Περαχώρας αντιμετωπίστηκε ειρωνικά, αλλά:

 

Υπάρχει 24ωρη φύλαξη,

 

Υπάρχει εύκολη πρόσβαση και πάρκινγκ,

 

Εξυπηρετεί κατοίκους μιας περιοχής χωρίς τραπεζικό υποκατάστημα.

 

Η αντίδραση θυμίζει ακριβώς την ίδια προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζεται και η ανάπλαση: επιφανειακή σκέψη, χωρίς ουσία.

 

Η συζήτηση για την ανάπλαση της παραλίας του Λουτρακίου δεν μπορεί να εξαντλείται στη μουσική, στους ναργιλέδες ή στις κατασκευές ενός καταστήματος.

 

Πρέπει να γίνει για τον σχεδιασμό, τη φιλοσοφία, τη βιωσιμότητα και κυρίως για το ποια ταυτότητα θέλουμε ως πόλη.

 

Δεν είναι αργά να αναζητήσουμε βελτιώσεις. Είναι όμως ήδη αργά για να αγνοούμε την ανάγκη ουσιαστικού διαλόγου.

 

Το Λουτράκι πρέπει να αποφασίσει τι τουρισμό θέλει και για ποιους.

 

 

 

Πηγή:  Σφεντόνα