ΟΙ ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΌΙ ΚΑΤΑΡΡΆΚΤΕΣ ΤΟΥ ΛΟΥΤΡΑΚΊΟΥ ΈΚΛΕΙΣΑΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΘΈΣΗ ΤΟΥΣ ΈΒΑΛΑΝ ΕΝΑ «ΠΙΤΣΙΛΙΤΗΡΙ»…

Οι Καταρράκτες Λουτρακίου υπήρξαν για δεκαετίες ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα σύμβολα της πόλης. Ήταν το σημείο που οι κάτοικοι αλλά και οι χιλιάδες επισκέπτες διάλεγαν για βόλτα, φωτογραφίες και χαλάρωση. «Πάμε στο Λουτράκι να δούμε τους καταρράκτες» ήταν η κλασική φράση που συνόδευε κάθε εκδρομή στην πόλη.

 

Σήμερα όμως, η εικόνα αυτή έχει χαθεί. Οι καταρράκτες έχουν ξεχαστεί και την θέση τους προσπάθησε να πάρει ένα συντριβάνι που μόνο απογοήτευση προκαλεί.

Από τον παράδεισο στην εγκατάλειψη…

Μέχρι και την τελευταία χρονιά λειτουργίας τους οι καταρράκτες ήταν σημείο αναφοράς για όλη την περιοχή. Το καταπράσινο τοπίο, τα πεντακάθαρα νερά και οι φωτισμοί που τους ανέδεικναν στο σούρουπο θύμιζαν πίνακα ζωγραφικής. Τα τουριστικά λεωφορεία γέμιζαν από κόσμο που ήθελε να απολαύσει αυτό το αρχιτεκτονικό στολίδι.

Ήταν τόσο εντυπωσιακοί που το 1992 η σειρά του Γιάννη Δαλιανίδη “Οι Μικρομεσαίοι” στο 15ο επεισόδιο της, δύο από τους πρωταγωνιστές επισκέπτονται, τα Χριστούγεννα, το Λουτράκι για να δούνε και τους καταρράκτες που έφτιαξε ο Δήμος, όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά.

 

Η δημοτική αρχή Λουτρακίου όμως, αντί να φροντίσει τη συντήρηση, προχώρησε σε έναν διαγωνισμό, που δεν μας επιτρέπεται να αναφέρουμε πως χαρακτηρίζεται από τους πολίτες της πόλης, με αποτέλεσμα οι καταρράκτες και ολόκληρη η περιοχή να αφεθούν στην τύχη τους. Ένα τοπίο που κάποτε μαγνήτιζε, σήμερα θυμίζει ερείπιο, παρά της εργασίας αποκατάσταση βραχοπτώσεων για την άρση επικινδυνότητας τους.

Το συντριβάνι που έγινε… ανέκδοτο

Σε μια απέλπιδα προσπάθεια να κλείσουν τα στόματα για την ανάπλαση του παραλιακού μετώπου και να δώσουν και ένα νέο σύμβολο νερού στο λουτράκι οι υπεύθυνοι τοποθέτησαν ένα «πιτσιλιτήρι», το οποίο ονομάζουν συντριβάνι στην παραλία του Λουτρακίου. Πολλοί γελάνε με αυτή την αστεία εικόνα.

Αφού στην πραγματικότητα δεν έχει καμία αισθητική αξία καθώς δεν είναι τίποτα άλλο από νερό που πέφτει στο δάπεδο χωρίς καμία αρχιτεκτονική έμπνευση. Σαν αυτόματο πότισμα αλλά με περισσότερη πίεση.

 

 

Φωτο από enloutrakio.gr

 

Και αν δεν γελάσατε ακόμα με το τραγέλαφο αυτό να σας πούμε και το παρακάτω. Το κερασάκι στην τούρτα λοιπόν είναι ο ισχυρισμός ότι πρόκειται για ανακυκλώσιμο νερό…

Ναι ένα “σιντριβάνι” όπου στην πράξη η μεγαλύτερη ποσότητα του νερού του χύνεται στον πεζόδρομο και αν φυσάει (πράγμα συνηθισμένο για την πόλη ) δροσίζοντας τους περαστικούς χαρακτηρίζεται ως έξυπνο σιντριβάνι που εξηκονομεί νερό και το ανακυκλώνει.

 

 

Το άλλοτε στολίδι του Λουτρακίου, στέκει εδώ και σχεδόν 10 χρόνια,  ρημαγμένο υποβαθμίζοντας την πόλη και διώχνοντας τους επισκέπτες προς άλλους τουριστικούς προορισμούς, με ομορφιές όπως το Ναύπλιο. 

 

 

 

Έργα για γέλια και για κλάματα

Το νέο «έργο» δεν τιμά την πόλη. Εκτός από αντιαισθητικό, δυσκολεύει τους πολίτες και τους επισκέπτες που κάνουν τη βόλτα τους στην παραλία. Ούτε τουριστικά οφέλη φέρνει, ούτε αισθητική αναβάθμιση.

 

Δεν είναι λίγοι οι πολίτες που αναφέρουν πως η δημοτική αρχή προτιμά να καταστρέφει ότι όμορφο υπήρχε στο Λουτράκι, αντί να το συντηρεί και να το αναδεικνύει. Το αποτέλεσμα; Ένας τόπος που χάνει την ταυτότητά του και μια πόλη που απομακρύνεται από την τουριστική της αίγλη.

Οι Καταρράκτες Λουτρακίου ήταν ένα έργο που ένωνε την πόλη με τη φύση και τον τουρισμό. Σήμερα έχουν χαθεί, αντικατασταμένοι από ένα αποτυχημένο κατασκεύασμα. Η κοινωνία οφείλει να απαιτήσει την αποκατάσταση της αισθητικής και περιβαλλοντικής ταυτότητας του Λουτρακίου.

Γιατί χωρίς σεβασμό στην ιστορία και τα σύμβολά μας, δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική ανάπτυξη.

 

 

Πηγή Σφεντόνα