Η σύγχρονη Βεντέτα: μόνο πρωτόγονο ‘δίκαιο’;

Η Βεντέτα,ως ιδιωτική εκδίκηση,ως προσωπικός τρόπος απονομής της δικαιοσύνης μπορεί να συνδέεται με το ‘αντιπεπονθός’ της ιουδα’ι’κής ιδιωτικής εκδίκησης[Παλαιά Διαθήκη],να εκφράζει τον Πολιτισμό της Ντροπής[μέσω της προσβολής της Τιμής] και να κυριαρχεί στα Ομηρικά Έπη ως ανταπόδοση χρέους του πολεμιστή,όμως στη σύγχρονη εποχή έχει λάβει άλλες μορφές κι άλλα νοήματα.
Μολονότι η κοινωνική αποδοκιμασία της παράλειψης ‘τιμωρίας’ των φονέων των γεννητόρων έχει αντικατασταθεί από την ποινική δίωξη της Πολιτείας και μολονότι το Δίκαιο έχει αναλάβει το ρόλο του εγγυητή ότι οι ένοχοι δεν θα γλυτώσουν,η άτυπη εθιμική πρακτική,εν είδει habitus,για ορισμένους συνιστά ένα ιδιότυπο ηθικό χρέος προς τους νεκρούς,οι οποίοι απαιτούν ‘να παρθεί το αίμα πίσω’
Επειδή οι συμφιλιωτικοί όρκοι εμφανίζονται στην Οδύσσεια και οι περιορισμοί της ανταποδοτικής βίας συνδυάζονται και με αποζημίωση του θύματος , σήμερα γεννώνται κάποια ερωτήματα ως προς την έννοια,το πλάτος,το βάθος και τη διαχείριση:
-πόσοι και ποιοί συγγενείς εμπλέκονται στον κύκλο του αίματος;
-ποιά είναι τα όρια της συλλογικής ευθύνης;
-πόσες και ποιές περιοχές/πόλεις είναι ‘υπόχρεες’ να ξεπλύνουν το αίμα;
-πρόκειται για ‘διεφθαρμένα ήθη’ ή για ειδικούς κώδικες τιμής κλειστών κοινωνιών;
-είναι αμιγώς κοινωνικό φαινόμενο ή έχει και οικονομικές διαστάσεις[όχι μόνο προσβολή τιμής αλλά και βλάβη συμφερόντων];
-υπάρχει κάποια αναλογία ανάμεσα στις δολοφονίες ανθρώπων της νύχτας με την ομερτά της βεντέτας;
-κάθε εχθρότητα[π.χ ληστές ορέων/χωροφύλακες] συνιστά ‘βεντέτα’;
-υπάρχει κάποιο τελετουργικό στα εγκλήματα τιμής ή οι φόνοι τελούνται ‘όπως να’ναι’;
-αφορά μονομαχία των δύο ή ένοπλες ομάδες πολλών;
-πιστεύουν ακόμα μερικοί στις ‘αδελφότητες αίματος’ [που εκδικούνται τους αδικοχαμένους ‘συντρόφους’] ή στη Θεοδικία,ως εκδίκηση του Θεού κατά των ενόχων που γλύτωσαν από την ανθρώπινη δικαιοσύνη;
Νομίζω ότι το σύγχρονο vendico,ως γδικιωμός, συνιστά πολιτισμικό κατάλοιπο το οποίο έχει τόσες παραφθορές που πολύ δύσκολα καταλαβαίνεις που είναι ο πραγματικός προσωπικός πόνος και που η τοπική μανιέρα.

Ο ήρωας πέφτει
λιποτακτώντας
εξιλεώνεται