«Η μύτη του διαβόλου»: Ο πιο δύσκολος σιδηρόδρομος στον κόσμο!
Ένας από τους πιο επικίνδυνους και «δύσκολους» σιδηρόδρομους στην κόσμο είναι αυτός που κατασκευάστηκε στον Ισημερινό και περνά από τον καταραμένο βράχο που λέγεται «μύτη του διαβόλου»! Συνέδεε την παραλιακή πόλη του Γκουαγιακίλ με την πρωτεύουσα Κίτο, περνώντας μέσα από τις Άνδεις.
Την απόφαση πήρε το 1895 ο τότε πρόεδρος Eloy Alfaro, προκαλώντας σφοδρές αντιδράσεις, καθώς πολλοί πίστευαν τότε ότι οι Άνδεις δεν μπορούσαν να κατακτηθούν σιδηροδρομικώς. Παρά τις διαμαρτυρίες και την αποθάρρυνση, ο Alfaro προσέλαβε μηχανικούς από τις ΗΠΑ και τους ανέθεσε την κατασκευή του «πιο δύσκολου σιδηρόδρομου στον κόσμο», η οποία ξεκίνησε το 1899.
Η συχνή σεισμική δραστηριότητα, οι έντονες βροχοπτώσεις, τα τζάγκουαρ, τα δηλητηριώδη φίδια, η ελονοσία, η δυσεντερία, και ο κίτρινος πυρετός καθυστέρησαν την πρόοδο της κατασκευής. Το πιο δύσκολο μέρος τεχνικά ήταν ένας απότομος βράχος γνωστός ως «μύτη του διαβόλου». Για να ανέβει ο σιδηρόδρομος στον γκρεμό ύψους 800 μέτρων, οι μηχανικοί χάραξαν μια σειρά από απότομες στροφές, που επέτρεπαν στο τρένο να αναρριχηθεί.
Όταν το τρένο έφτανε εκεί, ένας κλειδούχος πηδούσε έξω από τη μηχανή για να αλλάξει τις ράγες, ενώ το ίδιο γινόταν και σε κάθε στροφή, μέχρι να περάσει ο σειρμός από «τη μύτη του διαβόλου» ή «Nariz del Diablo». Με το πέρας της κατασκευής του τμήματος της «μύτης του διαβόλου», περισσότεροι από 2.000 εργαζόμενοι είχαν πεθάνει από ασθένειες, σκληρή δουλειά ή το κλίμα. Η ολοκλήρωση και η πρώτη ανάβαση του βράχου έγινε το 1902 και ήταν ένα από τα πιο απίστευτα κατορθώματα των σιδηροδρομικών μηχανικών εκείνη την εποχή.
Η γραμμή συνέχισε να λειτουργεί, με διακοπές, μέχρι το 1997, όταν οι κατολισθήσεις κατά τη διάρκεια του Ελ Νίνιο κατέστρεψε ορισμένα τμήματα της, ουσιαστικά κλείνοντας το σύνολο της διαδρομής. Επί του παρόντος, μόνο ένα τμήμα 12 χιλιομέτρων από το Alausí στο Sibambe είναι ανοιχτό, προσφέροντας στους τουρίστες εκπληκτική θέα στο πανέμορφο ορεινό τοπίο.
