Η ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜΠΟΥΛΙΑΡΗ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ:Ο ΠΙΟ ΓΛΥΚΟΣ ΥΠΝΟΣ, Γιάννης Πέτρου

Ο ΠΙΟ ΓΛΥΚΟΣ ΥΠΝΟΣ, Γιάννης Πέτρου

Εκδόσεις IWRITE.GR, 2016

Σελίδες 180

 

ΡΩΣΙΑ, 1865. Στη μεγαλύτερη φυλακή της χώρας, το “Παλάτι” όπως συνηθίζεται να το αποκαλούν, εκτίει την ποινή του ένας κρατούμενος γεννημένος με αποκρουστική όψη, αλλά προικισμένος με τρομακτική φυσική δύναμη. Βρέθηκε εκεί όχι για ένα έγκλημα που διέπραξε, αλλά για το έγκλημα που η ίδια η φύση είχε κάνει σε αυτόν. Εντός του Παλατιού θα προσπαθήσει να βρει τη θέση του και τον τρόπο να επιβιώσει.

Σε αυτή τη μάχη θα έρθει αντιμέτωπος με πολλές κακουχίες, μα πάνω από όλα με τον ίδιο του τον εαυτό. Θα ανακαλύψει τη δύναμη της εξουσίας και το πόσο αυτή διαφθείρει τον άνθρωπο, θα αντιμετωπίσει την απόρριψη, τον πόνο και την αδικία. Όλα αυτά, όμως, θα τον οδηγήσουν στο να ξαναβρεί μέσα του χαμένα συναισθήματα και αξίες όπως η φιλία, η αγάπη, ο σεβασμός και η δοτικότητα. Τέλος, θα ανακαλύψει τη δικαιοσύνη. Όχι αυτή που απονέμεται στις δικαστικές αίθουσες, αλλά αυτή που αποδίδει ο ίδιος ο άνθρωπος όταν αισθάνεται πως ο Θεός απουσιάζει και το άδικο μένει ατιμώρητο… Την ανταποδοτική δικαιοσύνη της εκδίκησης… (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

 

Η γνώμη μου: Ξεκινώντας με έναν ενδιαφέροντα τίτλο και ένα δυνατό εξώφυλλο, και στη συνέχεια με γλώσσα στρωτή, σωστή και αβίαστη, ακόμη και στις περιγραφές των πιο απαιτητικών σκηνών του κειμένου, οι οποίες ενδεχομένως θα δυσκόλευαν και έναν έμπειρο συγγραφέα, ο αναγνώστης οδηγείται σε ένα εξίσου ενδιαφέρον ταξίδι με κύριο θέμα τη δικαιοσύνη και την αδικία. Πώς αποδίδεται δικαιοσύνη; Πώς ξεπληρώνεται η αδικία; Ποιος ο ρόλος της εκδίκησης; Και, τελικά, ποιος είναι ο πιο γλυκός ύπνος;

Ο κεντρικός ήρωας, ο κρατούμενος, καθώς και ο συγκρατούμενος και ο διοικητής, είναι χαρακτήρες καλά δομημένοι και ψυχογραφικά δοσμένοι. Η πλοκή εξελίσσεται και προκαλεί αγωνία για το μετέπειτα. Η ζοφερή ατμόσφαιρα του εγκλεισμού αποδίδεται πιστά, το ίδιο και οι τρόποι κατάχρησης εξουσίας και ηθικών εκβιασμών και διλημμάτων.

Η κατάσταση αυτή γίνεται αφορμή για ποικίλους προβληματισμούς του βασικού ήρωα, τους οποίους μοιράζεται με τον σοφό συγκρατούμενό του. Στις μεταξύ τους συζητήσεις εκφράζονται ιδέες και απόψεις για την ελευθερία και τον προορισμό του ανθρώπου, για τη σχέση φύσης και πολιτισμού, για τον ορισμό του ηθικού και ανήθικου, ενώ αφήνεται να εννοηθεί πόσο σημαντικό είναι να εκτιμά κανείς ό,τι του προσφέρει το εκάστοτε παρόν, καθώς τίποτε δεν είναι δεδομένο στη ζωή.

Όμως, όσες συμβουλές, άμεσες ή έμμεσες, και αν λάβει ο ήρωας, οι τελικές αποφάσεις πρέπει να παρθούν από τον ίδιο, όπως άλλωστε συμβαίνει και με τον καθένα μας. Και εδώ ο συγγραφέας μας επιφυλάσσει ένα απροσδόκητο και πολύ δυνατό τέλος!

 

Ο Γιάννης Πέτρου έκανε μια εξαιρετική πρώτη εμφάνιση στο χώρο της Ελληνικής Πεζογραφίας. Τον συγχαίρουμε και ευχόμαστε μια δυναμική, δημιουργική συνέχεια!