Αρλέτα | Mια φορά θυμάμαι μου μιλούσες, τώρα σιωπή…

Τους τελευταίους μήνες, η αγαπημένη ερμηνεύτρια Αρλέτα νοσηλεύεται διασωληνωμένη στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του νοσοκομείου “Αγίας Όλγας” έχοντας υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο παράλληλα με έμφραγμα. Δυστυχώς, σήμερα ξεκίνησε το ταξίδι της στον ουρανό…

Συγκλονισμένη η καλή της φίλη Σάννυ Μπαλτζή δημοσιόποίησε στο Facebook την είδηση του θανάτου της αγαπημένης τραγουδοποιού..

Ας θυμηθούμε κάποια πράγματα για τη ζωή και την καλλιτεχνική της πορεία…Η Αρλέτα σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών. Την δεκαετία του 1960 ξεκινά τη δισκογραφική της καριέρα, συμμετέχοντας στο λεγόμενο νέο κύμα της ελληνικής μουσικής.Στο ξεκίνημά της συνεργάστηκε με αρκετούς γνωστούς συνθέτες, όπως ο Γιάννης Σπανός, ο Μάνος Χατζιδάκις, και ο Μίκης Θεοδωράκης.

Το 1981 ηχογράφησε τον πρώτο της δίσκο με δικό της υλικό (Ένα Καπέλο με Τραγούδια). Το 1984 και το 1985 γνώρισε μεγάλη επιτυχία με τραγούδια που της έγραψαν ο συνθέτης Λάκης Παπαδόπουλος και η στιχουργός Μαριανίνα Κριεζή στους δίσκους “Περίπου” και “Τσάι Γιασεμιού.”

Και ποιός δεν θυμάται τις επιτυχίες της: “Μια Φορά Θυμάμαι”, “Τα Μικρά Παιδιά”, “Το Λέει Και Το Τραγούδι”, “Ο Λύκος”, “Το Τραγούδι Της Δραχμής”, “Καφενείο”, “Σερενάτα”, “Έρχεται Κρύο”, “Τσάι Γιασεμιού”, “Τα Ήσυχα Βράδυα”, “Batida de Coco”, “Μπαρ το Ναυάγιο”, “Λεωφορείο το 2”. Το 1997 κυκλοφόρησε το βιβλίο “Από πού πάνε για την Άνοιξη” από τις Εκδόσεις Καστανιώτη με κείμενα, στίχους, σχέδια και ζωγραφιές της.

Το κοινό της Αρλέτας λάτρευε να την ακούει σε μπουάτ εκείνης της εποχής…

Αν και δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσεις τραγούδια της, επέλεξα τελικά τρία που θεωρώ ότι είναι από τα πιο αντιπροσωπευτικά της και που οι περισσότεροι έχουμε σιγοτραγουδήσει- ακόμα και ταυτιστεί με τους στίχους τους…

“Μια φορά θυμάμαι” τα “ήσυχα βράδια” “στην καμαρά μου την παιδική”…

Μια φορά θυμάμαι…

Στίχοι: Γιώργος Παπαστεφάνου

Μουσική: Γιάννης Σπανός

Νύχτα βροχερή άδειο το χέρι

ψάχνει να σε βρει μα δεν το ξέρει

πού θα σε βρει

Μια φορά θυμάμαι μ’ αγαπούσες τώρα βροχή

μια φορά θυμάμαι μου μιλούσες τώρα σιωπή

Πέτρωσ’ η φωνή και πώς να κλάψει

που ’φυγες εσύ έχουν ανάψει

χίλιοι καημοί

Μια φορά θυμάμαι μ’ αγαπούσες τώρα βροχή

μια φορά θυμάμαι μου μιλούσες τώρα σιωπή

Θα ’ρθει το πρωί και θα περάσει

θα με λυπηθεί θα με ξεχάσει

όπως κι εσύ

Μια φορά θυμάμαι μ’ αγαπούσες τώρα βροχή

μια φορά θυμάμαι μου μιλούσες τώρα σιωπή