Συμβαίνει στο Λουτράκι
Άρθρο τιμής του Γ. Καραπανάγου για τον αείμνηστο πατέρα του!
2014-2024: ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΑΣΚΑΛΟ ΜΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟ Ι. ΚΑΡΑΠΑΝΑΓΟ
2014-2024: ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΑΣΚΑΛΟ ΜΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟ Ι. ΚΑΡΑΠΑΝΑΓΟ!
Του Ιωάννη Β. Καραπανάγου
(10.6.1923 – 2.7.2014)
Σαν χθες, πριν δέκα χρόνια, αναχώρησε για τους ουρανούς ο Αείμνηστος Πατέρας μου και Δάσκαλός μας Βασίλειος Καραπανάγος.
Να υπενθυμίσουμε στις προηγούμενες γενιές και να ενημερώσουμε τις νεότερες ότι ο Δάσκαλος Βασίλειος Καραπανάγος, ο Δάσκαλός μας, για 25 ολόκληρα χρόνια, είχε σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και είχε προσφέρει αγωγή και μόρφωση σε πολλές γενιές μαθητών που είχε σαν αποτέλεσμα να καταστούν δημιουργικά κύτταρα της κοινωνίας και να προοδεύσουν σε πολλά επίπεδα.
Στην τάξη δίδασκε ακούραστα, με ιδιαίτερο ζήλο και αγάπη, μεταλαμπαδεύοντας και αναδεικνύοντας αρχές και αξίες ζωής. Οι μαθήτριες και οι μαθητές του τον είχαν χαρακτηρίσει αυστηρό αλλά δίκαιο. Όμως, μετά την αποφοίτησή τους και μεγαλώνοντας, αντελήφθησαν ότι ο δάσκαλός τους μιλούσε για το καλό τους, γιατί ήταν τα πνευματικά του παιδιά, καμάρωνε γι’ αυτά και χαιρόταν, πάντα, για τις επιτυχίες τους.
Από θεατρική παράσταση του Δημοτικού Σχολείου Περαχώρας για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου 1821
Σημειωτέον ότι είχε αποφοιτήσει και από τη Γεωργική Σχολή «ΑΧΕΠΑ» και είχε τιμηθεί από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό για τη συμμετοχή και την προσφορά του στους εράνους που είχαν πραγματοποιηθεί υπό την αιγίδα του, καθώς και από το Ελληνικό Κράτος για τη συμμετοχή και την προσφορά του στους εράνους της φανέλας του στρατιώτη.
΄Επαινοι του είχαν απονεμηθεί, τόσο από το Δημοτικό Σχολείο Αμυγδαλεών Γρεβενών όσο και από τον Προοδευτικό Εκπολιτιστικό Μορφωτικό Σύλλογο Περαχώρας, για την προσφορά του στους μαθητές των σχολείων και στις τοπικές κοινωνίες.
.png)
Σχολικόν Ενθύμιον Έτους 1973-1974
Αξίζει να σημειωθεί πως, ακόμη και σήμερα, μαθητές και μαθήτριες του, μου διηγούνται περιστατικά από εκείνα τα χρόνια του Δημοτικού Σχολείου Περαχώρας.
Ο Αείμνηστος Πατέρας μου είχε γεννηθεί το έτος 1923 στο Βυζίκι Αρκαδίας, της επαρχίας Γορτυνίας. Η οικογένειά του είχε μετακομίσει στο Βέλο Κορινθίας, όταν ήταν σε ηλικία οκτώ ετών. Είχε τελειώσει το εξατάξιο Γυμνάσιο Κιάτου και είχε φοιτήσει στην Παιδαγωγική Ακαδημία Τριπόλεως κατά τα έτη 1945-1947.
Μετά την αποφοίτησή του από την Παιδαγωγική Ακαδημία είχε υπηρετήσει στον στρατό ξηράς με τον βαθμό του έφεδρου Ανθυπολοχαγού.
Σαν δάσκαλος, αρχικά, είχε διδάξει στο Δημοτικό Σχολείο Βυζικίου και στη συνέχεια είχε διοριστεί στο Δημοτικό Σχολείο Γρεβενών το έτος 1952, όπου υπηρέτησε για ένα χρόνο.
Ακολούθως είχε μετατεθεί στο χωριό Αμυγδαλιές Γρεβενών, όπου είχε υπηρετήσει για οκτώ χρόνια, κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες διαβίωσης για την εποχή εκείνη.
Στην Περαχώρα είχε μετατεθεί το έτος 1959, όπου υπηρέτησε σαν δάσκαλος και σαν Διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου, μέχρι το έτος 1983.
Ακολούθως είχε επιλέξει την Περαχώρα, που την αγάπησε με πάθος, για να ζήσει, με την οικογένειά του, το υπόλοιπο της ζωής του.
‘Ολα τα χρόνια η παρουσία του ήταν διακριτική, σε όλους τους τομείς της κοινωνικής του ζωής. Παράλληλα ήταν και ουσιαστική γιατί βασική του αρχή ήταν η ανιδιοτελής προσφορά του προς τον άνθρωπο, χωρίς εμπάθειες, προστριβές και διακρίσεις.
%20(1).jpg)
Βασίλειος και Πηνελόπη Καραπανάγου
Πάντα στο πλευρό του, μέχρι να αποδημήσει για τους ουρανούς το 2005, σύζυγος, μητέρα και συμπαραστάτης του, η χαμογελαστή και ανθρώπινη, όπως τη θυμόμαστε, Πηνελόπη Σαββοπούλου-Καραπανάγου, από την Τρίπολη.
Τόσο εγώ όσο και η αδελφή μου Αθανασία είμαστε Υπεφήφανοι για τους γονείς μας και Ευγνώμονες για ότι μας πρόσφεραν.
Αιωνία τους η μνήμη!
