Συμβαίνει στο Λουτράκι
Ένα νοσταλγικό άρθρο του Γιάννη Καραπανάγου για το συνεργείο αυτοκινήτων Γκίκα που «ταξιδεύει»
- Γράφει ο Ιωάννης Καραπανάγος
Το πέρασμα από τη ζωή είναι συνδεδεμένο με χαρές, λύπες, αναμνήσεις, νοσταλγία και συναισθηματικούς δεσμούς με ανθρώπους αλλά και αντικείμενα που σε παραπέμπουν στη νεανική σου ηλικία, όπως οι ζωγραφιές σου και τα παιχνίδια σου, καθώς και εκείνα που συνδέονται με την οικογένειά σου.
Θυμάμαι πως η αγορά ενός αυτοκινήτου στην Περαχώρα, τη δεκαετία του ΄60, αγροτικού ή επιβατηγού, ήταν είδηση και παιδιά τότε, επεξεργαζόμαστε, με ιδιαίτερη προσοχή τον εξοπλισμό του, κοιτώντας από το παράθυρο τον εσωτερικό του χώρο. Μάλιστα, η χαρά μας ήταν απερίγραπτη όταν, σε κάποιες περιπτώσεις, μας καλούσαν να επιβιβαστούμε για να πάμε βόλτα.
Το ίδιο συνέβη και όταν ο αείμνηστος Πατέρας μου, Βασίλειος Καραπανάγος, αγόρασε ένα μεταχειρισμένο Renault Dauphine, το οποίο παρέμεινε στην κατοχή του μέχρι τον Μάρτιο του 1977 γιατί το αντικατέστησε με ένα καινούργιο, κίτρινο, Opel Kadett.
Ο Αείμνηστος Πατέρας μου Βασίλειος Καραπανάγος
Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο αγαπήθηκε από όλα τα μέλη της οικογένειάς μου. Ο αείμνηστος Πατέρας μου το φρόντιζε με ιδιαίτερη προσοχή και είχε αναθέσει τη συντήρησή του στο συνεργείο αυτοκινήτων Χαράλαμπου Γκίκα, στην Περαχώρα. Ένα σύγχρονο και καλά εξοπλισμένο συνεργείο σήμερα, το οποίο διαχειρίζονται ο ίδιος με την κόρη του Βασιλική, η οποία είναι μηχανικός αυτοκινήτων, όπως και ο πατέρας της.
Ο Πατέρας μου ήταν απόλυτα ικανοποιημένος από τις επισκευαστικές εργασίες. Οπότε, μετά την αναχώρησή του για τους ουρανούς, συνέχισα τη συντήρησή του στο ίδιο συνεργείο.
Μετά από 47 ολόκληρα χρόνια, το Opel Kadett εξακολουθεί να κυκλοφορεί κανονικά. Αυτό οφείλεται στον Χαράλαμπο Γκίκα και στην κόρη του Βασιλική. Με αγάπη και μεράκι και οι δυο τους, χωρίς να βαρυγκωμούν, αναζητούν ανταλλακτικά σε όλη την Ελλάδα και όταν δεν υπάρχουν, λόγω παλαιότητας, μηχανεύονται πατέντες, αξιόπιστες και αποτελεσματικές.
Με την είσοδο του Νέου Έτους, μου ετοίμασαν μια απρόσμενη έκπληξη, που μου προκάλεσε μεγάλη συγκίνηση. Μου πρόσφεραν το μοντέλο του αυτοκινήτου του αείμνηστου Πατέρα μου, σε ειδική χειροποίητη μινιατούρα, ένα πιστό αντίγραφο που απεικονίζεται στην παρακάτω φωτογραφία.
Η χειρονομία τους αυτή αντανακλά την ποιότητα των ανθρωπίνων σχέσεων, αναδεικνύει το βάθος των συναισθημάτων τους προς το αυτοκίνητο, το οποίο αισθάνονται δικό τους και δηλώνει την εκτίμησή τους προς το πρόσωπό μου.
Η Βασιλική Γκίκα δηλώνει χαρακτηριστικά και κατηγορηματικά, με κάθε ευκαιρία:
«Το αυτοκίνητο αυτό θα σταματήσει να κυκλοφορεί όταν κλείσει το συνεργείο»!!!
Μπάμπη και Βασιλική (Βάσια),
Σας ευχαριστώ πολύ, από καρδιάς, για ότι κάνετε, ώστε το αυτοκίνητο να κυκλοφορεί χωρίς προβλήματα, να είστε υγιείς και σας εύχομαι ότι καλύτερο σε ατομικό, οικογενειακό και επαγγελματικό επίπεδο.
