H ηλικία, και ο τρόπος ζωής του πατέρα συνδέεται με γενετικές ανωμαλίες

Η αναφορά έγινε απο το Πανεπιστήμιο Georgetown Medical Center, και αποκαλύπτει ότι τα ελαττώματα προκύπτουν από επιγενετικές αλλοιώσεις που μπορούν μακροπρόθεσμα να επηρεάσουν πολλές γενιές.
Η μελέτη, δημοσιεύθηκε στο περιοδικό American Journal of Stem Cells, και προτείνει τους γονείς να συμβάλλουν με υπευθυνότητα στην κατάσταση της υγείας των παιδιών τους.
Η PhD Joanna Kitlinska, καθηγήτρια βιοχημείας μοριακής και κυτταρικής βιολογίας, αναφέρει ότι η μητέρα είναι υπεύθυνη για τη μόνιμη αλλοίωση της κυτταρικής δομής, της ανταπόκρισης και έκφρασης των γονιδίων στους απογόνους της, καθώς μεταβιβάζει όχι μόνο τις διατροφικές συνήθειες, αλλά και το ψυχολογικό περιβάλλον που βιώνει.
Η μελέτη, – που επικεντρώθηκε κυρίως στον πατρικό κληρονομικό επιγενετικό προγραμματισμό- , δείχνει την ίδια επίδραση γονιδίων και στον πατέρα, καθώς η ηλικία και ο τρόπος ζωής του,αντανακλάται στα μόρια που ελέγχουν τη λειτουργία του γονιδίου. Ο πατέρας μπορεί να επηρεάσει όχι μόνο το παιδί του, αλλά και τις μελλοντικές γενιές των παιδιών του. Για παράδειγμα, ένα νεογέννητο μπορεί να διαγνωστεί με εμβρυική διαταραχή του φάσματος αλκοόλης (FASD), έστω και αν η μητέρα δεν καταναλώνει αλκοόλ. Το 75 % των παιδιών με FASD έχουν βιολογικό πατέρα που είναι αλκοολικός.
Ανάμεσα στις μελέτες που εξετάστηκαν ήταν και αυτοί που βρίσκονται σε προχωρημένη ηλικία, και συσχετίζoνται με αυξημένα ποσοστά σχιζοφρένειας, αυτισμού, και εκ γενετής ανωμαλίας στα παιδιά τους.
Η φτωχή και ανεπαρκής διατροφή κατά τη διάρκεια της προ-εφηβικής ηλικίας του πατέρα έχει συνδεθεί επίσης με αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακού θανάτου στα παιδιά και τα εγγόνια του. Η παχυσαρκία επίσης συνδέεται με διευρυμένα λιπώδη κύτταρα, στην αλλαγή μεταβολικής ρύθμισης, το διαβήτη, όπως και την ανάπτυξη καρκίνου του εγκεφάλου.
Το ψυχοκοινωνικό στρες του πατέρα συνδέεται και με ελαττωματικά χαρακτηριστικά συμπεριφοράς στους απογόνους του. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τη χρήση αλκοόλ οδηγούν σε μειωμένο βάρος του νεογέννητου, καθώς και μείωση του συνολικού μεγέθους και νοητικής λειτουργίας του εγκεφάλου.
Αυτό το νέο πεδίο μελέτης πατρικής επιγενετικής κληρονομικότητας, πρέπει να απομονωθεί και να αντιμετωπιστεί κλινικά εφαρμόζοντας συστατικούς, και εναλλακτικούς τρόπους ζωής