Παύλος Καρρέρ (1829 – 1896)
Έλληνας μουσουργός της επτανησιακής σχολής, που έγραψε κυρίως όπερες. Υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής στην Ελλάδα του 19ου αιώνα και με επιτυχημένη παρουσία στην Ιταλία.
Στο Μιλάνο άρχισε να γράφει την όπερα Μάρκος Μπότσαρης, το πρώτο έργο του από τη σύγχρονη ελληνική ιστορία, μολονότι το λιμπρέτο γράφτηκε στα ιταλικά και αργότερα μεταφράστηκε στα ελληνικά. Το 1858 παρουσίασε αποσπάσματα από την όπερά του αυτή στην Αθήνα ενώπιον του βασιλιά Όθωνα. Οι αγγλικές αρχές κατοχής τού απαγόρευσαν το ανέβασμα του έργου στη Ζάκυνθο, επειδή, λόγω του θέματός του, φοβήθηκαν φιλελληνικές εκδηλώσεις στα Επτάνησα. Το έργο στην ολοκληρωμένη μορφή του έκανε πρεμιέρα στην Πάτρα το 1861 και ακολούθησε το ανέβασμά του στην Αθήνα το 1876.
Ακολούθησαν δύο ακόμη όπερες του Καρρέρ, με σύγχρονα ελληνικά θέματα: Η κυρά Φροσύνη (1868) και η μονόπρακτη Δέσπω, η ηρωίς του Σουλίου (1875), η πρώτη του με ελληνικό λιμπρέτο. Το μελοδραματικό έργο του συμπληρώνουν τα έργα Φιορ Ντι Μαρία (1867), Μαρία Αντουανέτα (1873), Κόντε Σπουργίτης και κατά πολλούς το αριστούργημά του Μαραθών – Σαλαμίς (1886), που έκανε πρεμιέρα μόλις στις 19 Φεβρουαρίου 2003, στην Εθνική Λυρική Σκηνή.
Η μουσική του Καρέρ είναι βαθύτατα επηρεασμένη από το ιταλικό μελόδραμα, ιδιαίτερα από τον πρώιμο Βέρντι και το μπελκάντο. Κάποιοι μουσικοκριτικοί θεωρούν ότι η μουσική του δεν παρουσιάζει πρωτοτυπία. Με τον χρόνο, όμως, ο Καρέρ ανέπτυξε το δικό του προσωπικό ύφος, χρησιμοποιώντας και στοιχεία από την παραδοσιακή μουσική της ηπειρωτικής Ελλάδας. Εκτός από τις όπερες, έγραψε θρησκευτική μουσική (Ίνα τι εφρύαξαν τα έθνη) και τραγούδια, δημοφιλέστερα των οποίων υπήρξαν τα: Γέρο Δήμος, Μόλις έφεγγε τ’ αστέρι και Ξύπνα γλυκειά μου αγάπη.
Πέθανε στη Ζάκυνθο στις 7 Ιουνίου 1896.
