Ο Σόιμπλε φεύγει, το FDP έρχεται. Ποιος θα είναι ο διάδοχός του
Το πρώτο αποφασιστικό βήμα για τον σχηματισμό κυβέρνησης στη Γερμανία έγινε σήμερα, με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να αποδέχεται την αποχώρησή του από το υπουργείο Οικονομικών, μετά από οκτώ χρόνια, προκειμένου να αναλάβει την προεδρία της Bundestag, επιτρέποντας με αυτόν τον τρόπο στο φιλελεύθερο FDP, που προαλείφεται για κυβερνητικός εταίρος της Άνγκελα Μέρκελ, να τοποθετήσει δικό του άνθρωπο στο πόστο του Σόιμπλε.
Μάλιστα, ως επικρατέστερος αντικαταστάτης του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στο γερμανικό υπουργείο Οικονομικών εμφανίζεται ο ίδιος ο επικεφαλής του FDP, Κρίστιαν Λίντνερ, ο οποίος δήλωσε για τον Σόιμπλε πως «ως μία ξεχωριστή προσωπικότητα, διαθέτει μία φυσική αυθεντία που έχει ιδιαίτερη σημασία στις μέρες μας».
Ο νέος ρόλος του Σόιμπλε έχει άλλωστε και αυτός τη σημειολογία του: πρόκειται για έναν από τους πλέον αξιοσέβαστους πολιτικούς στη χώρα (άσχετα αν στις χώρες του Νότου, και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, πολλοί δε συμμερίζονται αυτήν την άποψη), και με την προσωπικότητά του εκτιμάται ότι θα καταφέρει να διαχειριστεί μία «παράξενη» γερμανική Βουλή των έξι κομμάτων, ένα από τα οποία είναι ακροδεξιό για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες ολόκληρες.
Το νέο πόστο που αναλαμβάνει ο επί 8 χρόνια υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας και οι ευαίσθητες ισορροπίες για το σχηματισμό κυβέρνησης
Κοινοβουλευτικές πηγές που επικαλείται το πρακτορείο Reuters αναφέρουν πως όταν ανακοινωθεί και επίσημα η τοποθέτηση του Σόιμπλε στο νέο του πόστο, τα χρέη του υπηρεσιακού υπουργού Οικονομικών θα αναλάβει ο υπουργός Εσωτερικών Τόμας Ντε Μεζιέρ, μέχρι να ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης. Η εκλογή του Σόιμπλε θεωρείται δεδομένη, καθώς και οι Σοσιαλδημοκράτες έχουν εκφράσει τη στήριξή τους προς το πρόσωπό του.
Οι διαπραγματεύσεις αυτές δεν θα είναι εύκολες, μεταξύ των Χριστιανοδημοκρατών της Άνγκελα Μέρκελ, του FDP και των Πρασίνων, με τους αναλυτές πάντως να εκτιμούν πως με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο θα βρεθούν οι απαραίτητες ισορροπίες για να σχηματιστεί η πρώτη κυβέρνηση τριμερούς συνεργασίας στη Γερμανία από τη δεκαετία του 1950, αν και υπάρχουν ορισμένες σοβαρές διαφωνίες όσον αφορά στα ενεργειακά, τη φορολογία, το μέλλον της Ευρώπης και τη μετανάστευση.
Εξάλλου, η τοποθέτηση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στην Bundestag απομακρύνει ουσιαστικά από τις διαπραγματεύσεις μεταξύ των τριών κομμάτων έναν ισχυρό «παίκτη», διευκολύνοντας την ομαλή κατάληξή τους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τεχνικά ο Σόιμπλε θα είναι ανώτερος της Μέρκελ στην ιεραρχία της γερμανικής πολιτικής, όπου πρώτος είναι ο πρόεδρος της χώρας, δεύτερος ο πρόεδρος της Bundestag και τρίτος ο καγκελάριος.
Πάντως, η αποχώρηση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε από το υπουργείο Οικονομικών προκάλεσε ανάμικτες αντιδράσεις στις Βρυξέλλες. Αξιωματούχος της Ευρωζώνης δήλωσε στο Reuters ότι δεν αναμένει ραγδαίες αλλαγές στην οικονομική πολιτική της Γερμανίας, με δεδομένο ότι και το FDP ακολουθεί σκληρή γραμμή όσον αφορά στα ελλείμματα, όμως ένας άλλος αξιωματούχος παρατήρησε πως η Ευρωζώνη χάνει «ένα από τους πιο φιλοευρωπαίους πολιτικούς που γνωρίζω», και στη θέση του θα βρεθεί κάποιος που είναι πολύ λιγότερο ανοιχτός στην πολιτική εμβάθυνση της Ευρώπης.
Ποιος θα διαδεχθεί τον Β. Σόιμπλε;
Με την υποψηφιότητα Σόιμπλε ως προέδρου της βουλής ανοίγει ο δρόμος για τη διαδοχή του στο υπουργείο Οικονομικών. Θα προέρχεται από τους Φιλελευθέρους ή μήπως από τους Χριστιανοδημοκράτες ο επόμενος υπουργός;
«Χαιρόμαστε που ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αποδέχθηκε την υποψηφιότητα για πρόεδρος της γερμανικής Βουλής», δήλωσε σήμερα ο πρόεδρος της Κ.Ο. των γερμανών συντηρητικών Φόλκερ Κάουντερ ξεκαθαρίζοντας και τις τελευταίες ασάφειες ως προς την υποψηφιότητα του νυν υπουργού Οικονομικών για το δεύτερο τη τάξη αξίωμα του γερμανικού κράτους. Στην εκλογή προέδρου στις 24 Οκτωβρίου που θα πραγματοποιηθεί στην πρώτη συνεδρίαση της νέας βουλής, ο Β. Σόιμπλε μπορεί να υπολογίζει στην στήριξη των Συντηρητικών, των Σοσιαλδημοκρατών και των Φιλελευθέρων. Πράσινοι και Εναλλακτική για τη Γερμανία κρατούν ακόμα κλειστά τα χαρτιά τους.
Με την υποψηφιότητα Σόιμπλε, ως προέδρου του κοινοβουλίου, η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ θέτει τα θεμέλια μιας κυβερνητικής συνεργασίας με τους Φιλελευθέρους, μιας και ανοίγει πλέον ο δρόμος για να αναλάβουν εκείνοι το νευραλγικό υπουργείο Οικονομικών. Παράλληλα διασφαλίζει ότι στη νέα βουλή αναλαμβάνει πρόεδρος ένας έμπειρος πολιτικός, ο οποίος είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τους εθνικιστές του AfD.
Ο επόμενος υπΟικ θα μπορούσε να είναι ο Βέρνερ Χόιερ ή ο Γενς Σπαν
Το μεγάλο ερώτημα που τίθεται τώρα είναι ποιος θα διαδεχθεί τον Β. Σόιμπλε στο υπουργείο Οικονομικών. Στους πιθανούς υποψηφίους ανήκει ο φιλελεύθερος Βέρνερ Χόιερ, σήμερα πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων. Σε περίπτωση που το υπουργείο Οικονομικών παραμένει σε χριστιανοδημοκρατικά χέρια δεν αποκλείεται να το αναλάβει ο σήμερα υφυπουργός Οικονομικών Γενς Σπαν, τον οποίο ο Β. Σόιμπλε έχει χαρακτηρίσει «μεγάλη ελπίδα των Χριστιανοδημοκρατών».
Στη Γερμανία ο πρόεδρος του ομοσπονδιακού κοινοβουλίου εκλέγεται παραδοσιακά όταν συσταθεί σε Σώμα η νέα βουλή, 30 μέρες μετά τις γενικές εκλογές. Συνηθίζεται ο πρόεδρος του κοινοβουλίου να προέρχεται από την ισχυρότερη κοινοβουλευτική ομάδα. Σε περίπτωση που δεν είναι εφικτή η εκλογή προέδρου με απόλυτη πλειοψηφία στον πρώτο γύρο, τότε διεξάγεται και δεύτερος. Αν χρειαστεί και τρίτος τότε εκλέγεται αυτός που συγκεντρώνει τις περισσότερες ψήφους. Στην απίθανη περίπτωση ισοπαλίας το γερμανικό σύνταγμα προβλέπει κλήρωση.
Εσωκομματικές πιέσεις στον Β. Σόιμπλε
Στο προοίμιο των σημερινών εξελίξεων συντηρητικοί βουλευτές άσκησαν πιέσεις στον Β. Σόιμπλε να αναλάβει πρόεδρος της νέας βουλής, διότι επιθυμούσαν μια ισχυρή φωνή στις κοινοβουλευτικές συνεδριάσεις που θα μπορεί να αντιταχθεί στις κορώνες και τις προσπάθειες εντυπωσιασμού των λαϊκιστών της «Εναλλακτικής για τη Γερμανία», που αναδείχθηκε τρίτη δύναμη στο νέο κοινοβούλιο. Γερμανικά μέσα ενημέρωσης μετέδωσαν μάλιστα ότι ακόμα και η καγκελάριος προσπάθησε να πείσει προσωπικά τον Β. Σόιμπλε να αναλάβει το σημαντικό αυτό αξίωμα.
Από το περιβάλλον του υπουργού Οικονομικών είχε ωστόσο διαρρεύσει ότι ο Β. Σόιμπλε ήθελε να παραμείνει στο τιμόνι του νευραλγικού υπουργείου Οικονομικών, μιας πρόκειται για το πλέον καθοριστικό υπουργείο, τόσο όσον αφορά την γερμανική εσωτερική πολιτική, όσο και την ευρωπαϊκή πολιτική. Φαίνεται ωστόσο ότι εν τέλει ο Β. Σόιμπλε πείστηκε από το κόμμα του να μην είναι τελικά μέλος του επόμενου υπουργικού συμβουλίου.
