Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος της εφημερίδας μας
Ενδιαφέροντα

Δείτε τα μαγικά τοπία που σχηματίζουν τα ανθρώπινα δάκρυα στο μικροσκόπιο

H Αμερικανίδα φωτογράφος Rose-Lynn Fisher τράβηξε περίπου χίλιες εικόνες ανθρώπινων δακρύων, που συλλέχθηκαν σε περίπου διακόσιες γυάλινες πλάκες για να παρατηρηθούν αργότερα από ένα μικροσκόπιο Zeiss. Από τη Νικολέτα Μακρή

 Τα περισσότερα από αυτά τα δάκρυα είναι δικά της. Ενώ εργαζόταν για το βιβλίο της «The Topography of Tears», έβαζε slides στο πορτοφόλι της σε περίπτωση που έκλαιγε ενώ ήταν εκτός σπιτιού. Το ένα slide είναι από ένα νεογέννητο μωρό, άλλα από τη μητέρα και τον αδερφό της.

Οι επιστήμονες ταξινομούν τα δάκρυα σε τρεις βασικούς τύπους. Τα βασικά δάκρυα λιπαίνουν και θρέφουν τους κερατοειδείς χιτώνες. Κάθε άνθρωπος παράγει περίπου 0,75-1,1 γραμμάρια βασικών δακρύων κάθε μέρα. Τα αντανακλαστικά δάκρυα συμβαίνουν όταν τα μάτια μας είναι ερεθισμένα. Το σπρέι πιπεριού, το δακρυγόνο αέριο και ακόμη και ο ατμός από τα ψιλοκομμένα κρεμμύδια προκαλούν αντανακλαστικά δάκρυα.

Υπάρχει και ο τρίτος τύπος: τα ψυχικά δάκρυα. Οι περισσότεροι επιστήμονες, όπως ο βιοχημικός William H. FreyII, που έγραψε ένα δοκίμιο για το βιβλίο της Fisher, πιστεύει ότι αυτά τα δάκρυα παράγονται μόνο από τους ανθρώπους. Το εξελικτικό πλεονέκτημα αυτών των δακρύων είναι ακόμα μυστηριώδες, όμως, το 1985, ο Frey πρότεινε την ιδέα ότι θα μπορούσαν να είναι η άμυνα του σώματος για να  εξαλείψει τις χημικές ουσίες που σχετίζονται με το άγχος.

Ο τίτλος του βιβλίου προέρχεται από την συνειδητοποίηση της καλλιτέχνιδας ότι πολλές από τις εικόνες μοιάζουν με χάρτες που καταγράφουν παράξενους και άγνωστους κόσμους.

Η «τοπογραφία» κάθε δεδομένου δείγματος καθορίζεται από το είδος των δακρύων-  τα ψυχικά δάκρυα έχουν ορμόνες που δεν υπάρχουν σε άλλα δάκρυα – καθώς και από τη βιολογία του ατόμου που τα παρήγαγε.

Επιπλέον, παραλλαγές στην τεχνική της Fisher προκαλούν παραλλαγές στα ίδια τα δάκρυα. Ορισμένα έχουν στεγνωθεί στον αέρα και άλλα είναι συμπιεσμένα στις διαφάνειες τους με ένα κάλυμμα. Ένα δάκρυ μπορεί να φαίνεται διαφορετικό ανάλογα με τις ρυθμίσεις της κάμερας και του μικροσκοπίου.

Αλλά υπάρχουν στοιχεία των εικόνων της Fisher που δεν μπορούν να εξηγηθούν από την επιστήμη.

Μόνο στο τέλος του βιβλίου η Fisher αποκαλύπτει την προσωπική έμπνευση πίσω από το έργο, το αρχικό γεγονός που την έκανε να κλαίει. Ήταν η απώλεια ενός φίλου – ένα οδυνηρό γεγονός αλλά και ταυτόχρονα οικείο.

 

enloutrakio

Σχετικά Άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Back to top button