Η αρσενική Mona Lisa | H ιστορία του τελευταίου αριστουργηματικού πίνακα του Leonardo Da Vinci
Κορυφαίος Ιταλός καλλιτέχνης της Αναγέννησης, η ιδιοφυής προσωπικότητα, δημιούργησε ένα από τα σημαντικότερα και πολυτιμότερα έργα στην ιστορία της τέχνης και ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα και αναπαραχθέντα έργα ζωγραφικής που υπάρχουν. Δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από το Leonardo Da Vinci ο οποίος έλεγε ότι “Ζωή χωρίς αγάπη δεν είναι καθόλου ζωή.”
Το τελευταίο έργο του – που έως τώρα ήταν στα χέρια ιδιώτη συλλέκτη- θα δημοπρατηθεί στις 15 Νοεμβρίου από τον οίκο Christie`s στη Νέα Υόρκη.
Πρόκειται για τον πίνακα “Salvator Mundi”, στον οποίο απεικονίζεται ο Ιησούς και αναμένεται να “αγγίξει” τα 100 εκατομμύρια δολάρια.
“Είναι, πραγματικά, το Ιερό Δισκοπότηρο όσον αφορά τις ανακαλύψεις έργων τέχνης” δήλωσε, σύμφωνα με το Reuters, ο Άλαν Γουίντερμιουτ, επικεφαλής ειδικός του Christie`s για τα έργα των παλιών μετρ της τέχνης.
Εξήγησε, μάλιστα, ότι μερικές φορές αποκαλείται η “αρσενική Μόνα Λίζα” και ότι εδώ και καιρό θεωρείτο χαμένος. Η πρώτη εμφάνιση του έργου που έχει καταγραφεί, ήταν στη ιδιωτική συλλογή του Καρόλου του Α`. Δημοπρατήθηκε το 1763 και μετά εξαφανίστηκε έως το 1900. Τότε έγινε η διαπίστωση ότι είχαν ζωγραφίσει πάνω στο πρόσωπο και την κόμη του Ιησού.
Το 1958, πωλήθηκε από τον Sotheby`s σε Αμερικανό συλλέκτη για 45 στερλίνες, και το 2005 πωλήθηκε και πάλι. Ο νέος ιδιοκτήτης ξεκίνησε διαδικασία αποκατάστασης του έργου. Ύστερα από 6 χρόνια έρευνας ταυτοποιήθηκε ως ένα από τα αριστουργήματα του Da Vinci.
Το 2011, εκτέθηκε στη National Gallery, στο Λονδίνο και πρόκειται για την πρώτη ανακάλυψη έργου του Da Vinci από το 1909.
Ο οίκος δημοπρασιών δεν αποκαλύπτει το όνομα αυτού που πωλεί το έργο, παρόλο που όλα συγκλίνουν στο να είναι Ευρωπαίος συλλέκτης έργων τέχνης.
Η δημοπράτηση του έργου θα γίνει στο πλαίσιο της δημοπρασίας έργων μεταπολεμικής και σύγχρονης τέχνης που θα λάβει χώρα σε Χονγκ Κονγκ, Λονδίνο και Σαν Φρανσίσκο.
Ο Λοΐκ Γκουζέρ, πρόεδρος της μεταπολεμικής και σύγχρονης τέχνης στου Christie`s. τόνισε ” Θεωρήσαμε ότι το να προσφέρουμε αυτόν τον πίνακα σε ένα τέτοιο πλαίσιο είναι απόδειξη της μακρόχρονης σχέσης αυτού του πίνακα (σ.σ. με τις όποιες αισθητικές αναζητήσεις στη ζωγραφική)”.
